για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ξεκάθαρα, η αδράνεια κοστίζει πιο πολύ από την αντίδραση!

Monday, December 07, 2009

εκδηλώσεις από τους μανιταρόφιλους

Τριήμερο εκδηλώσεων.
Στα μονοπάτια των μαγισσών 2009


Η Νομαρχία Λέσβου και ο μυκητολογικός περιβαλλοντικός σύλλογος "Μανιταρόφιλοι Λέσβου" διοργανώνουν τριήμερο εκδηλώσεων με θέμα τη γνωριμία με τα μανιτάρια του νησιού μας και την προστασία τους. Οι εκδηλώσεις διοργανώνονται σε συνεργασία με τον ΟΓΕΕΚΑ "Δήμητρα", το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και το Εργαστήριο Κοινωνιολογίας του Ελεύθερου Χρόνου και του Αθλητισμού (ΕΚΝΕΧΑ)

Πρόγραμμα

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου. Αρχοντικό Γεωργιάδη
6.30 Εγγραφές - χαιρετισμοί
7.00 έναρξη του Σεμιναρίου «Αναγνώριση και διαχείριση των αυτοφυών μανιταριών του τόπου μας». Ομιλητές Ηλίας Πολέμης (μυκητολόγος ερευνητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας, Δημήτρης Δήμου (γεωπόνος – μυκητολόγος)
10.00 δεξίωση
Στο χώρο θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας μελών και φίλων του συλλόγου.

Σαββάτο 12 Δεκεμβρίου
Εξόρμηση για συγκέντρωση δειγμάτων. Μικρή Λίμνη, διασταύρωση Αχλαδερής 11.00 π.μ – 2.00 μμ

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου
Τμήμα Περιβάλλοντος, Λόφος Πανεπιστημίου, 11.00 π.μ. Αναγνωρίσεις δειγμάτων, σεμινάριο μικροσκοπικής αναγνώρισης.

Το σεμινάριο και η επιστημονική στήριξη εντάσσεται στα πλαίσια των σχετικών δραστηριοτήτων του ΟΓΕΕΚΑ "Δήμητρα", η αίθουσα μικροσκοπίων και ο εξοπλισμός ευγενικά παραχωρείται από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το ΕΚΝΕΧΑ συμπράττει με ερευνητική καταγραφή για την ενασχόληση με τα μανιτάρια, ενώ η Νομαρχιακή Αυτοδιοίηση Λέσβου χρηματοδότησε το σύνολο των εκδηλώσεων. Η εκτύπωση των φωτογραφιών είναι μια προσφορά της Lesvos Kodak express (Ζ. Σαλβαράς-Λ.Μπαλασής).

Monday, November 23, 2009

ΑΜΛΕΤ Β' στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης

Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου 2009 στις 9:00 μ.μ.

Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης

"Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας… Τα πράγματα και πάλι, δεν ήταν όπως φαίνονταν. Ήταν δράμα ή κωμωδία; Το Σαιξπηρικό κείμενο χρειάστηκε να ανατραπεί για ν’ αποκαλυφθούν τα κίνητρα της δράσης των ηρώων. Το μυστήριο λύθηκε στο υπόγειο του Εργαστηρίου Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου και πρόκειται να ανακοινωθεί."














Άμλετ Β

του Σαμ Μπόμπρικ


επιμέλεια μετάφρασης: Στράτος Γεωργούλας

Σκηνοθεσία: Ελένη Ζάχου

παίζουν με σειρά εμφάνισης

Φραντσίσκο……………. Μαρία Γερούλια

Οράτιος………………... Γιώργος Σαραγάς

Φάντασμα……………. Δήμος Σαραντίδης

Μπερνάρντο…………..Texenery Gonzales

Κλαύδιος……………. Αριστείδης Σγατζός

Πολώνιος…………. Χρήστος Κουρούτζας

Γερτρούδη…………Έλενα Περδικοπούλου

Λαέρτης……………………… Νίκος Ρίνης

Άμλετ..........................Στράτος Γεωργούλας

Οφηλία……………… Αναστασία Τσάτσου

Ρόζενκραντζ………..……….Ζήνα Μαύρου

Γκίλντενστερν……………Μαίρη Μπλέτσα

Νεκροθάφτης………... Νέστορας Μάτσος

Φωτισμοί: Κωνσταντίνα Μπελτέκη

Ήχος: Άννα Αραμπατζή

Monday, November 09, 2009

Θέσεις. Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις νήσος το τεύχος 109 (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2009) της τριμηνιαίας επιθεώρησης οικονομικής και πολιτικής θεωρίας Θέσεις.
Στο τεύχος αυτό των Θέσεων η Συντακτική Επιτροπή εστιάζει στην πολιτική συγκυρία που διαμορφώθηκε μετά τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009 και την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ (Η ευκαιρία στην αυταπάτη. Η νέα μεταπολίτευση και η «ανυπόστατη κρίση») (Το κείμενο είναι συνημμένο στο παρόν e-mail ως Editorial109).
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε το κείμενο του Alain Badiou, Η ιδέα του κομμουνισμού, τη σημαία του οποίου επισημαίνει στην Παρουσίασή του ο Δημήτρις Βεργέτης.
Ακολουθούν τέσσερα άρθρα τα οποία, από διαφορετικές οπτικές γωνίες, προσεγγίζουν το ζήτημα της κατανόησης και διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη:
Δημήτρης Σωτηρόπουλος: Ανιχνεύοντας τις ρίζες και τα όρια του «αριστερού» κεϋνσιανισμού. (Λίγα λόγια για τη μετάφραση του Keynes), John Maynard Keynes: Εθνική αυτάρκεια, Δημήτρης Σωτηρόπουλος: Για τη μετάφραση του Krugman, Paul Krugman: Πώς τα πήγαν τόσο χάλια οι οικονομολόγοι;
Έπεται η συνοπτική παρουσίαση από τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο της θεωρίας της αξίας του Μαρξ: Το μυστικό του καπιταλισμού. (Σημείωση για τη θεωρία της αξίας του Μαρξ).
Στη συνέχεια της ύλης του τεύχους, ο Παναγιώτης Σωτήρης εστιάζει στην πολιτική και ιδεολογική διαχείριση της πανδημίας γρίπης Η1Ν1 (Πολιτικές της αρρώστιας και του φόβου), ενώ ο Γιώργος Παστιάδης παρουσιάζει και αναλύει τα στοιχεία μιας πρόσφατης εμπειρικής έρευνας: Ιδεολογική αυτοτοποθέτηση Αριστερά-Δεξιά. Διερευνώντας με ποσοτικές μεθόδους το νέο κοινωνικό τοπίο.
Ακολούθως δημοσιεύονται δύο κείμενα τα οποία γράφτηκαν με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο της Τζίνας Πολίτη, Λόγοι, Αντίλογοι, Σατιρικά. Η γραφή (μου) ως πολιτική πράξη, τα οποία αναφέρονται ευρύτερα στη θεωρητική και πολιτική σημασία του έργου της συγγραφέως. Η ύλη του τεύχους ολοκληρώνεται με τη βιβλιοκριτική του Ιωάννη Ν. Μαρκόπουλου για το βιβλίο του Ευτύχη Μπιτσάκη, Η Εξέλιξη των Θεωριών της Φυσικής.

Wednesday, November 04, 2009

Έφυγε από τη ζωή στα 101 ο Κλοντ Λεβί-Στρος

ΚΛΟΝΤ ΛΕΒΙ-ΣΤΡΟΣ


Κλοντ Λεβί–Στρος : Αμφισβητίας του δυτικού πολιτισμού


Πλήρης ημερών έφυγε ο Κλοντ Λεβί-Στρος, ο Γάλλος φιλόσοφος που θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης ανθρωπολογίας.

Το θάνατό του ανακοίνωσε η Γαλλική Ακαδημία, χωρίς όμως να προχωρήσει σε λεπτομέρειες. Έτσι δεν έγινε γνωστό πότε ακριβώς πέθανε, ούτε τα αίτια.

Γεννημένος το Νοέμβριο του 1908 στις Βρυξέλλες, ο Κλοντ Λεβί-Στρος, θεμελιωτής της δομικής ανθρωπολογίας, αναμόρφωσε την επιστήμη του, εισάγοντας νέες ιδέες όσον αφορά τη συμπεριφορά και τη σκέψη στις σύγχρονες κοινωνίες. Η κεντρική ιδέα όμως της έρευνάς του συνοψίζεται στην εξής φράση: «Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν».

Από τα πιο γνωστά έργα του είναι τα βιβλια «Θλιβεροί Τροπικοί», «Φυλή και ιστορία», «Άγρια σκέψη» και «Μνήμες μακρινές και πρόσφατες».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε ένα λιτό διαμέρισμα στο Παρίσι.




Η αιχμηρή κριτική στον ουμανισμό από τον ανθρωπολόγο και στοχαστή Κλοντ Λεβί–Στρος αποδεικνύεται δραματικά επίκαιρη

Κορυφαία μορφή στο πεδίο της εθνολογίας, φιλόσοφος και ερευνητής με ασίγαστη περιέργεια, ο Κλοντ Λεβί-Στρος επηρέασε όσο λίγοι τις σύγχρονες αντιλήψεις για την κοινωνία και τον πολιτισμό. Η αιχμηρή κριτική του στη «δυτικοκεντρική» ιδεολογία –που ταυτίζει την πολιτισμένη ανθρωπότητα με τη Δύση και θεωρεί όλους τους άλλους πολιτισμούς υποδεέστερους– προκάλεσε και αμφισβητήθηκε, το έργο του ωστόσο τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγάλους ανανεωτές της ανθρωπολογικής σκέψης. Φέτος τον Νοέμβριο ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 100ά του γενέθλια, και η επέτειος –σπάνια «εκατονταετηρίδα εν ζωή»– δίνει την ευκαιρία να εκτιμηθεί η μακρόχρονη προσφορά του στο φως των σημερινών εξελίξεων.

Εχοντας διανύσει τον ταραγμένο 20ό αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 21ου, ο Κλοντ Λεβί-Στρος περνά το λυκόφως της ζωής του μένοντας σε απόσταση από τον δημόσιο χώρο. Στις αρχές του 2005, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στη γαλλική τηλεόραση, είχε εκφράσει την ανησυχία του για την εξέλιξη του σημερινού κόσμου: «Παρατηρώ τις καταστροφές που γίνονται… Την τρομακτική εξαφάνιση ζωντανών ειδών, είτε είναι ζώα είτε φυτά – αλλά και το ίδιο το γεγονός ότι το ανθρώπινο είδος ζει σ’ ένα καθεστώς εσωτερικής δηλητηρίασης. Σκέφτομαι το παρόν και τον κόσμο στον οποίο τελειώνω τις μέρες μου. Και δεν τον αγαπώ αυτόν τον κόσμο».

Ο Κλοντ Λεβί-Στρος γεννήθηκε το 1908 στις Βρυξέλλες, όπου οι γονείς του, Γάλλοι εβραϊκής καταγωγής, έμεναν προσωρινά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα του – ήταν ζωγράφος πορτρέτων, επάγγελμα σε παρακμή λόγω της διάδοσης της φωτογραφίας, και είχε αναλάβει μερικές παραγγελίες στη βελγική πρωτεύουσα. Επιστρέψανε στο Παρίσι το 1914, και το 1927 ο νεαρός Κλοντ άρχισε τις σπουδές του στη Σορβόννη. Ανήσυχο πνεύμα, ξεκίνησε σπουδάζοντας νομικά, σύντομα όμως τα εγκατέλειψε για τη φιλοσοφία, ενώ παράλληλα ερχόταν σ’ επαφή με «εξωπανεπιστημιακά» ρεύματα σκέψης, κυρίως τον φροϋδισμό και τον μαρξισμό. Αποφοιτώντας, δίδαξε δύο χρόνια σε λύκειο, μέχρι που δέχτηκε μια πρόσκληση που θα άλλαζε τον ρου της ζωής του: αποφάσισε να συμμετάσχει σε μια γαλλική πολιτιστική αποστολή στη Βραζιλία, όπου θα δίδασκε ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο.

Στους «Θλιβερούς τροπικούς»

Στη διάρκεια της παραμονής του στη Βραζιλία –από το 1935 ώς το 1939– ανέλαβε την πρώτη του επιτόπια εθνογραφική έρευνα, ταξιδεύοντας στο Μάτο Γκρόσο και στην Αμαζονία. Εμεινε κατά διαστήματα σε χωριά ιθαγενών που ζούσαν μέσα στο τροπικό δάσος, μελετώντας από κοντά την κοινωνική δομή τους, τα έθιμα, τη σχέση τους με τη φύση, τις αντιλήψεις τους για τη ζωή και τον θάνατο, ενώ παράλληλα παρατηρούσε τις καταστρεπτικές συνέπειες που ήδη ασκούσε η παρέμβαση του δυτικού πολιτισμού στις ιθαγενικές κοινότητες.

Το εθνογραφικό υλικό που συγκέντρωσε τότε αποτέλεσε τον κορμό των ανθρωπολογικών του αναλύσεων. Και η εξιστόρηση των εμπειριών του στη Βραζιλία έμελλε να εδραιώσει, πολλά χρόνια αργότερα, τη φήμη του ως συγγραφέα και διανοούμενου πέρα από το αυστηρά επιστημονικό πεδίο της εθνογραφίας. Στο αυτοβιογραφικό δοκίμιο «Θλιβεροί τροπικοί», που εκδόθηκε το 1955, συνδύασε τη συναρπαστική αφήγηση, τον φιλοσοφικό στοχασμό και την εθνολογική ανάλυση των λαών της Αμαζονίας, δημιουργώντας ένα αριστούργημα. Οι υπεύθυνοι του Βραβείου Γκονκούρ εκείνη τη χρονιά εξέφρασαν τη λύπη τους που δεν μπορούσαν να απονείμουν το βραβείο μυθιστορήματος στον Λεβί-Στρος γιατί, τεχνικά, το βιβλίο δεν ανήκε στην κατηγορία των έργων μυθοπλασίας.

Στρουκτουραλισμός

Με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στη Γαλλία και υπηρέτησε ως λοχαγός στον γαλλικό στρατό, το 1939-40. Οταν η Γαλλία καταλήφθηκε από τους Γερμανούς, έφυγε για τη Νέα Υόρκη όπου του προσφέρθηκε μια θέση στο ανθρωπολογικό τμήμα του New School for Social Research. Η αμερικανική μεγαλούπολη είχε γίνει καταφύγιο για πλήθος Ευρωπαίους επιστήμονες και καλλιτέχνες και ο Λεβί-Στρος είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με ανθρώπους που μοιράζονταν τα πολλαπλά του ενδιαφέροντα. Εκεί ήρθε σε επαφή με νέες εξελίξεις στον χώρο των θετικών επιστημών (κυβερνητική, νέα μαθηματικά) και συνδέθηκε με τον διάσημο γλωσσολόγο Ρόμαν Γιάκομπσον, μέλος της στρουκτουραλιστικής Σχολής της Πράγας.

Οι αναλύσεις του Γιάκομπσον για τη δομή της γλώσσας άσκησαν μεγάλη επιρροή στον Λεβί-Στρος. Χρησιμοποίησε τις αρχές της στρουκτουραλιστικής γλωσσολογίας για να διερευνήσει τη λανθάνουσα δομή των κοινωνικών φαινομένων. Υποστήριξε ότι, παρά τις διαφορές που διαπιστώνονται σε πρώτο πλάνο, όταν γίνεται σύγκριση μεταξύ κοινωνιών, αν η μελέτη προχωρήσει σε βαθύτερο επίπεδο εμφανίζονται κοινά σχήματα, αυτό που αποκάλεσε «πολιτισμικές σταθερές».

Μια από αυτές τις «πολιτισμικές σταθερές» που μελέτησε με ιδιαίτερη προσοχή είναι η απαγόρευση της αιμομιξίας, που ισχύει σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες. Σε έργα του όπως οι «Στοιχειώδεις δομές της συγγένειας» υποστήριξε ότι το ταμπού της αιμομιξίας δεν αποσκοπεί στην ανανέωση του αίματος, όπως πίστευαν παλαιότεροι μελετητές, αλλά στη δημιουργία ενός συστήματος επικοινωνίας απαραίτητου για την ύφανση του κοινωνικού ιστού. Μέσω του συστήματος της επιγαμίας –της αναζήτησης ζευγαριού έξω από τον στενό κύκλο της οικογένειας– συντελέστηκε η μετάβαση του ανθρώπου από την αγέλη στον πολιτισμό, από τη συγγένεια εξ αίματος (φυσικό φαινόμενο) στη συγγένεια εξ αγχιστείας (κοινωνικό φαινόμενο). Στο κέντρο του ενδιαφέροντός του βρέθηκαν επίσης οι μύθοι και η λογική τους, («Mythologi-ques» ήταν ο γενικός τίτλος που έδωσε στο τρίτομο σχετικό έργο του). Ανιχνεύοντας τις ομοιότητές τους σε πολιτισμούς διαφορετικούς και μακρινούς μεταξύ τους, υποστήριξε ότι οι μύθοι δεν είναι αυθαίρετες κατασκευές, παρηγοριά στους ανθρώπους απέναντι σ’ έναν απειλητικό κόσμο, αλλά εκφράζουν το σύνολο των δυνατών λύσεων στα βασικά προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι ανθρώπινες κοινότητες.

Σε μελέτες του όπως η «Αγρια σκέψη» και «Ο τοτεμισμός σήμερα», ο Λεβί-Στρος διερεύνησε διεξοδικά τη λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού. Αντιτάχθηκε στις θεωρίες που διακρίνουν τον «πρωτόγονο» από τον «πολιτισμένο» τρόπο σκέψης και υποστήριξε ότι υπάρχει μια στοιχειώδης δομή του ανθρώπινου νου που διέπεται από τη λογική των αντιθέσεων και των συσχετισμών. Παρομοίασε την πρωτόγονη σκέψη με τη μαστορική (brico-lage), την «επιστήμη του συγκεκριμένου», και θεωρεί ότι το πλεονέκτημά της έναντι της συμβατικής επιστήμης είναι ότι συνδυάζει τις πληροφορίες κατά πολλούς και διαφορετικούς τρόπους – όπως κάνουν και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Η διερεύνηση της «άγριας» σκέψης, που λειτουργεί χωρίς τεχνικά βοηθήματα (γραφή κ.λπ.), είναι για τον Λεβί-Στρος το κλειδί για την αποκάλυψη της λειτουργίας του ανθρώπινου νου.

Πολιτική

Ο Κλοντ Λεβί-Στρος δεν ανήκει στους «ανθρώπους των γραμμάτων» που εκφράζουν με προθυμία τις απόψεις τους για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην πατρίδα τους και στον κόσμο. Οπως έχει πει σε συνέντευξή του «η δουλειά μου, η ειδικότητά μου, είναι οι πρωτόγονοι, μακρινοί και άγνωστοι πολιτισμοί. Ενδιαφέρθηκα συνειδητά γι’ αυτούς, μεταξύ άλλων επειδή θεώρησα τον εαυτό μου ελάχιστα προικισμένο για να αναλύσω αυτό που αποκαλούμε επικαιρότητα». Εχει επανειλημμένα εξηγήσει ότι το νεανικό του πάθος για την πολιτική τον είχε σπρώξει να υποστηρίξει ενεργά το ειρηνιστικό κίνημα τον καιρό που ο Χίτλερ προετοίμαζε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πιστεύει ότι τέτοια λάθη απαξιώνουν για πάντα έναν πολιτικό. «Πρέπει να ξέρεις να βγάζεις συμπεράσματα από τα λάθη σου».

Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας από το 1973 και τιμημένος με πλειάδα διεθνών βραβείων και διακρίσεων, ο Λεβί-Στρος άσκησε επιρροή σε επιφανείς στοχαστές διαφορετικών ρευμάτων, για τους οποίους –είτε συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν μαζί του– η σκέψη του έγινε σημείο αναφοράς. Ανάμεσά τους ο Ρολάν Μπαρτ, ο Μισέλ Φουκό, ο Ζιλ Ντελέζ, ο Ζακ Λακάν, η Τζούντιθ Μπάτλερ, ο Εντμουντ Λιτς (ο Βρετανός ανθρωπολόγος που το 1970 εξέδωσε τη βιογραφία του Λεβί-Στρος) ο Ζακ Ντεριντά, ο Ζαν Μποντριγιάρ.

Ερευνα

Ο ίδιος δεν θέλει να τον αποκαλούν «πατέρα του στρουκτουραλισμού». Οπως έχει πει, «πίσω από τον όρο στρουκτουραλισμός υπάρχει η θέληση να μετατραπεί σε φιλοσοφική σχολή κάτι που ξεκίνησε ως μέθοδος εργασίας. Στη διάρκεια της έρευνάς μου ήταν πολύ σημαντικό να μπει κάποια τάξη και σαφήνεια στις επιστήμες του ανθρώπου. Στις αποκαλούμενες «σκληρές» επιστήμες, η πειραματική Φυσική δεν αποκλείει τη θεωρητική Φυσική και η Βιολογία δεν αποκλείει τη Χημεία: είναι διαφορετικά επίπεδα μεταξύ των οποίων μπορείς να επιλέξεις για να αναπτύξεις την έρευνά σου. Στις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν λείπουν εκείνοι που λένε ότι το μόνο σωστό επίπεδο είναι το υποκειμενικό και κάθε άλλη εστίαση είναι λανθασμένη – αυτό όμως θα σήμαινε ότι δεν είναι αληθινές επιστήμες».

Θεωρεί πολύ γόνιμα τα χρόνια που εργάστηκε στο Μουσείο του Ανθρώπου, στο Παρίσι, σ’ ένα ερευνητικό σχέδιο πραγματικά επαναστατικό, το οποίο, όπως έχει πει «τότε ήταν εφικτό να πραγματοποιηθεί γιατί στον ίδιο πλανήτη ζούσαμε άνθρωποι πολύ διαφορετικοί, κουλτούρες και κοινωνίες που δεν γνώριζαν τίποτα η μία για την άλλη. Σήμερα, αν θελήσεις να κάνεις επιτόπου δουλειά με τους ιθαγενείς της Νέας Γουινέας, πρέπει πρώτα να τους δωρίσεις ένα σάκο καφέ και ένα Τογιότα».

Η διαπίστωση αυτή ότι ο κόσμος έχει ώς ένα βαθμό ομογενοποιηθεί δεν τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχει πεθάνει η επιστήμη του ανθρωπολόγου. «Οι φυλές αυτές, από μόνο το γεγονός ότι χρησιμοποιούν ένα αυτοκίνητο δεν σημαίνει ότι μεταβάλλονται ολοκληρωτικά. Ακόμα κι όταν υιοθετούν τρόπους και πιστεύω των Δυτικών, εξακολουθούν να διατηρούν τη μνήμη ενός άλλου κόσμου, άλλες αξίες, πληροφορίες που δεν έχουν αποθησαυριστεί. Ο ανθρωπολόγος πρέπει να ξέρει να τα ανακαλύπτει αυτά. Αλλωστε, είναι γεγονός ότι εξακολουθούμε ακόμα σήμερα να ενδιαφερόμαστε για την κλασική Ελλάδα και τη Ρώμη, για τους αρχαίους πολιτισμούς της Ινδίας και τα χιλιάδες ντοκουμέντα που μένουν αποθηκευμένα σε βιβλιοθήκες και αρχεία, περιμένοντας κάποιοι να τα αποκρυπτογραφήσουν και να τα φέρουν σ’ επαφή με άλλες γνώσεις».

Ανθρωπος και οικολογική καταστροφή

Ηαμφισβήτηση του δυτικού πολιτισμού και των αξιών του ως του ανώτερου επιτεύγματος της ανθρωπότητας, στοίχισε αρκετές επικρίσεις στον Κλοντ Λεβί-Στρος, που τον κατηγόρησαν ως «αντιουμανιστή». Ο ίδιος έχει δεχτεί με νηφαλιότητα αυτόν τον χαρακτηρισμό, λέγοντας ότι μπορεί και να ισχύει.

Οπως είπε σε συνέντευξή του, «είναι αδύνατον για έναν εθνολόγο να αγνοήσει τη συστηματική και τερατώδη καταστροφή που έχουμε προκαλέσει οι Δυτικοί, εδώ και αιώνες, σε πολιτισμούς διαφορετικούς από τον δικό μας. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε αυτή την καταστροφή ανθρώπινων κοινωνιών από την καταστροφή που θύματά της είναι σήμερα ζωικά και φυτικά είδη, και όλα αυτά στο όνομα ενός ουμανισμού που τοποθέτησε τον άνθρωπο στη θέση του βασιλιά και αφέντη του κόσμου.

Ο ορισμός που έδωσε στον άνθρωπο ο κλασικός ουμανισμός είναι πολύ στενός, τον παρουσιάζει μόνο ως σκεπτόμενο ον αντί να τον θεωρήσει ένα ζωντανό πλάσμα, και το αποτέλεσμα είναι ότι το σύνορο που τοποθετήσαμε ανάμεσα στην ανθρωπότητα και την υπόλοιπη δημιουργία να βρίσκεται πολύ κοντά στον άνθρωπο, ο οποίος έτσι γίνεται ευάλωτος στην καταστροφή».

Κατά του ρατσισμού

«Ο κόσμος άρχισε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν», έγραψε στον επίλογο των «Θλιβερών Τροπικών». Εχοντας αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη του ανθρώπου και της κοινωνικής του συγκρότησης, ο Κλοντ Λεβί-Στρος είδε το «αντικείμενο» της έρευνάς του με βλέμμα απαλλαγμένο από κάθε ψευδαίσθηση και απλοϊκή αισιοδοξία. Ακόμα και στο θέμα του ρατσισμού, για την καταπολέμηση του οποίου συνεισέφερε με το έργο του, αποφεύγει τις απλουστεύσεις και τις εύκολες απαντήσεις.

Οταν το 1971 έγραψε, με παραγγελία της Ουνέσκο, το κείμενο «Φυλή και πολιτισμός», ως συμβολή στον αγώνα κατά του ρατσισμού, ο Λεβί-Στρος παρατήρησε ότι δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε με «το όνειρο ότι μια μέρα η ισότητα και η αδελφοσύνη θα κυριαρχήσουν ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ποικιλομορφία τους». Κάθε αληθινή δημιουργία, έγραψε, «προϋποθέτει κάποια αδιαφορία στις εκκλήσεις άλλων αξιών, που μπορεί να φτάσει ώς την άρνησή τους. Γιατί δεν μπορείς ταυτόχρονα να βυθίζεσαι στο γούστο του άλλου, να ταυτίζεσαι μαζί του και να διατηρείς τη διαφορετικότητά σου».

Αλλαγή της ιστορίας

«Ο δρόμος στον οποίο είναι ενταγμένοι σήμερα οι άνθρωποι συσσωρεύει τόσο μεγάλες εντάσεις», έγραψε προφητικά σ’ εκείνο το κείμενο, «ώστε τα φυλετικά μίση να προσφέρουν πολύ φτωχή εικόνα της οξυμένης μισαλλοδοξίας που υπάρχει κίνδυνος να εδραιωθεί αύριο, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί τις εθνικές διαφορές ως πρόσχημα».

Το να εξορκίζουμε την άγνοια και τις προκαταλήψεις δεν αρκεί, υπογράμμισε. «Μπορούμε να στηρίξουμε τις ελπίδες μας μόνο σε μια αλλαγή της πορείας της ιστορίας, η οποία είναι ακόμα πιο δύσκολη από την εξασφάλιση μιας προόδου στην πορεία των ιδεών».

Εργα του Κλοντ Λεβί-Στρος στα ελληνικά

Ανάμεσα στα πολυάριθμα έργα του Κλοντ Λεβί-Στρος που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά, συγκαταλέγονται τα:

- «Θλιβεροί τροπικοί», εκδ. Χατζηνικολή

- «Αγρια σκέψη», εκδ. Παπαζήση

- «Μυθολογικά: Το ωμό και το μαγειρευμένο», εκδ. Αρσενίδη

- «Μυθολογικά: Από το μέλι στη στάχτη», εκδ. Αρσενίδη

- «Ο δρόμος της μάσκας», εκδ. Χατζηνικολή

- «Ανθρωπολογία και μύθος», εκδ. Καρδαμίτσα

- «Μύθος και νόημα», εκδ. Καρδαμίτσα

- «Ο μύθος του λύγκα», εκδ. Γκοβόστη

- «Φυλή και Ιστορία» και «Φυλή και Πολιτισμός», εκδ. Πατάκη

- «Κοιτάζω, ακούω, διαβάζω», εκδ. Γκοβόστη

- «Εξ αποστάσεως», εκδ. Αρσενίδη



ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - 29-06-08 - Της Αγγελικης Στουπακη

Thursday, October 29, 2009

Λουκέτο στην Παγανή! - Πορεία Διαμαρτυρίας

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΑΝΤικαπιταλιστική ΣΥνεργασία για την Ανατροπή) Λέσβου καλεί σε μαζική συγκέντρωση και στήριξη της κινητοποίησης της "Πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση των προσφύγων και μεταναστών", στην οποία συμμετέχει, για το άμεσο κλείσιμο του Κέντρου Κράτησης μεταναστών στην Παγανή. Η πορεία διαμαρτυρίας θα ξεκινήσει μετά τη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 30 Οκτώβρη στις 6μμ στην πλατεία Σαπφούς.
Καλούμε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους, Σωματεία του νησιού και το Εργατικό Κέντρο να στηρίξουν έμπρακτα την κινητοποίηση.
Απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση που επιχειρεί να αφήσει στο απυρόβλητο όλο τον αστυνομικό και ρατσιστικό μηχανισμό εκμετάλλευσης και καταπίεσης που στήθηκε την τελευταία εικοσαετία από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμούς και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, μόνο ένα κίνημα μαζικό μπορεί να επιβάλει κατακτήσεις.
Μόνο η ενότητα και η κοινή πάλη ντόπιων και μεταναστών εργατών ενάντια στην πολιτική του κέρδους, της εκμετάλλευσης και του ρατσισμού μπορεί να βάλει φρένο στην επίθεση, να βελτιώσει την ζωή όλων μας και να ακυρώσει στην πράξη την διάσπαση που οι κυρίαρχες τάξεις και οι ρατσιστικές απόψεις προσπαθούν να επιβάλλουν μέσα στον κόσμο της δουλειάς.
Διεκδικούμε τη νομιμοποίηση των μεταναστών, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους, να καταργηθούν οι ρατσιστικοί νόμοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, τιμωρία των βασανιστών δολοφόνων αστυνομικών, να μπει τέλος στις φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις.

Tuesday, October 27, 2009

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου (Αντικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή) καταγγέλλει την πολύνεκρη πολιτική δολοφονία 8 μεταναστών που διαπράχθηκε τα ξημερώματα της Τρίτης στ' ανοιχτά της Λέσβου. 5 μετανάστριες με τα 3 ανήλικα παιδιά τους προσπαθώντας να καταφύγουν στη χώρα μας βρήκαν τραγικό πνιγμό.
Τα "παιχνίδια" επιρροής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οι απάνθρωποι πόλεμοι που προκαλούν, συνεχίζουν να εξωθούν καθημερινά εκατομμύρια εξαθλιωμένους ανθρώπους στη μετανάστευση, την προσφυγιά και την απειλή της ίδιας τους της ζωής.
Ο ακροδεξιός πολιτικός χώρος, οι κυβερνήσεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και η κάθε λογής υποστηρικτές της πολιτικής "κλειστών συνόρων" μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι που η χώρα μας εφήρμοσε τις προτάσεις τους και απέφυγε την είσοδο αυτών των μεταναστών, ώστε σήμερα να τους θρηνούμε.
Γι' άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι μόνη υπεύθυνη πολιτική απάντηση απέναντι στη μετανάστευση είναι η αλληλεγγύη προς τα θύματα αυτών των πολιτικών, το σπάσιμο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, η ενότητα των λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν απέναντι σε όσους τους πολεμούν.
Οι μετανάστες/τριες είναι της γης οι κολασμένοι/ες, Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι.

Tuesday, September 22, 2009

Συνέντευξη του Άγγελου Χάγιου

Πηγή: www.tvxs.gr
TVXS - TV Χωρίς Σύνορα (info@tvxs.gr). Μια άλλη κοινωνία, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων του 21ου αιώνα, οραματίζεται η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α). ...

Tuesday, September 08, 2009

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 9/9/2009

Αντικαπιταλιστική Συνέλευση θα πραγματοποιήσει την ερχόμενη Τετάρτη, 9 Σεπτέμβρη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου στο πανεπιστημιακό κτίριο Παπαρίσβα στις 8 το απόγευμα, προκειμένου να συγκροτήσει το ψηφοδέλτιό της για το Νομό Λέσβου, να συζητήσει το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο στο οποίο διεξάγονται οι εθνικές εκλογές, αλλά κυριότερα το πολιτικό πρόγραμμα της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή.
Η κήρυξη των εκλογών – “εξπρές”, για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποσκοπεί στην ανάδειξη μιας ισχυρής κυβέρνησης για την επιβολή βαθιών και δραματικών αντεργατικών τομών, έτσι ώστε η αστική τάξη να ξεπεράσει την κρίση σε βάρος των εργαζομένων. Αυτό είναι το σαφές μήνυμα του διαγγέλματος Καραμανλή.
Όμως, και το ΠΑΣΟΚ ούτε θέλει ούτε μπορεί να ανατρέψει αυτή την πολιτική! Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νεολαία δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη για το τι θα σημάνει η εναλλαγή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Η δύναμη των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων δεν βρίσκεται στην εναλλαγή διαχειριστή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά στους ανυποχώρητους αγώνες, στις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Από τώρα να δοθεί το μήνυμα ότι όποια και εάν είναι η κυβέρνηση μετά τις εκλογές, θα βρει μπροστά της τις αντιστάσεις και τα κινήματα.
Η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει τη μάχη για να δυναμώσει η Αριστερά της νίκης και της ανατροπής και να ανοίξει τα φτερά της η δυναμική της σύγκρουσης με τον καπιταλισμό, για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσει και σε αυτές τις εκλογές τη μάχη για να καταγραφεί και στη Λέσβο η δυναμική που έχει μια τέτοια αριστερά, στηριζόμενη στη θετική εμπειρία της παρέμβασης στις Ευρωεκλογές και τη συσπείρωση χιλιάδων αγωνιστών σε όλη την Ελλάδα. Θα δώσουμε το παρόν σε κάθε αναμέτρηση, όχι για να αλλάξουμε διαχειριστή, αλλά για να ξεφορτωθούμε την πολιτική της διαρκούς λιτότητας, της υπερεκμετάλλευσης, της καταστολής, του ρατσισμού, του πολέμου και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Thursday, September 03, 2009

ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ ΣΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ


Ανακοίνωση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ ΣΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ, ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ.
- ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
-ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ.
Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών – εξπρές αποτελεί έκφραση και ανοικτή ομολογία της χρεοκοπίας της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και της κρίσης εκπροσώπησης η οποία, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αγκαλιάζει ευρύτερα τον αστικό συνασπισμό εξουσίας και οδηγεί τα αστικά κόμματα να πειθαρχούν πλήρως και να γίνονται ακόμα πιο άμεσα όργανα των μεγάλων συμφερόντων.
Ο Κ. Καραμανλής επιχειρεί, στο όνομα της υπευθυνότητας, να εκφράσει με τον πιο αντιλαϊκό τρόπο τις επιλογές του κεφαλαίου, να κλιμακώσει δηλαδή την αντεργατική πολιτική που οδήγησε χιλιάδες εργαζόμενους στη φτώχεια, την ανασφάλεια και την ανεργία και την κυβέρνηση της ΝΔ στην κατάρρευση. Η ΝΔ ζητά ψήφο για να εφαρμόσει αντεργατικά μέτρα σοκ. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι πρέπει να την μαυρίσουν!
Το ΠΑΣΟΚ, με την ανοικτή υποστήριξη σημαντικών αστικών μερίδων, στο όνομα της «προοδευτικής λύσης», προβάλει ως καλύτερος και πιο πιθανός διαχειριστής της κυρίαρχης πολιτικής όμως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, σύμφωνα και με τα λεγόμενά του Γ Παπανδρέου, ότι φιλοδοξεί να πάρει τη σκυτάλη από τη Ν.Δ για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Γι αυτό δεν χωρά καμιά αυταπάτη για τον αστικά μεταλλαγμένο χαρακτήρα του και τον αντίστοιχο ρόλο του στο συνδικαλιστικό και νεολαιίστικο κίνημα. Καμιά ψήφος, καμιά συναίνεση και σε κανένα επίπεδο στον επίδοξο διαχειριστή της αντιδραστικής πολιτικής.
Κοινός παρανομαστής της στρατηγικής και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου και της πολιτικής της ΕΕ για ανάσχεση - ενσωμάτωση των λαϊκών εργατικών αντιδράσεων μέσα από εκλογές, στο όνομα μιας ισχυρής κυβέρνησης, με ανανεωμένη «λαϊκή εντολή», για την επιβολή ακόμα σκληρότερων – μακράς διάρκειας αντεργατικών προγραμμάτων και αντιδραστικών τομών στο πολιτικό σύστημα.
Απάντηση στα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας δεν μπορεί να δώσει καμιά εκλογική – κυβερνητική εναλλαγή στο πλαίσιο του δικομματισμού – διπολισμού, της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Απαιτείται ένα πολιτικό κίνημα εργαζομένων και νεολαίας, στηριγμένο σε ένα νέο εργατικό κίνημα, που θα υπερβαίνει την τραγική ανεπάρκεια, το συμβιβασμό και τον εκφυλισμό του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος, θα συγκρούεται συνολικά με την αντεργατική πολιτική και τους φορείς της και θα μπορεί να επιβάλει τους στόχους και τις διεκδικήσεις του, την ανατροπή της επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου για τη συνολική ανατροπή της κοινωνίας του κέρδους και της αγοράς.
Απαιτείται μια άλλη Αριστερά που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, ανυπότακτη, εργατική και αντικαπιταλιστική, μια Αριστερά ικανή να αντιπαλέψει νικηφόρα τη βάρβαρη επιδρομή του κεφαλαίου και να αναζωογονήσει τον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την κομμουνιστική απελευθέρωση.
Τα κόμματα της διαχειριστικής και σε συναινετική τροχιά Αριστεράς ή του ακίνδυνου, χωρίς γραμμή ανατροπής, κομμουνιστικού ρεφορμισμού φανέρωσαν και στις συνθήκες της κρίσης την ιστορική και προγραμματική τους ανεπάρκεια.
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα, συμμετέχοντας αποφασιστικά και δίνοντας τη μάχη μέσα από την «Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.», καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία για:
-Αποφασιστικό διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως το αναγκαίο ΟΧΙ στην αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
-Μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ. Της ληστείας χωρίς κουκούλα στα εργατικά, αγροτικά και λαϊκά εισοδήματα. Των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες και άλλων 28 δισ. ευρώ για νέους πολεμικούς εξοπλισμούς. Της καταστολής και των τρομονόμων, των νέων «ιδιωνύμων» και των καμεροχαφιέδων. Της καταστροφής των δασών και του περιβάλλοντος. Των ιδιωτικών ΑΕΙ και της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Της διαφθοράς και των σκανδάλων, των Βατοπεδίων, των «σεμνών και ταπεινών» κουμπάρων και του προκλητικού κουκουλώματός τους.
-Καμιά αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ που αποτελεί επιλογή του κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ της συναίνεσης στην ίδια πολιτική, που «βαράει προσοχή» στους ντόπιους επιχειρηματίες, σε Βρυξέλες και Ουάσινγκτον.
-Μαύρο στον ακροδεξιό ρατσιστικό ΛΑΟΣ, τον μαύρο μοχλό βαθύτερης αντιδραστικής εξέλιξης του πολιτικού συστήματος.
-Ανυπακοή, ρήξη, ανατροπή της προσπάθειας του κεφαλαίου, της ΕΕ και όλων των αστικών κυβερνήσεων να ρίξουν τα βάρη της δικής τους κρίσης στους εργαζόμενους. Ο εργασιακός μεσαίωνας του σύγχρονου καπιταλισμού δεν είναι το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που δημιουργούμε.
-Για νικηφόρους αγώνες της επόμενης μέρας, ανεξάρτητα το ποιος η ποιοι θα είναι οι διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Με τη φλόγα των μεγάλων στιγμών του εργατικού και νεολαϊστικου κινήματος και του εξεγερτικού Δεκέμβρη, για τις εργατικές και νεολαιίστικες ανάγκες και την κομμουνιστική απελευθερωτική προοπτική. Για το εργατικό κίνημα και την ανατρεπτική μετωπική Αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας.
.
Αθήνα, 3 Σεπτέμβρη 2009
Το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής

Wednesday, September 02, 2009

Friday, July 10, 2009

καινούρια ΟΥΤΟΠΙΑ


Κυκλοφόρησε το τεύχος 85 του πολύ καλού περιοδικού ΟΥΤΟΠΙΑ (του Ευτύχη Μπιτσάκη) με αφιέρωμα στο F. HEGEL... αναλυτικά στο http://www.u-topia.gr/issues/85

Tuesday, June 09, 2009

Κλείνουν το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών!!!

Από το http://www2.ekke.gr/xmain.php?id=387


Διαμαρτυρόμαστε για την επικείμενη κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών.

Αντιτασσόμαστε στην υποβάθμιση της κοινωνικής έρευνας.

Ζητάμε την αναβάθμιση του ΕΚΚΕ.

Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του κινδυνεύει να καταργηθεί το μοναδικό δημόσιο Ερευνητικό Κέντρο της χώρας στις κοινωνικές επιστήμες σύμφωνα με την από 26/5/09 Απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής για την κατάργηση ή συγχώνευση 255 Φορέων και Οργανισμών του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.

Διοίκηση και εργαζόμενοι του Κέντρου διαμαρτύρονται σθεναρά για την απόφαση αυτή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στην Ευρώπη των 27, στον τομέα της έρευνας, η Ελλάδα κατέχει την πέμπτη από το τέλος θέση ως προς το σύνολο των δαπανών, ανεξαρτήτως προέλευσης (0,57% του ΑΕΠ) ενώ κατατάσσεται προ-τελευταία ως προς τη δημόσια δαπάνη για την έρευνα (0,68% των δημοσίων δαπανών). Αντίστοιχες από το τέλος θέσεις κατέχει βάσει όλων των δεικτών που αφορούν στον αριθμό και το κόστος των απασχολουμένων στην έρευνα. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε χειρότερη θέση όχι μόνο από όλες τις χώρες της ΕΕ των 15, αλλά, ακόμη και από πολλές χώρες που μόλις χθες εντάχθηκαν στην ΕΕ και των οποίων η οικονομικο-κοινωνική κατάσταση ουδεμία σύγκριση έχει με αυτή της χώρας μας.

Μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα παρουσίασε ιδιαίτερη πρόοδο στον τομέα της ανάπτυξης της ανώτατης εκπαίδευσης με διπλασιασμό των μελών ΔΕΠ στην περίοδο 1977-2007. Αντίθετα, οι ερευνητικές δομές της χώρας παρέμειναν καχεκτικές. Στο τομέα της έρευνας στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, η κατάσταση παρουσιάζεται ακόμη χειρότερη. Οι απασχολούμενοι στον τομέα αυτό παρουσιάζουν μείωση κατά 25% μεταξύ των δύο τελευταίων Απογραφών.1

Η μη ανάπτυξη των ερευνητικών δομών της χώρας έχει από καιρό ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των διαδικασιών παραγωγής, μετάδοσης, αξιοποίησης και διάχυσης της γνώσης και της καινοτομίας στο σύνολο της κοινωνίας. Έτσι η Ελλάδα παράγει όλο και περισσότερους ‘πτυχιούχους' - ακόμη και κατόχους διδακτορικών τίτλων - με χαμηλό επίπεδο ερευνητικών δεξιοτήτων ενώ παράλληλα δεν μπορεί να αξιοποιήσει επ' ωφελεία της ανάπτυξης της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει υψηλές επιστημονικές ικανότητες και το οποίο, στην πλειονότητά του, συνεχίζει να διαρρέει στο εξωτερικό.

Με αυτά τα δεδομένα κανείς δεν θα φανταζόταν ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συμπεριελάμβανε ερευνητικούς φορείς στο σχέδιο περιορισμού του δημόσιου τομέα προς εξοικονόμηση πόρων. Και όμως. Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής στις 26/5, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών συμπεριελήφθη στον μακροσκελή κατάλογο διαφόρων Οργανισμών που πρόκειται σύμφωνα με την κυβέρνηση να καταργηθούν ή συγχωνευθούν εντός τετραμήνου. Σύμφωνα με τον κατάλογο αυτό αποφασίζεται η «συγχώνευση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών σε ένα ενιαίο ερευνητικό κέντρο με δραστηριότητα στον τομέα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών». Η απόφαση είναι δύσκολα κατανοητή μια και εκτός των δυσκολιών που εμπεριέχει η συγχώνευση ενός ΝΠΔΔ (ΕΚΚΕ) με ένα ΝΠΙΔ (ΕΙΕ), παραμένει άδηλο τι θα γίνουν οι θετικές επιστήμες τις οποίες, εκτός των ανθρωπιστικών, θεραπεύει εδώ και πενήντα επίσης χρόνια το ΕΙΕ.

Περιττό να αναφέρουμε ότι όχι μόνο δεν προηγήθηκε διάλογος μεταξύ των Κέντρων και της εποπτεύουσας αυτό Αρχής (ΓΓΕΤ, Υπ. Ανάπτυξης) αλλά, ακόμη και όταν τέσσερις μέρες πριν την απόφαση, ζητήθηκε ευθέως - και ενώπιον της ερευνητικής κοινότητας - από τον Γενικό Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας να διαψεύσει ή επιβεβαιώσει την φήμη περί κατάργησης του Κέντρου που ήδη κυκλοφορούσε, εκείνος εκτέθηκε ηθικά δηλώνοντας άγνοια. Επιπλέον, δεν υπάρχει σχετική γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) η οποία, σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τα ερευνητικά κέντρα, είναι απαραίτητη προκειμένου να ληφθούν σχετικές αποφάσεις (Ν.1514/85 αρ.25). Αξίζει να επισημανθεί ότι το επιχείρημα που επικαλείται η Απόφαση της Διυπουργικής για «εξορθολογισμό της λειτουργίας των Δημόσιων Φορέων και περιορισμό της σπατάλης» δεν ευσταθεί στην περίπτωση του ΕΚΚΕ, καθότι τα μέλη του ΔΣ του φορέα είναι μη αμειβόμενα και η μόνη «οικονομία» περιορίζεται στην κατάργηση της θέσης του Προέδρου του ΔΣ.

Παραταύτα ακόμη και τώρα, το Υπουργείο Ανάπτυξης δεν θεωρεί ότι πρέπει να παρουσιάσει την πλήρη πρόταση των όσων σχεδιάζει, να προχωρήσει σε δημόσια διαβούλευση και να ακούσει και τις απόψεις όχι απλώς των άμεσα ενδιαφερομένων αλλά των ‘καθ'ύλην αρμόδιων' που στην προκειμένη περίπτωση είναι η επιστημονική και ερευνητική κοινότητα.

Η χρησιμότητα της κοινωνικής έρευνας θεωρείται αυτονόητη σ' όλο τον προηγμένο κόσμο. Για να είναι όμως κοινωνικά χρήσιμη, η κοινωνική έρευνα πρέπει να ασκείται σε πλαίσιο ακαδημαϊκής ελευθερίας και σε συνθήκες ανεξαρτησίας από οικονομικές ή πολιτικο-ιδεολογικές σκοπιμότητες. Η ποιότητα και η χρησιμότητα της κοινωνικής έρευνας είναι ευθέως ανάλογες της επιθυμίας μιας κοινωνίας να διασφαλίσει τις συνθήκες αυτές τις μόνες που επιτρέπουν την προαγωγή της αυτογνωσίας της και την ανάδειξη μέσων και τρόπων ευημερίας της. Η δημόσια σφαίρα είναι ο μόνος χώρος όπου μπορεί να ανθήσει η κοινωνικά χρήσιμη κοινωνική έρευνα υπό την πρόσθετη προϋπόθεση ότι τα πορίσματά της υπόκεινται στην αξιολόγηση και κριτική επισκόπησή τους στο πλαίσιο της εθνικής και διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Το ΕΚΚΕ, λειτουργώντας πάντα σε ασφυκτικό περιβάλλον ανυπαρξίας εθνικών κονδυλίων και πολιτικής για την κοινωνική έρευνα, επιβίωσε, όλα αυτά τα χρόνια, αντλώντας από τις δικές του κυρίως δυνάμεις. Κυνηγώντας χρηματοδοτήσεις στο πλαίσιο προγραμμάτων με στενή εφαρμοσμένη και αποσπασματική στοχοθεσία, δεν ξέχασε την πραγματική αποστολή του και πέτυχε με την ερευνητική και εκδοτική του δραστηριότητα να διευρύνει τη γνώση μας για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Η κατάργηση του μόνου στη χώρα δημόσιου Ερευνητικού Κέντρου στις κοινωνικές επιστήμες συνεπάγεται την υποβάθμιση της κοινωνικής έρευνας και τη συρρίκνωση της ερευνητικής κοινότητας. Παράλληλα, σηματοδοτεί την αδιαφορία της Πολιτείας για τις κοινωνικές επιστήμες και καθιστά την επιβίωση και άνθησή τους στόχο ιδιαίτερα δυσπρόσιτο.

Σας καλούμε, συνυπογράφοντας το κείμενο αυτό, να στηρίξετε τις δομές που υπηρετούν την κοινωνική έρευνα στη χώρα μας και να ζητείστε αντί της κατάργησης, την αναβάθμιση του ΕΚΚΕ.

Η Διοίκηση και οι εργαζόμενοι του ΕΚΚΕ

Πρώτα συμπεράσματα για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών 2009










logo_anakoinosi-copy.gif
.
Η κοινωνική διαμαρτυρία και αντίθεση προς την αντεργατική επίθεση, την οποία υλοποίησαν και τα δύο κόμματα του αστικού δικομματισμού τα προηγούμενα χρόνια, η μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι σε βασικούς πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής και οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου δεν βρήκαν διέξοδο σε αριστερή κατεύθυνση στις εκλογές της 7ης Ιούνη. Η εκλογική αναμέτρηση πραγματοποιήθηκε, ενώ η καπιταλιστική κρίση έχει ήδη ξεσπάσει και τοποθετεί κρίσιμα διλήμματα προς όλους. Μέσα σε ένα κλίμα φθοράς και απαξίωσης της κυβέρνησης Καραμανλή και ως ένα βαθμό συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και ενίσχυσης της δυσφορίας και της αντίθεσης για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρά τη σαφέστατη καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν κλονίζει τους συντηρητικούς κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς πολύ περισσότερο που ενισχύεται η ακροδεξιά, όπως συμβαίνει και στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας στράφηκε (και ως ένα βαθμό οδηγήθηκε) προς την πολιτικά ανώδυνη αποχή, τους ενσωματώσιμους οικολόγους και διάφορα σχήματα ευκαιρίας της αστικής πολιτικής (Πανμακεδονικό Μέτωπο, Δράση κλπ).
Η ρεφορμιστική Αριστερά παραμένει στάσιμη εκλογικά και αποδεικνύεται αδύνατη να εκφράσει την κοινωνική διαμαρτυρία. Συνολικά, το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να ανακτήσει τη σταθερότητά του για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση σε βάρος των παραγωγών του πλούτου, με τη διαμόρφωση αξιόπιστης κυβερνητικής λύσης, το κλείσιμο των ρωγμών που προκάλεσαν οι αγώνες της διετίας 2006-07, η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη και την ήττα του ρεύματος αριστερής διαφοροποίησης και αναζήτησης. Αν και με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών φάνηκε ότι πραγματοποιεί βήματα στην κατεύθυνση αυτή, οι ρωγμές δεν έχουν κλείσει, η δυσαρέσκεια δεν έχει ενσωματωθεί, βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, όπου ένα τμήμα της λαϊκής και εργατικής δυναμικής «ψάχνεται» για εναλλακτική διέξοδο.
Ιδιαίτερη ένδειξη αυτού του «μετεωρισμού» αποτελεί η έκρηξη της αποχής, στην οποία κυρίαρχο στοιχείο είναι η «ατομική λύση», το «δεν γίνεται τίποτα», η καθοδηγούμενη τάση παθητικοποίησης και πολιτικής περιθωριοποίησης των μαζών. Ταυτόχρονα, όμως, αν και σε μικρότερο βαθμό, ενυπάρχει και η βαθύτερη δυσαρέσκεια για το πολιτικό σύστημα, η αμφισβήτηση των επιλογών και των δομών της ΕΕ, η αδυναμία των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ να στρατεύσουν και να εμπνεύσουν, η κριτική προς την ρεφορμιστική Αριστερά, αλλά και οι αντιφάσεις –ανεπάρκειες της επαναστατικής Αριστεράς.
Κρίσιμο στοιχείο είναι η αδυναμία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, στη χώρα μας και στην Ευρώπη, να δώσουν απάντηση στην καπιταλιστική κρίση προς όφελος των εργατικών συμφερόντων, να αποκρούσουν – ανατρέψουν στην πράξη την επίθεση κεφαλαίου – ΕΕ, να ανοίξουν μια προοπτική πέρα από την αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος. Στις νέες συνθήκες αναδεικνύεται με οξύτατο τρόπο η αναγκαιότητα να μην περάσει και να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση. Στο πεδίο αυτό ανοίγει πιο έντονα το ζήτημα «με ποια Αριστερά, με ποιο εργατικό κίνημα» και προβάλουν νέες μεγάλες προκλήσεις για την αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά.
Η Ν.Δ. παρουσίασε σημαντική μείωση της επιρροής της, έχασε ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ. Πρόκειται για βαριά αποδοκιμασία της πολιτικής της. Χάνει την πρωτοκαθεδρία στο αστικό πολιτικό σύστημα και για να την ανακτήσει θα επιχειρήσει να προωθήσει με επιθετικό τρόπο (σε συντονισμό με τις κατευθύνσεις της ΕΕ), μια ομοβροντία αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» στην εργασία, τους μισθούς, το ασφαλιστικό, το φορολογικό, την παιδεία, το περιβάλλον. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι θα προσπαθήσει να υλοποιήσει την ατζέντα του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στα θέματα της «ασφάλειας» και της μετανάστευσης. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει μπροστά της μια μαζική μαχητική εργατική αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως νικητής σε ποσοστά, συσπείρωσε τη βάση του λόγω της κυβερνητικής φθοράς της ΝΔ, αλλά μειώθηκε η δύναμη του κατά εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. Από τη νέα του θέση «προβάρει το κουστούμι» καλού κυβερνητικού διαχειριστή και θα πιέσει την εκλογική βάση της Αριστεράς. Καμιά αυταπάτη δεν μπορεί να υπάρχει για το ΠΑΣΟΚ και την ουσιαστικά ταυτόσημη με τη ΝΔ πολιτική του. Ως αστικά μεταλλαγμένο κόμμα - αδυνατεί να εφαρμόσει άλλη πολιτική και να συνδεθεί με ριζοσπαστικές διεργασίες στη νεολαία και τους εργαζόμενους. Η αναξιοπιστία του συνδέεται με τη γενικότερη κρίση της αστικής πλέον σοσιαλδημοκρατίας, όπως καταγράφεται και στην Ευρώπη. Υπάρχει δυνατότητα, κάτω από την πίεση και της κρίσης, τμήματα λαϊκών, εργατικών και νεολαιίστικων μαζών να συνεισφέρουν τόσο στο κίνημα όσο και σε μια ευρύτερη αριστερή - ανατρεπτική δυναμική, στο βαθμό που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ και τα ιδεολογήματά του.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η άνοδος του ΛΑΟΣ και των φασιστικών τάσεων. Η εξέλιξη αυτή στηρίχτηκε, σε ψήφους κατά κύριο λόγο από εργατικές-λαϊκές περιοχές και αντιπροσωπεύει μια ευρύτερη και βαθύτερη επίδραση των εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών, ακροδεξιών αντιλήψεων, που διαχέονται και στους άλλους αστικούς πολιτικούς σχηματισμούς. Το φαινόμενο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί και ο ΛΑΟΣ, ως ακροδεξιό στήριγμα του αστικού συνασπισμού, πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά και ιδεολογικά μέσα στη νεολαία και τους εργαζόμενους. Υπογραμμίζεται η ανάγκη για προώθηση της ενότητας της εργατικής τάξης, ντόπιας και ξένης, παλιότερης και νεότερης, διαφορετικών εργασιακών σχέσεων για να σπάσει η επίθεση, να μην περάσει η αντιμεταναστευτική υστερία και η γραμμή του εμφυλίου μέσα στην τάξη.
Η πτώση του ΚΚΕ κατά 1%, σε σχέση με τις ευρωεκλογές, και η απώλεια 150 χιλιάδων ψηφοφόρων, η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ κάτω και από το ποσοστό των εθνικών εκλογών και η απώλεια δεκάδων χιλιάδων ψήφων, φανερώνει την αδυναμία της ρεφορμιστικής Αριστεράς να εκφράσει μαζικά την καταδίκη της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως μια ψήφο ουσιαστικής αντιπολίτευσης και Αριστεράς. Η δυνατότητα, μετασχηματισμού της τάσης διαμαρτυρίας σε ανατρεπτική - αντικαπιταλιστική δυναμική υπονομεύεται από τη στρατηγική ανεπάρκεια των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, την αδυναμία, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, να συμβάλλουν σε μια αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, τον άγονο ενδοαριστερό εμφύλιο αντί για την αναγκαία κοινή δράση για την απόκρουση της επίθεσης, τον ρηχό «αντιδικομματισμό» και κοινοβουλευτισμό της εκλογικής - πολιτικής τους παρέμβασης. Η υπέρβαση της σημερινής καθηλωτικής κατάστασης στην Αριστερά δεν μπορεί να έρθει μέσα από την ενίσχυση κάποιου από τους δύο πόλους της, ούτε από τη δορυφοροποίηση γύρω της.
Σήμερα το επιτακτικά ζητούμενο είναι μια στρατηγική απάντηση στον καπιταλισμό και την κρίση του, με ένα κοινωνικό -πολιτικό ρεύμα εργατικής αντιπολίτευσης και ανατροπής της επίθεσης, και μια άλλη μετωπική αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά.
Σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε και συμβάλλει το εγχείρημα της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (22.000 ψήφοι, 0,43%) αποτυπώνει ένα πρώτο σταθερό, μικρό αλλά ενθαρρυντικό βήμα για τη συνέχεια και την αναβάθμιση του νέου εγχειρήματος, εκφράζει τη θετική ανταπόκριση και την αποφασιστικότητα ενός δυναμικού να προχωρήσει στην κατεύθυνση της μετωπικής συγκρότησης που αποκτά πλέον προβάδισμα στο «χώρο», βρίσκεται όμως αρκετά κάτω από τις αυξημένες απαιτήσεις για την οικοδόμηση ενός πόλου- μετώπου της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Δεν εκφράζει όλο τον πλούτο της συμβολής των δυνάμεων αυτών στις πολιτικές και κινηματικές μάχες του προηγούμενου διαστήματος. Αποτυπώνει τις αντιφάσεις και ανεπάρκειες του εγχειρήματος και όλων των συνιστωσών του στην πολιτική κατεύθυνση και την ανάπτυξη μαζικών και σταθερών πολιτικών δεσμών με τους εργαζόμενους και τους νέους και ιδιαίτερα εκείνων που τείνουν να αποστοιχηθούν από την ρεφορμιστική Αριστερά. Στην προώθηση, επίσης, της γραμμής της μαχητικής εργατικής αντιπολίτευσης και της άλλης Αριστεράς, της επανεξόρμησης των σύγχρονων απελευθερωτικών ιδεών και της κομουνιστικής επαναθεμελίωσης.
Μέσα από την πολιτική και δημοκρατική συγκρότηση όλου αυτού του δυναμικού (από τα «κάτω» μέχρι τα «πάνω») στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη λογική του πόλου, την σταθερή παρέμβαση για την ανάπτυξη κοινωνικού- πολιτικού κινήματος ανατροπής και το άνοιγμα του διαλόγου, της αναζήτησης και της κοινής δράσης για τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων και τα αναπάντητα ερωτήματα της Αριστεράς για τη νέα κομμουνιστική προοπτική, θα επιδρά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόσο στο ευρύτερο ρεύμα της κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας όσο και στο αριστερό δυναμικό που προβληματίζεται για το ποια Αριστερά έχουμε ανάγκη στην εποχή μας.
Αρνητικό ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα έπαιξε η διαφοροποίηση ορισμένων πολιτικών δυνάμεων από το ενωτικό κεκτημένο. Παρόλα αυτά η ψήφος και στα άλλα ψηφοδέλτια της «εκτός των τειχών» Αριστεράς καταγράφει –με αντιφατικό τρόπο- ένα δυναμικό που αναζητά μια άλλη Αριστερά, σε επαναστατική και κομμουνιστική κατεύθυνση. Το ΝΑΡ καλεί όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές να συμβάλλουν στο μετωπικό εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για βήματα στην κατεύθυνση του πόλου της επαναστατικής Αριστεράς.
Σήμερα είναι ανάγκη όλο το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ευρύτερης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να συζητήσει, μέσα από συνελεύσεις, για την πολιτική κατάσταση, να πάρει αποφάσεις για την ανάπτυξη της πάλης και την ποιοτική αναβάθμιση του εγχειρήματος, απευθυνόμενο θαρρετά σε αγωνιστές και δυνάμεις από όλη την Αριστερά και το κίνημα.
Στην εκλογική μάχη έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΝΑΡ και της νΚΑ. Η μάχη αυτή αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη για όλους μας.
Αντιμετωπίζουμε, το εκλογικό αποτέλεσμα με κριτικό και αυτοκριτικό πνεύμα και κυρίως με συνείδηση των αυξημένων απαιτήσεων και ευθυνών που δημιουργεί η επόμενη μέρα. Στη βάση αυτή θα προχωρήσουμε σε μια συλλογική, συντροφική, δημοκρατική συζήτηση για την πιο βαθιά μελέτη των αποτελεσμάτων και τη διαμόρφωση συμπερασμάτων που θα συμβάλλουν στην προώθηση της προγραμματικής – πολιτικής και οργανωτικής αναβάθμισης του ΝΑΡ και του ρεύματος της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Θα συμβάλουμε δημιουργικά ώστε να ανοίξει ο διάλογος στον ευρύτερο κόσμο του κινήματος και της αναζήτησης μιας άλλης Αριστεράς και ενός νέου εργατικού κινήματος.
.
Αθήνα, 9 Ιούνη 2009
Το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής του Νέου Αριστερού Ρεύματος- ΝΑΡ

Tuesday, May 19, 2009

τα δικαιώματά μας μπροστά! ΑΝΤΑΡΣΥΑ













Εργάτες-εργάτριες, νέοι και νέες, εργαζόμενοι και άνεργοι, απόμαχοι της δουλειάς
.
Να υποστείλουμε την αντιδραστική σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Στις ευρωεκλογές σύσσωμη η αστική τάξη και τα κόμματα που τη στηρίζουν ανεμίζουν και πάλι την ξεθωριασμένη και χιλιομπαλωμένη μαύρη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κηρύσσουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης για το ξεπέρασμα της κρίσης, και εννοούν τη ληστεία του ευρώ, της ΟΝΕ, του Μάαστριχτ, του εφιαλτικού Συμφώνου Σταθερότητας, τη χωρίς τέλος και έλεος λιτότητα, την αντεργατική στρατηγική της Λισαβόνας, της Μπολόνια και της Oδηγίας Μπολκενστάιν, την παραπέρα μείωση των κοινωνικών παροχών, την πλήρη υπαγωγή της εκπαίδευσης και της υγείας στις επιδιώξεις των πολυεθνικών.
Μιλούν για την Ενωμένη Ευρώπη και εννοούν την Ευρωπαϊκή Ένωση των ευρωτρομονόμων, του ευρωφακελώματος, του αντιδραστικού Ευρωσυντάγματος, του ευρωχαφιεδισμού και του ωμού αντικομμουνισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Στο όνομα της κοινωνικής συνοχής, ετοιμάζουν την αντιδραστική επιδρομή κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με την καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων, τη δικαστική συνδρομή στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την επιχείρηση κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, την ενίσχυση όλων των μηχανισμών κρατικής καταστολής, παρακολούθησης και χαφιεδισμού.
Πάνω στη νέα Μεγάλη Ιδέα της «ασφάλειας» και των τρομονόμων οικοδομούν μιαν «αντιδραστική-μεταλλαγμένη δημοκρατία» εναντίον όσων «δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις», με Σύνταγμα τη διά βίου λιτότητα και τα κέρδη των εργοδοτών.
Υπόσχονται εκσυγχρονισμό των αγροτικών καλλιεργειών και προωθούν την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που οδηγεί τη φτωχομεσαία αγροτιά στο ξεκλήρισμα και στη φτώχεια.
Η άλλη όψη της ειρήνης τους είναι ο διαμελισμός της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και η εισβολή στο Αφγανιστάν. Η σύμπλευση αλλά και ο ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ στην καταδυνάστευση λαών και στο ξαναμοίρασμα του κόσμου, στην επέμβαση στο Ιράκ,.
Εμφανίζουν την πράσινη οικονομία και την αειφόρο ανάπτυξη σαν τη μόνη απάντηση στην οικολογική κρίση, την ίδια στιγμή που η ασύστολη εκμετάλλευση της φύσης για το κέρδος φέρνει στην επικαιρότητα τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια για το μέλλον του πλανήτη και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Αναζητούν το ελιξίριό τους στην ποδηγέτηση της επιστήμης. Επιχειρούν τη μαζική ύπνωση του λαού με την άγνοια, τη θρησκοληψία, το μυστικισμό, τον ανορθολογισμό και το σκοταδισμό. Χρησιμοποιούν τον πολιτισμό σαν εμπόρευμα, σαν ιδεολογικό εργαλείο υποταγής, αλλά και σαν μαξιλάρι για την απόσβεση των κοινωνικών κραδασμών.
Στο δρόμο του Δεκέμβρη!
Στην άλλη «πλευρά του λόφου» όμως ένα φάντασμα πλανιέται στο έδαφος της πιο μεγάλης οικονομικής κρίσης μετά το κραχ του 1930, μιας πραγματικής συστημικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η ένταση των κοινωνικών εκρήξεων όλο και περισσότερο σφραγίζει τις πολιτικές εξελίξεις και πυροδοτεί πολιτικές ανατροπές (πτώση των κυβερνήσεων Ισλανδίας και Λετονίας). Η συγκλονιστική νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα πήρε τη σκυτάλη από τους μεγάλους αγώνες της σπουδάζουσας νεολαίας και των δασκάλων, φέρνοντας στο προσκήνιο το δυναμισμό της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης που δεν συμβιβάζεται με το μέλλον της εργασιακής περιπλάνησης, της ανασφάλειας και της κρατικής καταστολής.
Το πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα ανέδειξε τις δυνατότητες για αγωνιστικό, ταξικό συντονισμό των εργαζομένων «από τα κάτω», όχι μόνο για την καταγγελία της δολοφονικής απόπειρας εναντίον της, αλλά και για την κατάργηση του σύγχρονου δουλεμπορίου και την ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα.
Ανατροπή και όχι αναστήλωση του πολιτικού συστήματος που επιβάλλει την αντεργατική πολιτική
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ ενόψει των ευρωεκλογών –κάθε κόμμα με τον δικό του τρόπο– στοχεύουν να ενισχύσουν τη λαϊκή αποδοχή σ’ αυτή την πολιτική, ώστε ο ίδιος ο λαός να συναινέσει στην εκμετάλλευσή του. Να αποδεχτεί σαν μονόδρομο και αναγκαίο κακό την αντιλαϊκή επίθεση που είναι σε εξέλιξη για καπιταλιστική διέξοδο από την κρίση.
Οι δυνάμεις που υποκλίνονται στη μαύρη σημαία της ΕΕ επιδιώκουν να εκτονώσουν και να ενσωματώσουν τη διευρυμένη εργατική αγανάκτηση, τη νεολαιίστικη οργή και τη λαϊκή διαμαρτυρία, την εξεγερτική ελπίδα που γέννησε ο Δεκέμβρης. Να καθηλώσουν στα όρια του συστήματος τη νέα ριζοσπαστικοποίηση, την ελπιδοφόρα πολιτικοποίηση και τη βαθύτερη αναζήτηση προς τα αριστερά.
Γι’ αυτό προωθούν τόσο τη διατήρηση, με τη λιγότερη δυνατή φθορά, των βασικών πυλώνων της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όσο και την ενίσχυση του ΛΑΟΣ και «νέων» σχηματισμών όπως η «Δράση», οι «Δημοκρατικοί» και οι «Οικολόγοι-Πράσινοι».
Προετοιμάζουν εναλλακτικές, αντιλαϊκές πολιτικές λύσεις. Είτε τη συμμαχία «Χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη» ΝΔ-ΛΑΟΣ είτε την κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ με την απλή στήριξη ή και την άμεση συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην επερχόμενη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Κανένα «μετά» δεν φαίνεται να υπάρχει από την πλευρά τους που να είναι τόσο μόνιμο όσο η πολιτική την οποία υπηρετούν, με διαφορετικό τρόπο, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το αστικά μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που σερβίρεται από τον Κ. Καραμανλή ή τον Γ. Παπανδρέου ως «νέο» δεν είναι παρά το απαρχαιωμένο μοντέλο ενός δικομματισμού σε έναν διευρυμένο αντιδραστικό συνασπισμό εξουσίας της σύγχρονης βαρβαρότητας, που επιχειρεί να καλύψει τα συμπτώματα κρίσης και παρακμής του πολιτικού συστήματος και να το θωρακίσει απέναντι στις αναπόφευκτες λαϊκές εκρήξεις.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στις ευρωεκλογές!
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα επιδιώκει αυτές οι ευρωεκλογές να αποκτήσουν στην πράξη, για τους εργαζομένους και τη νεολαία, για το λαό και την Αριστερά, διαφορετική πολιτική σημασία.
Με τη συμμετοχή του και τη στήριξη της ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στις ευρωεκλογές στοχεύει να σταλούν σαφή μηνύματα:
Συντριπτική καταδίκη της ΕΕ και της αντιδραστικής πολιτικής της!
Ανυπακοή, ρήξη, ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων που συναποφασίζουν και υλοποιούν αυτή την πολιτική! Ανυπακοή και απειθαρχία στις ευρωπαϊκές οδηγίες. Για να καταργηθεί άμεσα το Σύμφωνο Σταθερότητας. Καμιά συμμετοχή στους κατασταλτικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς της ΕΕ.
Αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ ως συμβολή τόσο στη διάλυσή της όσο και στη δύσκολη αλλά δραματικά αναγκαία σύγχρονη εργατική και σοσιαλιστική διεθνοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο!
Αποφασιστικό διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως το αναγκαίο και ελάχιστο ΟΧΙ στην αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
● Μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ και στην πολιτική της. Της διαφθοράς και των σκανδάλων, των Βατοπεδίων, των «σεμνών και ταπεινών» κουμπάρων και του προκλητικού κουκουλώματός τους. Των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες και άλλων 28 δισ. ευρώ για νέους πολεμικούς εξοπλισμούς. Της ληστείας χωρίς κουκούλα στα εργατικά, αγροτικά και λαϊκά εισοδήματα. Της καταστολής και των τρομονόμων, των νέων «ιδιωνύμων» και των καμεροχαφιέδων.
● Πολιτική αποδοκιμασία και ήττα της νεοσυντηρητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ
Οι κυβερνήσεις του άνοιξαν το δρόμο στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που υλοποιεί η ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια την άτυπη συγκυβέρνησή του, τη «μαϊμού» αντιπολίτευσή του στη ΝΔ. Εξού και τα πολλά «ΝΑΙ» του ΠΑΣΟΚ ― στο Σχέδιο Ανάν, στο Ευρωσύνταγμα, στην ανασφάλιστη εργασία των νέων, στην κατάργηση του άρθρου 16, στη συμπόρευση με τις ΗΠΑ, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Προσφέρει τη συναίνεσή του στο κίνημα μέσω των ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίες μπροστά στη διαφαινόμενη κυβερνητική εναλλαγή και σε συνδυασμό με τη φιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ παραιτούνται ακόμη και από τις στοιχειώδεις διεκδικήσεις. Καλλιεργούν την ταξική συνεργασία με τον ΣΕΒ και την κρατική εργοδοσία, συνυπογράφουν μνημόνια σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, στηρίζουν τα τραπέζια του κυβερνητικού διαλόγου, λειτουργούν ως μηχανισμός ενσωμάτωσης της εργατικής και λαϊκής αγανάκτησης στην αντιδραστική αστική πολιτική.
Με την Αριστερά της ανατροπής, της νίκης και της επανάστασης!
● ΝΑΙ στην ΑΡΙΣΤΕΡΑ που χρειάζεται η εποχή μας!
● ΝΑΙ στο εργατικό κίνημα των αποφασιστικών και νικηφόρων αγώνων!
Για να αναγεννηθεί, να ανασυγκροτηθεί και να επαναθεμελιωθεί το Εργατικό Κίνημα ως αντίπαλο δέος απέναντι στην αστική πολιτική, αντί για τη σημερινή υποταγή, αστικοποίηση και εκφυλισμό του.
Για να προωθηθεί η ενότητα της Εργατικής Τάξης, αντί για τη σημερινή πολυδιάσπαση, τον κατακερματισμό και το συντεχνιασμό.
Για να αποκρουστεί και να ανατραπεί η επίθεση Κεφαλαίου-ΕΕ-Κυβέρνησης, με τη γραμμή των ενωτικών, μαχητικών, αποτελεσματικών και νικηφόρων αγώνων στα χέρια των εργαζομένων.
Για να υπάρξει μαχητική, εργατική, αριστερή αντιπολίτευση ως άμεση λαϊκή πολιτική ανάγκη των εργαζομένων.
Για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν, οι καπιταλιστές, με έκτακτα μέτρα υπέρ των εργαζομένων, με κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, με διεκδίκηση όλου του πλούτου από αυτούς που τον παράγουν.
Δεν πάει άλλο με την Αριστερά της ήττας,
της πολιτικής ουράς στο ΠΑΣΟΚ, της υποταγής και της μισής αντίστασης!
Η κατάσταση στην Αριστερά όχι μόνο επιβάλλεται αλλά και μπορεί να αλλάξει!
Η γραμμή του «αντινεοφιλελεύθερου» μετώπου, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς και παντού. Είτε ως πολιτική γραμμή στα κινήματα είτε ως κυβερνητική διαχείριση και συνδιαχείριση (Γαλλία, Ιταλία).
Η «συγκυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ σε δήμους, νομαρχίες, συνδικάτα οδήγησε στην ταύτιση με τον υποταγμένο και εκφυλισμένο συνδικαλισμό. Οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο, ανεδαφικό «κοινωνικό συμβόλαιο» μιας δήθεν πιο φιλολαϊκής διαχείρισης του συστήματος με κάποιο «καλύτερο» ΠΑΣΟΚ οδηγούν στην ήττα και την ενσωμάτωση. Η επιλογή του να παραμένει συνένοχος και σιδηροδέσμιος στη διαχειριστική και φιλο-ΕΕ πολιτική, την οποία προωθεί πανευρωπαϊκά το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τον μετατρέπει σε μόνιμο απολογητή των πιο αντεργατικών επιλογών. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τους αγώνες σαν σωσίβιο εκλογικής επιβίωσης. Επιδιώκει να μετατρέπει τους αγώνες σε ψήφους και όχι τους ψήφους σε αγώνες!
Αυτή η Αριστερά δεν μας αξίζει!
Η γραμμή του «αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου», του ΚΚΕ, μετατρέπεται κατά περίπτωση άλλοτε σε πρόταση για «λαϊκή οικονομία-εξουσία» στο έδαφος του καπιταλισμού, άλλοτε σε στήριξη αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων όπως έγινε στις δεκαετίες 1960 και 1970, άλλοτε σε συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις (1989-90) και άλλοτε σε συμμαχίες με ρετάλια της αστικής πολιτικής, κατασκευάζοντας μονίμως υγειονομική ζώνη προς τα αριστερά του!
Αρνείται τη στοιχειώδη αυτοκριτική για την πορεία του, ενώ επιμένει να ταυτίζει με το σοσιαλισμό-κομμουνισμό ό,τι τελικά χρεοκόπησε και παταγωδώς κατέρρευσε σε Ανατολή και Δύση, ό,τι δυσφήμησε τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και τις απελευθερωτικές, κομμουνιστικές ιδέες. Από αυτή τη σκοπιά, εμποδίζει την κομμουνιστική επαναθεμελίωση (Προγράμματος, Κινήματος, Κόμματος) που απαιτεί η εποχή μας.
Στέκεται εχθρικά σε οτιδήποτε δεν ελέγχει, σε οτιδήποτε κινείται έξω από «τον κήπο των ευχών του» και της εκλογικής του ενίσχυσης, όπως έκανε με τις κινητοποιήσεις των δασκάλων και των φοιτητών και, με αξιοθρήνητο τρόπο, στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Αυτή η Αριστερά έρχεται από το παρελθόν και όχι από το μέλλον!
Με την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς μπορεί να γίνει πράξη ο πόθος και η απαίτηση των αριστερών ανθρώπων για Κοινή Δράση όλης της Αριστεράς στη βάση αρχών, αντί για τον σημερινό «κανιβαλικό» και εν πολλοίς απολιτικό ενδοαριστερό «εμφύλιο» που εμποδίζει σοβαρά την ενότητα της Εργατικής Τάξης, την αναγκαία κοινή δράση και κυρίως την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Να γίνει, επιτέλους, ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος στην Αριστερά, αντί για τους σημερινούς «διαλόγους κουφών» και τους παράλληλους μονολόγους, μπροστά στους εργαζόμενους για τα μεγάλα θεωρητικά ζητήματα της εποχής μας!
Να γίνει ένα ουσιαστικό βήμα στην επαναθεμελίωση και στην επανεξόρμηση των σύγχρονων εργατικών, επαναστατικών ιδεών!
Για να βαθύνει το ρήγμα του Δεκέμβρη!
Για τον κομμουνισμό και τις εργατικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα! Με την Αριστερά της ανατροπής, της νίκης και της επανάστασης!
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ
ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ!
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ ΠΟΥ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙ!
ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ ΣΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ
Για αυτά τα ζητούμενα και με αυτά τα κριτήρια, το ΝΑΡ σάς καλεί να ψηφίσετε στις ευρωεκλογές ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α! Και από την επαύριο των εκλογών, για αυτούς τους σκοπούς όχι μόνο να στηρίξετε αλλά να κάνετε δικιά σας υπόθεση αυτή την προσπάθεια!
Μάης 2009