για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ξεκάθαρα, η αδράνεια κοστίζει πιο πολύ από την αντίδραση!

Wednesday, February 23, 2011

Ανακοίνωση για την μεγαλειώδη πορεία της 23/02 και την καταστολή της (Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων)







ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου χαιρετίζει τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, στο κλείσιμο των καταστημάτων της πόλης μας και στις δύο μεγαλειώδεις σε όγκο και δυναμική, πορείες διαμαρτυρίας της 23ης Φλεβάρη που οργάνωσαν ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου και το ΠΑΜΕ.

*Καταδικάζει την αναίτια επίθεση των ΜΑΤ εναντίον της μεγαλειώδους πορείας διαμαρτυρίας μπροστά στη γ.γ. Αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής. Η καθόλου τυχαία αυτή επίθεση, βρίσκεται στο ίδιο πλαίσιο με την καθολική επίθεση της κυβέρνησης σε κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών και στρέφεται εναντίον οποιασδήποτε αντίδρασης στην πολιτική που υπηρετεί.

*Συμπαραστέκεται στους τραυματίες συναδέλφους.


*Απαιτεί την παραίτηση του εντολέα της άγριας και αναίτιας επίθεσης των ΜΑΤ. Καλούμε το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, το ΠΑΜΕ και το Νομαρχιακό Τμήμα Λέσβου της ΑΔΕΔΥ, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους και τους κοινωνικούς φορείς του νησιού να καταδικάσουν έμπρακτα την επίθεση των ΜΑΤ και να στηρίξουν αυτό το αίτημα. Ανάλογη θέση ζητά και από το Περιφερειακό και το Δημοτικό Συμβούλιο.

*Καλεί τους εργαζόμενους της Λέσβου να καταδικάσουν τις πολιτικές της συμμαχίας κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ που μας θέλουν να υπομένουμε καρτερικά τη σύνθλιψη των δικαιωμάτων μας και της ζωής μας. Η πολιτική του Μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ έχει καταδικαστεί από την κοινωνική πλειοψηφία, είναι ζήτημα χρόνου να ανατραπεί.

Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε και να ονειρευόμαστε όσα χημικά και αν ρίξουν τα ΜΑΤ, όσους φανερούς και μη «φρουρούς» και αν βάλει η κυβέρνηση. Έχουμε πλήρη συναίσθηση των ορίων της εξουσίας και είμαστε βέβαιοι ότι και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τα όριά τους.


Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου



Friday, February 18, 2011

Άρθρο στα Νέα της Λέσβου (Παρασκευή 18/02/2011)


Η εκπαίδευση στα χρόνια του μνημονίου
…ή πως το ρετσινόλαδο βαφτίζεται λικεράκι!

Αριστείδης Ν. Σγατζός
Δάσκαλος, Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
μέλος της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης εκπαιδευτικών Λέσβου


“Αυτοί που παίρνουν το ψωμί από το τραπέζι
Μας διδάσκουν να ευχαριστιόμαστε με τα λίγα
Εκείνοι που γι αυτούς προορίζεται η πλούσια διανομή ζητούν θυσίες
Εκείνοι που τρώνε μέχρι σκασμού μιλούν στους πεινασμένους
για τους ωραίους καιρούς που θα έρθουν.
Εκείνοι που οδηγούν τη χώρα στην στην άβυσσο
λένε πως η διακυβέρνηση μιας χώρας
είναι πολύ δύσκολη για τους κοινούς ανθρώπους.
(...)
Αυτοί που σας πήραν το βιβλίο από το χέρι
σας κατηγορούν γιατί μείνατε αδιάβαστοι!”
Μπ. Μπρεχτ

Η επιλογή της κυβέρνησης και του Υπουργείου για συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Με συνοπτικές διαδικασίες προσπαθεί να εξαφανίσει από το νέο Καλλικρατικό χάρτη της εκπαίδευσης δεκάδες σχολεία, τόσο στην επαρχία, όσο και στα αστικά κέντρα.
 Η εκπαίδευση αλλάζει. Γι’ αυτό άλλωστε, οι εκτεταμένες συγχωνεύσεις και καταργήσεις συνοδεύονται από μια μεγάλη τομή στη διοικητική δομή της εκπαίδευσης ώστε να μπορεί να προωθηθεί το σχολείο της αγοράς.
Το σχολείο που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό θέλουν να γίνει μια μακρινή ανάμνηση.  Τη θέση του να πάρει το σχολείο που αναζητά και εξασφαλίζει το ίδιο τη χρηματοδότησή του είτε από τους γονείς είτε από τους χορηγούς είτε και από τους δύο.
Το σχολείο της γειτονιάς όπου σ’ αυτό πήγαιναν οι μαθητές των περιοχών που βρίσκονταν στα όρια του, θέλουν να απαλειφθεί. Τώρα τα όρια των σχολείων θέλουν να γίνουν πιο «ευρύχωρα». Να είναι εύκολες και νόμιμες οι μετακινήσεις του μαθητικού πληθυσμού από το ένα σχολείο στο άλλο ώστε να ευνοούνται οι συγχωνεύσεις και οι συμπτύξεις. Άλλωστε, δεν είναι μακριά από τις κυβερνητικές προθέσεις το κουπόνι του μαθητή όπου το σχολείο θα χρηματοδοτείται ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών που θα έχει και ο μαθητής θα μπορεί να διαλέγει το σχολείο. Δημιουργείται μια τεραστίων διαστάσεων συγκεντροποίηση και ασφυκτικός έλεγχος ώστε τίποτα απολύτως να μην μπορεί να ξεφύγει από τις βασικές κρατικές επιταγές. Η ηλεκτρονική κάρτα των σχολείων που καταγράφει τα πάντα, οι υπερεξουσίες στο διευθυντή και η ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων, η αξιολόγηση και η χρηματοδότηση των σχολείων με βάση αυτή, η κατάργηση των οργανισμού εκδόσεων σχολικών βιβλίων και η κατάργηση του δωρεάν βιβλίου, το κουπόνι του μαθητή, οι συνεχείς μειώσεις στην επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών και τελικά ο Καλλικράτης της εκπαίδευσης, όλα συνηγορούν στη δημιουργία ενός σχολείου εμπορικού κέντρου, με μαθητές πελάτες και εκπαιδευτικούς πωλητές, με αργυρώνητους μέντορες – χαφιέδες για τους ανυπότακτους! Ένα σχολείο που θα πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της αγοράς για να υπάρξει.
Οι στόχοι των συγχωνεύσεων – καταργήσεων: Λιγότερα σχολεία, λιγότερα «έξοδα- βλέπε δαπάνες», μεγαλύτερα τμήματα μαθητών - περισσότερα μαθησιακά ελλείμματα, εξαφανισμένοι αντισταθμιστικοί – υποστηρικτικοί θεσμοί, λιγότεροι εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικοί σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση αφού θα μειωθούν δραστικά οι οργανικές θέσεις άρα και η δυνατότητα για μεταθέσεις-αποσπάσεις.
Πως προωθείται αυτό το σχέδιο: Στην επαρχία με μαζικές καταργήσεις σχολείων που ήδη είδαν το φως της δημοσιότητας. Το να κλείσει ένα σχολείο δεν είναι δείγμα προόδου αλλά οπισθοδρόμησης. Οι σχολικές μονάδες και ιδιαίτερα οι σχολικές μονάδες στις μικρές κοινωνίες δεν είναι μόνο κτίρια και συγκεκριμένοι αριθμοί εκπαιδευτικών και μαθητών. Αποτελούν – ή με άλλες πολιτικές θα μπορούσαν να είναι - ζωντανά κύτταρα πολιτισμού. Από αυτή την άποψη, το μαζικό κλείσιμο των σχολικών μονάδων με τη λογική του «ψεκάστε – σκουπίστε τελειώσατε» αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και διεύρυνσης των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, απαξίωσης, εγκατάλειψης και εν τέλει ολοσχερούς αφανισμού της δημόσιας υποδομής για την οποία οι κάτοικοι και οι εκπαιδευτικοί προσδοκούσαν κάποια στιγμή να αναβαθμιστεί (στέγη για τον εκπαιδευτικό, επαρκής συγκοινωνία κτλ).
Κι εδώ έρχομαι να απαντήσω ειδικότερα στο άρθρο της Διευθύντριας Π.Ε. Λέσβου κ. Αναστασίας Τσολερίδου που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 16.02.2010 στα Νέα της Λέσβου.
Η Προϊσταμένη προσπαθώντας να πείσει την κοινωνία της Λέσβου για τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων διαλέγει τον πιο εύκολο αντίπαλο. Την ρομαντική ηθικοπλαστική οπτική για το παλιό καλό σχολείο του χωριού και ξιφουλκεί εναντίον της για να την στήσει με σχετική ευκολία στον τοίχο. Με την χαρακτηριστική ευκολία που χρόνια τώρα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της χώρας μας προχωρεί σε διακηρύξεις, η κ. Διευθύντρια επιλέγει κάποιες απ’ αυτές και τις χρησιμοποιεί ως κοινώς αποδεκτές παραδοχές. Το άρθρο της βρίθει τέτοιων «αξιωματικών» παραδοχών όπως για παράδειγμα «Στόχος του σημερινού σχολείου είναι η ισόρροπη ανάπτυξη του γνωστικού και ψυχοκινητικού τομέα των μαθητών…» Εξαιρετική η στοχοθεσία, και κοινότοπη ταυτόχρονα. Μόνο που το ίδιο το Υπουργείο έχει παραδεχθεί ότι έχει αποτύχει πλήρως. Γι αυτό και αλλάζει τα αναλυτικά προγράμματα που η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε και η κυβέρνηση της ΝΔ εφάρμοσε. Η κ. Τσολερίδου υποστηρίζει πως «…(στόχος είναι για το μαθητή) η ικανότητα να μαθαίνει πώς να μαθαίνει σε ένα οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον ευμετάβλητο, όπου η διαχείριση της γνώσης και της πληροφορίας καθίσταται δεξιότητα κεφαλαιώδους σημασίας». Δε θα σχολιάσω το ευμετάβλητο περιβάλλον (μέρες μνημονίου, που με ευθύνη της κυβέρνησης σύγχρονων Κουίσλιγκ δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει, είναι σαν να μιλάμε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί). Ως δάσκαλος νιώθω σφοδρά ενοχλημένος όταν υποβιβάζομαι από παιδαγωγός σε εκπαιδευτή, όταν η παιδεία μετατρέπεται σε διαδικασία απόκτησης δεξιοτήτων, όταν η απόκτηση και δημιουργία γνώσης μετατρέπεται σε διαχείριση γνώσης και πληροφορίας.
Στη συνέχεια του άρθρου της η κ. Τσολερίδου συνεχίζει τον εύκολο δρόμο. Χρησιμοποιεί ως επιχείρημα των συγχωνεύσεων τον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας των ολιγοθέσιων σχολείων. Μόνο που απέναντι στην εκπαίδευση που στηριζόταν στον εκπαιδευτικό πατριωτισμό των δασκάλων στα χωριά, αντιπαραθέτει την ντυμένη με τα παχιά λόγια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου εκπαιδευτική δυστοπία του σχολείου της αγοράς. Κι είναι φυσικό αυτό όταν είσαι τοπικό στέλεχος μιας κυβέρνησης της οποίας ο αντιπρόεδρος βγάζει την αναλογία εκπαιδευτικών μαθητών κάνοντας μια απλή διαίρεση, ξεχνώντας τι σημαίνει νησιωτικότητα, ξεχνώντας τι σημαίνει ύπαιθρος. Είναι δε και αναγκαία προϋπόθεση, για να συνεχίζεις να υπηρετείς μια κυβέρνηση που φυλακίζει παιδιά στα υπόγεια του 1ου Δημοτικού μέχρι τις 2 παρά τέταρτο, στα πλαίσια του αναμορφωμένου προγράμματος, που κάνει πως δεν βλέπει μια ολόκληρη γενιά παιδιών στο 5ο Δημοτικό που κάνουν μάθημα μέσα στα κουτιά που αποκαλούνται προκάτ κτίρια, κι ούτε λόγος να γίνεται φυσικά για τα νήπια που στοιβάζονται στα ακριβοπληρωμένα γκαράζ και τα μπακάλικα.
Κυρία Τσολερίδου: Το πρόγραμμα της κυβέρνησής σας για την παιδεία δεν είναι μονόδρομος. Δεν είναι επιστημονικό επιχείρημα το ότι «…δεν μπορούν να υλοποιηθούν τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα». Επιστημονικό είναι να σχεδιάσεις εκπαιδευτικά προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ανθρώπων στη πόλη και το χωριό, των εργαζομένων και των αγροτών. Τι λέει το επιχείρημά σας: Εμείς σχεδιάσαμε νέα εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά επειδή δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε κάποια σχολεία …καταργούμε τα σχολεία. Δεν πέρασε από κανενός το νου… να φτιαχτούν νέα εκπαιδευτικά προγράμματα προσαρμοσμένα στους ανθρώπους που επιμένουν να ζουν στη Βατούσα, την Πελόπη, το Λισβόρι… τα Κουφονήσια: Και ξέρετε γιατί δεν πέρασε από το μυαλό να φτιαχτούν τέτοια προγράμματα; Γιατί κοστίζουν. Γιατί υπηρετούν άλλους κοινωνικούς στόχους. Γιατί ο μονόδρομος του μνημονίου, της Ε.Ε., του Ευρώ, της κερδοφορίας των εργολάβων, των τραπεζών του κεφαλαίου συνολικά έχει επιβληθεί σαν οδοστρωτήρας. Η Διευθύντρια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αυτή την πολιτική υπηρετεί με τις αποφάσεις της, αυτή την πολιτική δικαιολογεί με το άρθρο της.

Υ.Γ
Το άρθρο αυτό γράφηκε τις μέρες προετοιμασίας της πανεκπαιδευτικής απεργίας στις 22-23 Φεβρουαρίου και για αυτό άφησα κατά μέρος ειδικότερες επιστημονικού ή μεθοδολογικού τύπου ενστάσεις μου όπως π.χ. αυτή που αφορά την απαξιωτική αναφορά της κ. Τσολερίδου στις έρευνες που αφορούν μελέτες περίπτωσης, δηλαδή τον κύριο όγκο των ποιοτικών ερευνών που αντιπροσωπεύουν ότι πιο σύγχρονο στις κοινωνικές επιστήμες. Εκτός αν κάποιοι προτιμάνε το Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει των χρηματοδοτούμενων ερευνών (πριν από το ΕΠΕΑΕΚ τώρα από το ΕΣΠΑ), με διακινούμενα ανεξέλεγκτα, ερωτηματολόγια που η μοναδική τους εγχώρια (γιατί για διεθνή ούτε κουβέντα) επιστημονική καταξίωση είναι να αποτελούν βιβλιογραφία για τα βοηθήματα των εξετάσεων του ΑΣΕΠ.

Wednesday, February 16, 2011

Αυτοί ξεπουλάνε! Εμείς Απεργούμε!

ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εκπαιδευτικών Λέσβου 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Αυτοί ξεπουλάνε τα πάντα
Εμείς 22-23 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη ανοιχτή συμπαράταξη της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ και τη συνεργασία της συμμορίας των ΜΜΕ υλοποιεί το πιο βάρβαρο αντιλαϊκό – αντεργατικό πρόγραμμα στο όνομα εξυπηρέτησης του χρέους που δημιουργήθηκε για την καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι για τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Ξεπουλάνε τον κοινωνικό πλούτο: Αεροδρόμια, λιμάνια, ΔΕΗ, νερό, νησιά, παραλίες και δρόμοι δωρίζο-νται σε «επενδυτές» για χρησιμοποιηθούν σαν κερδοφόρες επιχειρήσεις.
Υποθηκεύουν το μέλλον των ανθρώπων με την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας που υπόσχεται λιτότητα για άλλα 15 χρόνια, νέα ψαλίδια σε μισθούς και συντάξεις, νέα φορομπηξία για την πλειοψηφία και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Η φορολογία των κερδών είναι 20% όταν αυτή του μισθού ενός εκπαιδευτικού είναι 24%. Οι τράπεζες θα πάρουν, βάσει του μνημονίου, 70 δις € μέσα στο 2011!
Προχωράνε σε υπαγωγή της υγείας της παιδείας και των συγκοινωνιών στους μηχανισμούς εκμετάλλευ-σης της αγοράς. Με την εφαρμογή του νέου νόμου για την Υγεία τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα καλύπτουν εκατο-ντάδες σκευάσματα, θεραπείες και εξετάσεις ενώ θα μειωθεί ο αριθμός των γιατρών που θα δέχονται ασφαλισμέ-νους του ΟΠΑΔ χωρίς να πληρώνονται. Ακριβαίνουν  τα εισιτήρια και μειώνουν το συγκοινωνιακό έργο.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ
Στην παιδεία οι εξελίξεις γράφουν στην ούγια τους ΔΝΤ, Ε.Ε., ΟΟΣΑ κι αγγλοσαξωνικό μοντέλο συντηρητικής αναδιάρθρωσης. Οι εκτεταμένες συγχωνεύσεις και καταργήσεις συνοδεύονται από μια μεγάλη τομή στη διοικητική δομή της εκπαίδευσης ώστε να προωθηθεί το σχολείο της αγοράς. Θέλουν να γίνει μακρινή ανάμνηση το σχολείο της γειτονιάς που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη θέση του να πάρει το σχολείο που αναζητά και εξασφαλίζει το ίδιο τη χρηματοδότησή του είτε από τους γονείς, είτε από τους χορηγούς, είτε και από τους δύο.
Οργανώνουν ένα συγκεντρωτικό με ασφυκτικό έλεγχο μηχανισμό ώστε τίποτα να μην ξεφεύγει από τις βασικές κρατικές επιταγές. Οι υπερεξουσίες στο διευθυντή και η ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων, η χρηματοδότηση των σχολείων με βάση την αυτοαξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, η κατάργηση του ΟΣΚ, του ΟΕΔΒ και του δωρεάν βιβλίου, το κουπόνι του μαθητή, οι συνεχείς μειώσεις στην επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών και τελικά ο Καλλικράτης της εκπαίδευσης, οδηγούν στη δημιουργία του «νέου σχολείου» που θα πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της αγοράς για να υπάρξει.
ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ - ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Για την επίτευξη αυτής της πολιτικής συκοφαντείται και καταστέλλεται βίαια κάθε απόπειρα απάντησης τους εργατικού και λαϊκού κινήματος, κάθε κίνηση απειθαρχίας και ανυπακοής. Στην Κερατέα οι κάτοικοι ζουν τη κατοχή των αστυνομικών μονάδων του ΔΝΤ, ενώ μετατράπηκε σε ποινικό αδίκημα η άρνηση πληρωμής εισιτηρίου ή διοδίων! Είναι έκδηλος ο φόβος των κυβερνώντων για το κύμα της οργής των εργαζόμενων.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΠΑΖΑΡΕΥΟΥΝ
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ σε ΑΔΕΔΥ, ΔΟΕ και ΓΣΕΕ σαμποτάρει φανερά κάθε απόπειρα δημιουργίας διακλαδικού μετώπου ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης – Ε.Ε - ΔΝΤ. Στηρίζουν όλα τα καπιταλιστικά ιδεολογήματα: «ανταγωνιστικότητα, αποτελεσματικότητα, ανάπτυξη, εργασιακή ειρήνη». Αποδέχονται τη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου αρκεί αυτό να γίνει ….ελεγχόμενα.
Γι’ αυτό και στη ΓΣΣΕ, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, αποδέχτηκαν τις επιχειρησιακές συμβάσεις αντί των συλλογικών.
Γι’ αυτό σε ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ οι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ αναμασούν ακόμα τα φληναφήματα περί νέου ενιαίου «δίκαιου» μισθολογίου. Επί χρόνια λοιδορούσαν τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε σημείο που αφαίρεσαν το αίτημα αυτό από κάθε διεκδικητικό πλαίσιο. Σήμερα αποδέχονται μέσω του ενιαίου μισθολογίου και την ταπείνωση των μισθών αλλά και την χειραγώγηση – πειθάρχηση των εργαζόμενων στο δημόσιο αφού το μνημόνιο προβλέπει σύνδεση μισθού – απόδοσης στο νέο μισθολόγιο.
Ταυτόχρονα ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ δρουν παρελκυστικά σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ και συνεργατικά προς την κυβέρνηση. Τη στιγμή που κρίνεται το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης συμμετέχουν στο «διάλογο» του Υπουργείου και του ΕΣΥΠ. Αποφασίζουν την απεργία 22-23 χωρίς πρόταση στις Γενικές Συνελεύσεις για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με μορφές διάρκειας. Από κοντά και το ΠΑΜΕ που αναπαράγει στο εσωτερικό του μια κομματική πειθαρχία και γραφειοκρατία, που δε χωρά κανέναν άλλο και που αρνείται να βρεθεί στον ίδιο δρόμο με τους απεργούς!
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Δε θα επιτρέψουμε την εκπλήρωση του συμβολαίου θανάτου της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, κάθε άλλης κοινωνικής υπηρεσίας αλλά και της ίδιας μας της ζωής μας. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε όλα όσα σχεδιάζουν.
Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και Γενικές Συνελεύσεις σε σχολεία, γειτονιές και χώρους δουλειάς να συγκροτήσουμε το διακλαδικό μέτωπο εργαζόμενων που με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες θα ανατρέψουμε την κυβέρνηση του μνημονίου και όλους τους επίδοξους διαχειριστές αυτής της πολιτικής.
Με οριζόντιο συντονισμό εργαζομένων και σωματείων υλοποιούμε πρόγραμμα δράσεων απειθαρχίας και ανυπακοής σε κάθε τόπο και γειτονιά. Στηρίζουμε – συμμετέχουμε σε κάθε κίνηση ανυπακοής: μη πληρωμές εισιτηρίων – διοδίων κ.τ.λ.. Προχωράμε σε κοινές Γενικές Συνελεύσεις μαζί με γονείς και εργαζόμενους άλλων σωματείων για να καθορίσουμε την κοινή δράση μας το επόμενο διάστημα.
Προχωράμε σε Γενικές Συνελεύσεις με στόχο την κλιμάκωση του αγώνα, με απεργία διαρκείας με επανα-λαμβανόμενες μορφές. Μιας απεργίας που θα υπερβαίνει τα κλαδικά και θα έχει διακλαδικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ :
Ενάντια στο σχολείο της αγοράς, της υποχρηματοδότησης, του αντιεκπαιδευτικού ν.3848/2010 -των συγχωνεύ-σεων – καταργήσεων, της αυτοαξιολόγησης – κατηγοριοποίησης, των 800 σχολείων της παιδικής υπερεργασίας, των ταξικών φραγμών, της ιδιωτικοποίησης της ειδικής αγωγής, της κατάργησης της μετεκπαίδευσης, της κατάργησης ΟΣΚ– ΟΑΕΔΒ, των ΕΣΠΑ και των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
ΕΝΙΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ-ΔΙΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
•    Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία  στο 15% του Γ.Κ.Π.
•    Καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείων, τμημάτων και μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία
•    20 μαθητές ανά τμήμα στα δημοτικά και ως 15 στα νηπιαγωγεία, στις Α’, Β’ τάξεις και στα μειονοτικά σχολεία.
•    Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός ν.3848.
•    Μόνιμους μαζικούς διορισμούς χιλιάδων εκπαιδευτικών (και βοηθητικού προσωπικού) σε όλες τις θέσεις ώστε να καλυφθούν ΤΩΡΑ οι πραγματικές ανάγκες.
•    Ενίσχυση των δημόσιων δομών της ειδικής αγωγής. Τώρα τμήμα ένταξης σε κάθε σχολείο
•    Δίχρονη μετεκπαίδευση. Όχι στην επιμόρφωση – συμμόρφωση.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΩΡΑ:
•    Παύση πληρωμών του  χρέους – μη αναγνώριση του χρέους τώρα – Έξοδο από Ε.Ε-ΟΝΕ - Εθνικοποίηση και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών.
•    Πρώτος μισθός 1400 ευρώ καθαρά – αφορολόγητα για κάθε εργαζόμενο
•    Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση
•    Κατάργηση του ΦΠΑ  και των διάφορων ΕΦΚ (καύσιμα, ρεύμα) – Φορολογία 45% των κερδών – Φορολογία εκκλησίας – πάγωμα και δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών
•    Παιδεία – Υγεία - Μεταφορές – Ενέργεια κοινωνικά αγαθά δημόσια και δωρεάν για όλο το λαό.
•    Πλήρης δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το λαό
•    Καθολικό – δημόσιο - κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα, όχι επαγγελματικό-ανταποδοτικό. Να αποσυρθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που καταργούν την κοινωνική ασφάλιση. Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55.