για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ξεκάθαρα, η αδράνεια κοστίζει πιο πολύ από την αντίδραση!

Friday, September 21, 2012

ΞΕΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ, ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ




Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ υλοποιώντας τις επιταγές της τρόικα και του ελληνικού κεφαλαίου, προχωρά σε εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εργατικά-λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, με στόχο δήθεν την αποφυγή της χρεοκοπίας, ενώ οδηγεί ολοταχώς στη χρεοκοπία του λαού. Η επαναδιαπραγμάτευση που είχαν “υποσχεθεί” αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός. Η κυβέρνηση, με το νέο πακέτο σφαγιαστικών περικοπών των 11,7 δις ευρώ προωθεί: Νέα τεράστια μείωση μισθών και συντάξεων. Μείωση ή κατάργηση κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων. Κατάργηση ή  συγχώνευση εκατοντάδων δημοσίων οργανισμών. Εφεδρεία και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός των 150.000 αποχωρήσεων. Συγχωνεύσεις - καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, παιδικών σταθμών. Αναστολή νέων προσλήψεων. Περιορισμό των δημοσίων δαπανών για παιδεία, υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Κατ’ απαίτηση των εργοδοτών έρχονται νέα αντεργατικά μέτρα για μεγαλύτερη ευελιξία να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τους βολεύει, που αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση: κατάργηση του πενθήμερου και του οχτάωρου, γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας με δραστική μείωση των μισθών, κατάργηση της αποζημίωσης για τις απολύσεις.
Η ανεργία έχει φτάσει ήδη 24-25% και προβλέπεται να φτάσει στο τέλος του χρόνου το εφιαλτικό 28 - 30%. Ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται αντί «πινακίου φακής». Η εκποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, Τ./Τ και των δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, υπονομεύει ουσιαστικά το μέλλον της χώρας. Οι μειώσεις των μισθών και συντάξεων, η τεράστια φορολογική επιβάρυνση εργαζομένων και συνταξιούχων έχουν καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων. Εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες «πνίγονται μέσα στα χρέη τους».
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι, νέοι και νέες
Επί 2,5 χρόνια βιώνουμε την πλήρη ανατροπή των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Έχουμε γυρίσει ένα αιώνα πίσω. Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, είναι ανίκανες να αντιμετωπίσουν την  πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα μας. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, κάνοντας όλες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες. Αυτό απαιτεί μια άλλη κατάσταση στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, με υπέρβαση του  υποταγμένου συνδικαλισμού, με αλλαγή των συσχετισμών. Με ενωτική προσπάθεια στη βάση, στα πρωτοβάθμια σωματεία , με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, οριζόντιο συντονισμό και αποφασιστικές μορφές πάλης, με συσπείρωση των ανέργων και των ελαστικά εργαζόμενων. Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση συγκρότησης ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά.
Ζητούμενο σήμερα είναι ο παλλαϊκός – γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, με αμεσότητα στην αντίδραση, αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική. Ξαναπιάνουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και αγωνιζόμαστε για:
•  Να μην ψηφιστούν τα εφιαλτικά μέτρα των 11,7 δις. Να ακυρωθούν τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση και όλο το νομοθετικό πλαίσιο που σκλαβώνει τον λαό στην δικτατορία του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης
•  Αποδέσμευση της χώρας από την Τρόικα και τα επαχθή δάνεια. Διαγραφή του χρέους, ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.
•  Υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και επιχειρήσεων. Υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας.  Προστασία της δημόσιας παιδείας – υγείας – κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας .
•  Υπεράσπιση των μισθών, των συλλογικών συμβάσεων, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια που επιβλήθηκαν στον λαό. Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην εφεδρεία και την αξιολόγηση.
•   Ουσιαστική προστασία για τους ανέργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους
ΣΤΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!                                                                                     ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στη Μυτιλήνη, στα ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ 11πμ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΛΕΣΒΟΥ

Friday, May 18, 2012

Για τις μάχες που έρχονται…

Είναι ξεκάθαρο αυτές τις μέρες ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Η πύκνωση του ιστορικού χρόνου είναι τέτοια που οι κρίσιμες αποφάσεις που θα ληφθούν είτε σε ατομικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο θα καθορίσουν σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα τις ζωές μας για το επόμενο διάστημα. Τα πράγματα είναι σίγουρα είναι εξαιρετικά κρίσιμα. Είναι ξεκάθαρο ότι το κεφάλαιο και οι υποτακτικοί του, η αστική τάξη κι οι σύμμαχοί τους δεν θα ριψοκινδυνέψουν στο ελάχιστο την εφαρμογή πολιτικών που, είτε το θέλουν αυτοί που τις προτείνουν, είτε όχι, θα βάλουν σε κίνδυνο την στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου για συμμετοχή στην ζώνη του Ευρώ και την Ε.Ε.. Όποιος αριστερός άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση ότι η καταγγελία των μνημονίων θα είναι περίπατος το λιγότερο είναι αφελής. Οι μάχες που θα δοθούν στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης θα είναι σκληρές, επώδυνες και θα συνεπάγονται κάθε είδους απώλειες.
Αν η παραπάνω διαπίστωση είναι σωστή τότε θα πρέπει να εκτιμήσουμε τη στάση της Αριστεράς μπροστά σε αυτή την προοπτική. Το ΚΚΕ και ιδιαίτερα η ηγεσία του βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην αυτιστική περιχαράκωση που το έχει βάλει στη γωνία οργανωτικά και κοινωνικά όλα αυτά τα χρόνια. Αδυνατεί να ασκήσει πολιτική, δηλαδή να έρθει σε σχέση (αυτός είναι ο ορισμός της πολιτικής) με αυτούς στους οποίους απευθύνεται. Από το να προσπαθεί να μετατρέψει - ως οφείλει ως κομμουνιστικό κόμμα – την τάξη από τάξη καθαυτή σε τάξη για τον εαυτό της μετατρέπεται το ίδιο από κόμμα καθαυτό σε κόμμα για τον εαυτό του. Μοιάζει όλο και πιο πολύ να έχει μπει στο δωμάτιο με τους αντικριστούς καθρέπτες και αντικρίζοντας τα αλληλοαντανακλώμενα είδωλα μιλάει για μέτωπο και λαϊκή εξουσία.
Ο -εκλογικά- μεγαλύτερος πόλος της Αριστεράς σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρο ότι έχει καβαλήσει το κύμα της λαϊκής διαμαρτυρίας και διάθεσης για απαλλαγή από τα δεινά που έφεραν στο λαό και στον τόπο τα μνημόνια ως απάντηση των κυρίαρχων στην καπιταλιστική κρίση. Άντεξε στην πίεση των κυρίαρχων για να ξαναβάλει από το παράθυρο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην εξουσία και πολύ ορθά διαχειρίστηκε τη διερευνητική εντολή προσπαθώντας (δεν ενδιαφέρει εδώ η ειλικρίνεια των προθέσεων) να βάλει στη συζήτηση πέρα από κόμματα συνδικάτα κι άλλους φορείς των εργαζομένων. Από δω και μπρος όμως το πράγμα άρχισε να στραβώνει. Και δε μιλάμε φυσικά για τις κατηγορίες που οι κυρίαρχοι προσάπτουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Μιλάμε για την κατά τα άλλα θεμιτή προσπάθεια να μεγαλώσει την επιρροή του στην κοινωνία για να κάνει πράξη την ατζέντα του. Φάουλ πρώτο. Η πρόταση για Αρσένη ως υπηρεσιακού πρωθυπουργού δεν ήταν μια αθώα παρασπονδία. Ήταν ξεκάθαρα διαπιστευτήρια προς το σύστημα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντισυστημικούς στόχους. Ότι μπορεί να συνυπάρξει ακόμη και με το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και εισηγητή της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης στην εκπαίδευση, Γεράσιμο. Φάουλ δεύτερο. Η προσπάθεια κυρίως σε επίπεδο μικρομεσαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να λεηλατήσουν οτιδήποτε κινείται στα Αριστερά του. Και μια και ξέρουν κατά τεκμήριο ότι αυτοί που έχουν την δυνατότητα να ακούσουν (κοινωνικά και πολιτισμικά βρίσκονται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ), έχουν αποδυθεί σε ένα άνευ προηγουμένου αγώνα να τσιμπήσουν ότι μπορούν. Δεν κάνουν βέβαια τίποτε άλλο από αυτό που έκαναν προεκλογικά με τη λογική της χαμένης ψήφου και του μπαμπούλα της αυτοδυναμίας που θα ερχόταν για τη ΝΔ αν έμεναν πολλοί ψήφοι εκτός βουλής. Τη δουλειά τους κάνουν θα έλεγε κανείς. Ενώ κάποιος άλλος που συμφωνεί αρχικά με το ζήτημα που θέτει το παρόν κείμενο θα κατέφευγε σε ηθικού τύπου επιχειρήματα περί «ηθικής της αριστεράς» και ειλικρινών συναγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των κομμάτων και των οργανώσεων που κατά το μάλλον ή ήττον το τελευταίο διάστημα πάλεψαν από τα ίδια ή από πολύ κοντινά μετερίζια τον κοινό αντίπαλο, τις κυβερνήσεις του μαύρου μετώπου. Χωρίς να θεωρήσω άνευ αξίας το «ηθικό» επιχείρημα θα προσπαθήσω να θεμελιώσω σε πιο πολιτική βάση την λανθασμένη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει ότι μπορεί σε εκλογικό ποσοστό από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ του 1,2 %.
Αν παραδεχθούμε ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι, μέσω κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να ανατρέψει τα μνημόνια αξίζει τον κόπο και την επιθετική τακτική για ένα 0,5 % η διάρρηξη σχέσεων που οικοδομήθηκαν χρόνια στους δρόμους; Αν παραδεχθούμε ότι πραγματικός στόχος είναι να ξεφύγει ο λαός και οι εργαζόμενοι από την δικτατορία των αγορών, τη στιγμή που θα εκδηλωθεί η λυσσαλέα και με κάθε μέσο επίθεση των μηχανισμών τους στους συναγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ (συλλογικά και ατομικά) θα αισθάνονταν περισσότερο ή λιγότερο ασφαλείς με μια ισχυρή πολιτικά και κοινωνικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αν παραδεχθούμε ότι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει σήμερα διαπάλη για το που θα πάει το πράγμα, για όσους θέλουν να πάνε τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ όχι στις λογικές της συνέπειες αλλά σε μια συνεπή πορεία, τι θα βοηθούσε καλύτερα, μια ανύπαρκτη εξωτερική στο ΣΥΡΙΖΑ αριστερή αντιπολίτευση ή μια ισχυρή πολιτικά και κινηματικά αριστερή αντιπολίτευση που θα τον τραβά από το μανίκι κάθε φορά που οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του θα τον οδηγούν σε παραστρατήματα; Εκτός, η από τώρα προσπάθεια αποδυνάμωσης κάθε κριτικής φωνής από τα αριστερά του προοιωνίζει ανομολόγητες καθεστωτικές προσδοκίες για το αύριο. Αναλογικά δηλαδή, είναι το ίδιο στην ορθότητά του επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη μη συμμετοχή του σε οικουμενική ή σχεδόν οικουμενική για να επηρεάσει δήθεν την ασκούμενη πολιτική.
Φυσικά αυτό το κείμενο δεν έχει σκοπό να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Απευθύνεται  στους συναγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν πέσει στην παγίδα «…να μαζέψουμε ότι μπορούμε τώρα» μη σκεπτόμενοι τις συνέπειες που θα έχει η τακτική τους καθώς και στους φίλους και λίγους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που πιστεύουν ότι οι καλές σχέσεις οικοδομούνται όχι με ξεκάθαρα λόγια και κριτική, όχι με αυτόνομη παρουσία αλλά με διάχυση στο κύμα που όσο και να μας χαροποιεί δεν μας πρέπει ως κομμουνιστές κι ως αριστερούς απλά να ευχαριστιόμαστε το γαργαλητό των φυσαλίδων και τον ίλιγγο της ταχύτητάς του και να μην προσπαθούμε να δούμε προς τα πού πάει.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετάσχει και σε αυτές τις εκλογές αφού διερευνήσει και τη δυνατότητα συνεργασίας με άλλες αντι ΕΕ δυνάμεις όχι για να συγκρατήσει κάποιο ποσοστό αλλά γιατί ξέρει δυο πράγματα: 1ον ότι το δίλλημα έχει τεθεί κι από τα πάνω κι από τα κάτω. Και δεν είναι απλά μνημόνιο ή αντί-μνημόνιο. Είναι  ΕΕ ή έξω από αυτήν και μάλιστα σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. 2ον όχημα για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση δεν θα είναι ένα συνεχές της αριστεράς αλλά ο αντικαπιταλιστικός πόλος, το μέτωπο εκείνο που θα μιλήσει και θα προετοιμάσει την  αντικαπιταλιστική ανατροπή. Για να ανοίξει η εποχή του σοσιαλισμού που δεν γνωρίσαμε, η εποχή που θα αφήσει πίσω της την εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα.


Sunday, April 29, 2012

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΛΕΣΒΟΥ

Την Δευτέρα 30/4 η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου πραγματοποιεί την κεντρική προεκλογική της εκδήλωση στην πλατεία Σαπφούς στις 19:30. Θα μιλήσουν οι υποψήφιοι βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη συνέχεια θα προβληθεί το CATASTROΪKA, το νέο ντοκιμαντέρ των δημιουργών του Debtocracy, Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη

Sunday, April 22, 2012

Καλό ταξίδι σύντροφε!

Καιρό είχα να σε δω Σάββα… μάθαινα όμως για σένα από τους συντρόφους στην Αθήνα, καιρό είχα να σε δω αλλά σε θυμόμουν κάθε φορά που χρειαζόμουν πληροφορίες και υλικό από τη Θράκη. Ήξερα ρε παιδί πως ήσουν εκεί που έπρεπε… με το τσιγάρο να κρέμεται από το στόμα σου να βάφεις το πανό, να ετοιμάζεις τη δουλειά για το σχολείο.  Η 21η Απριλίου για μένα, για μας δε θα είναι η μέρα που η χούντα κατσικώθηκε στο σβέρκο της χώρας το μακρινό ’67,  αλλά η μέρα που διάλεξες για να φύγεις τούτη τη δίσεκτη χρονιά.
Καιρό είχα να σε δω Σάββα αλλά χθες πέρασαν σαν ταινία (ναι το ξέρω κλισέ είναι και συ πάντα μου την έλεγες όταν τα έβαζα στις ανακοινώσεις μας) από τα μάτια μου. Εκεί στα θρανία του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανόπαιδων στην Κομοτηνή (εσύ κι η Άννα ήσασταν παλιότεροι «επιμορφούμενοι»)  να προσπαθούμε να χαράξουμε μια άλλη γραμμή ανάμεσα στις συμπληγάδες του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού. Να τρέχουμε να φτιάξουμε σχήμα, να βάλουμε το ζήτημα του κοινού συλλόγου πλειονοτικών και μειονοτικών εκπαιδευτικών στη Θράκη. Μια μας ειρωνεύονταν οι ΠΑΣΚίτες και Δακίτες  πατριδοκάπηλοι δέκα τους δούλευες ψιλό γαζί. Βγάλαμε και τη Ρώγμή – çak… δίγλωσσο συνδικαλιστικό έντυπο… Δε θα ξεχάσω το χαμόγελό σου όταν την πήραμε ζεστή -ζεστή από το φωτοτυπάδικο. Χαρά – χαρά αλλά κι η κριτική σου αμείλικτη… «σύντροφε φάουλ…» «…αααα θα τα χαλάσουμε». Με τρέλαινες ώρες - ώρες. Όταν το καταλάβαινες το ‘ριχνες στη πλάκα. «Ποντιακό ρε κεφάλι…. Αγύριστο» έλεγες γελώντας. Περιοδεία στα σχολειά ήμασταν; Για εκλογές με το ΜΕΡΑ τρέχαμε; Δε θυμάμαι αλλά βγαίνοντας από το σουζουκάκι σου με δάγκωσε ένας σκύλος. Μέρες αργότερα βράδυ στην αφισοκόλληση ένιωσα να μουδιάζει η πλάτη μου. Σε έτρεχα στα νοσοκομεία γιατί νόμιζα ότι είχα πάθει ...τέτανο. Ακόμη θυμάμαι το γιατρό που με ειρωνικό τρόπο με ξαπόστειλε ( "…μια βδομάδα μετά τώρα το θυμηθήκατε κύριε;")
…και το δούλεμα που μου ΄ριξες. «Κοίτα ρε τι σκαρφίστηκε ο γκασμάς για να γλιτώσει την αφισοκόλληση…»…
Καιρό είχα να σε δω Σάββα και χθες πήρα τα βουνά σαν να κυλούσαν τα πράγματα ομαλά… μόνο που αντί για τον Όλυμπο του νησιού βρέθηκα στη Ροδόπη εκεί στη ρεματιά κάτω από τον Κέχρο που μ’ έτρεχες να πιάσουμε πέστροφες (…εκεί το δούλεμα το ‘φαγες από μένα… ψαρά του γλυκού νερού και τέτοια), βρέθηκε στην αυλή σου στον β’ μικρό Κέχρο με την Άννα να «ανακαλύπτει» σφυροδρέπανο στο κατακάθι του καφέ σου, να σε δουλεύει που μαγείρεψες τα γεμιστά καλαμαράκια χωρίς νερό κι έγιναν παξιμάδια… Κι από τον Όλυμπο ξαναπέταξε ο νους μου λίγο πιο δυτικά στο απολιθωμένο δάσος που αποκαμωμένος από τη καλοκαιρινή πρωινή σου αποκοτιά να κατεβούμε μέσα στο λιοπύρι αναφώνησες: «Δεν είμαστε για αντάρτικο στα βουνά σύντροφε, αντάρτικο πόλης μόνο…». Δε θυμάμαι ρε Μέτκο τι σου απάντησα αλλά στην Αθήνα το κατάφερες τον πήρες τον τίτλο: καπετάν – Νέστο σε φώναζαν οι σύντροφοι…
Καλό ταξίδι ρε Σάββα…
Ο σύντροφός σου Αριστείδης


Saturday, April 21, 2012

Και στη Λέσβο να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!


Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου αποτελούν οι αγωνιστές:

1.    ΔΕΤΣΗΣ ΜΑΡΙΟΣ – γιατρός, από τη Λήμνο
2.    ΚΡΑΝΤΙΝΟΥ ΜYΡΟΠΗ – Μηχανολόγος Μηχανικός
3.    ΜΑΝΑΒΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ – Δημοσιογράφος
4.    ΠΑΥΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ – Ιατρός παθολόγος
5.    ΨΥΛΛΟΥ ΕΥΔΟΚΙΑ – Πολιτικός Μηχανικός ΤΕ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου διοργανώνει συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση του πολιτικού στίγματος και του ψηφοδελτίου της τη Δευτέρα 23/4/2012 στις 12.15 μ.μ., στο ξενοδοχείο Λέσβιον.

Thursday, February 09, 2012