για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ξεκάθαρα, η αδράνεια κοστίζει πιο πολύ από την αντίδραση!

Sunday, December 28, 2008

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Έλουσαν με οξύ μια μια εργάτρια, μια μετανάστρια, μια συνδικαλίστρια... Επειδή δε χρειάζεται να γράφουμε όλοι κείμενα δείτε ΕΔΩ

επίσης...

Ανακοίνωση ΝΑΡ για την επίθεση στη συνδικαλίστρια εργάτρια Κ. Κουνίεβα


Κάτω η κυβερνητική και εργοδοτική τρομοκρατία
Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα, τις διώξεις και τις επιθέσεις σε εργαζόμενους

Το Νέο Αριστερό Ρεύμα – ΝΑΡ καταγγέλλει την δολοφονική επίθεση ενάντια στη γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού Κωνσταντίνα Κουνίεβα. Δύο τραμπούκοι τής επιτέθηκαν με βιτριόλι και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Η Κουνίεβα και το σωματείο της αγωνίζονται για την υπεράσπιση των εργαζομένων που βρίσκονται σε καθεστώς σκληρής εκμετάλλευσης, και οργανώνει Ελληνίδες και μετανάστριες. Η εργαζόμενη που δέχθηκε δολοφονική επίθεση, έχει δεχθεί πλήθος εξώδικων, διώξεις, τραμπουκισμούς και πιέσεις, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς. Είναι εργάτρια και μετανάστρια και για αυτό κάποιοι δεν μπορούν να ανεχτούν τον αγώνα και τη στάση της.
Η κυβέρνηση έχει σοβαρή ευθύνη. Σοβαρή ευθύνη έχουν και οι μηχανισμοί της επιθεώρησης εργασίας και των υπουργείων, που γνωρίζουν πολύ καλά και αδιαφορούν (ή υποβοηθούν) τις εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, την βάναυση εκμετάλλευση των μεταναστών, την βαρβαρότητα των εργολάβων, όπως του εργοδότη της Κουνίεβα.
Και αυτή η δολοφονική επίθεση, προστίθεται στα αλλεπάλληλα κρούσματα καταστολής και αυταρχισμού που η κυβέρνηση και το κεφάλαιο εξαπολύουν ενάντια σε όσους αντιστέκονται, σε όσους αντιδρούν στην βάρβαρη αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση και πολιτική τους. Δολοφονίες νέων, πυροβολισμοί σε μαθητές, χημικά, συλλήψεις και ξύλο στους διαδηλωτές, απολύσεις και τραμπουκισμοί σε εργάτες, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής της διαρκούς και σκληρής λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της παιδείας και υγείας της αγοράς και του χρήματος, των αντιασφαλιστικών νόμων, των αντεργατικών μέτρων της Ε.Ε., της συνολικής αντεργατικής επίθεσης ΝΔ, Ε.Ε., Κεφαλαίου και συναινετικής «αντιπολίτευσης» ΠΑΣΟΚ.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ο κόσμος του αγώνα, χρειάζεται να δημιουργήσουν μια μαχητική, εργατική και πραγματική αντιπολίτευση που θα ανατρέψει την πολιτική και τις πρακτικές του εργασιακού μεσαίωνα. Με μαζικούς, αποφασιστικούς αγώνες, με αιτήματα μάχης, ρήξης και ανατροπής, με ένα νέο εργατικό κίνημα, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, να κερδίσουμε όλα όσα μας ανήκουν!
Θλιβερή είναι για ακόμα μια φορά η στάση της ηγεσίας του υποταγμένου συνδικαλιστικού κινήματος, που όχι μόνο δεν πρωτοστατεί σε μάχες όπως αυτές που δίνει η Κουνίεβα και το σωματείο της, αλλά αδιαφορεί για την εξέγερση της νεολαίας, αρνείται κάθε πρωτοβουλία στήριξης των αγώνων. Δεν κάνει υπόθεσή της ούτε την δολοφονική επίθεση ενάντια σε συνδικαλίστρια!
- Έλληνες και μετανάστες εργάτες ενωμένοι
- Κάτω η κυβερνητική και εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία
- Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές και το κίνημα εργαζόμενων και νεολαίας
- Ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης Κυβέρνησης-ΕΕ-Κεφαλαίου


ΝΑΡ, Αθήνα 26 Δεκέμβρη 2008

Tuesday, December 23, 2008

Καλές γιορτές


















του Δερμεντζόγλου από το ΠΡΙΝ

Tuesday, December 16, 2008

greece - murder of Alexis

The New Left Current (NAR) denounces the murder in cold blood of the 15th young boy
Denounce of NAR - New Left Current


The New Left Current denounces the murder in cold blood of the 15th young boy, Alexis Grigoropoulos, by the special police forces on Saturday evening at Exarchia. This is not an isolated action nor an accidental moment. The government of Karamanlis has in full the political responsibility.
The government had already prepared its suppressive forces: With the legalization of the use of fire arms against the students’ demonstrations. With the permanent orgy of suppression against the demonstrations and rallies of both the youth and the workers. With the murders of the immigrants. With the surrounding of Exarchia by the police forces and the alteration of the centre of Athens (as well of other cities) in an occupied territory zone by the Riot Police (MAT) against the “enemy people”. Both the government and the state prepare their “iron heel” in order to shatter the social resistances that heighten due to the tremendous attack the capital has unleash against the working people trying to overcome its crisis. The EU with the anti-terror law, the Shengen Treaty and the fortress Europe forms the context for the uprising of suppression. The system aims at shield itself towards a new rise of social struggles, promoting a new wave of lay-offs, a new poverty and the proposals of Michalos for half work - half life, the terrorism of capital in the factories and the police’ s in the streets. We have no delusion for their supposedly dispensation of justice of the system. Just a few months ago we all saw the “punishment” of the cops that tortured the Cypriote student in Thessalonica. The punishment will be political, will be given by the labor movement and will be hard!
The government of Karamanlis murders! The government that oppresses peoples’ and youth’ s rights, the government of the permanent repression, must be overthrown. None tolerance to PASOK that consents with the anti-popular policy. An immediate reaction is required. The massive, popular movement must come out in the streets. With rallies, demonstrations, occupations, with the co-ordination of the unions, of the youth associations, of the students, with an anti-capitalist Left front and the common action of the left forces, for a political mass movement that will overthrow the orgy of the state and governmental violence, of the anti-popular incomes policy, of the privatizations, of the reactionary directives of Lisbon-Bologna, and of the anti-labor attack in all.

In order to overthrow the government of New Democracy from a mass popular movement, from a left perspective, to defeat the ruling politics (which is in accordance with the directives of the EU and the Association of Greek Industrialists/SEV), and the PASOK who whishes to take over the administration. For a fighting working - popular opposition, that will stand against all anti-popular governments, manage to crack their policy, succeed in several labour-popular achievements and open the path for the overthrowing of capitalism.

The system that sacrifices 15 year old boys due to the government violence, must sink as much as it can.
For a society that the youth can walk free in the streets and live at liberty!

We demand:
· Immediate resign of Pavlopoulos - Chinofotis, severe exemplary punishment of the guilties, immediate release of all the arrested people of the demonstrations.
· Down with the government of the murderers of the New Democracy
· Immediate disarmament of police, the occupation forces must leave the center of Athens. Dissolution now of the Riot Police, down with the street spy cameras.
· Overthrow of the anti-terrorist law and of all the reactionary repressing measures.
· For a movement for the modern freedoms against capitalism that it kills (in our work, in the war, in the city) and the modern parliamentary totalitarianism.

EVERYBODY IN THE STREETS! – TO BREAK THE STATE TERROR!

New Left Current, Communist Liberation Youth, Athens 7/12/08

Thursday, December 11, 2008

Στους νοικοκυραίους...

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ
ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – Κ.Ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ – ΝΑΡ – ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ καθώς και οι μετωπικές οργανώσεις ΕΝΑΝΤΙΑ και ΜΕ.Ρ.Α



ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
  • ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 8 - 12 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6ΜΜ!
  • ΠΑΡΤΕ ΜΕΡΟΣ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΜΟΥΣΕΙΟ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 10ΠΜ!
  • ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ!

Οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό καταγγέλλουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς «ειδικούς φρουρούς» το Σάββατο 6 Δεκέμβρη το βράδυ. Χαιρετίζουμε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις καταδίκης της κυβέρνησης των δολοφόνων σε όλη την Ελλάδα.

Για μας πίσω από αυτή την ενέργεια δεν βρίσκεται ο «υπερβάλλων ζήλος» ή η «απώλεια ψυχραιμίας» και η «λειψή εκπαίδευση» ενός αστυνομικού αλλά, η συνολικά άγρια και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Η πολιτική που ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής και νομιμοποιεί τη χρήση πυροβόλων όπλων κατά διαδηλωτών την ίδια στιγμή που ιδιωτικοποιεί την Ολυμπιακή και τα λιμάνια, σαρώνει την κοινωνική ασφάλιση και επιτίθεται με ιδιαίτερη σκληρότητα ενάντια στη νέα γενιά. Είναι η πολιτική της ζαρντινιέρας, των απαγωγών των Πακιστανών, των υποκλοπών, των ρατσιστικών επιθέσεων που κοστίζουν τις ζωές προσφύγων που ζητάνε άσυλο και μια καλύτερη ζωή.

Η πολιτική που ψηφίζει αλλεπάλληλους «τρομονόμους» και υλοποιεί κάθε μέτρο της ΕΕ κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των μεταναστών την ίδια στιγμή που ψηφίζει το νόμο πλαίσιο, επιτρέπει τα ιδιωτικά ΑΕΙ, εξαπολύει αλλεπάλληλες επιθέσει ς λιτότητας και φορολογικής λεηλασίας.

Μέσα στην κρίση αυτή η κυβέρνηση από την μια προσφέρει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και από την άλλη ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους πότε στους νέους στα Εξάρχεια και πότε στους μετανάστες του Αγ. Παντελεήμονα και της Πάτρας. Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης απέναντι στην αποτρόπαιη δολοφονία συνεχίζουν την ίδια πολιτική καταστολής. Το χαρακτηριστικό τους ήταν η πρωτοφανής σε έκταση, σκληρότητα και προκλητικότητα επίθεση των ΜΑΤ και της αστυνομίας κατά του «εχθρού λαού και της νεολαίας» που λίγες ώρες μετά το τραγικό γεγονός και την Κυριακή το μεσημέρι αντέδρασαν με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, Τούτη η στάση της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την ουσιαστικά συναινετική προς την κυβέρνηση στάση του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα σαφές μήνυμα για την επόμενη περίοδο: Ένα μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να περάσουν διά πυρός και σιδήρου -ισοπεδώνοντας με τη μπότα της καταστολής τις όποιες αντιστάσεις - την πολιτική τους για το ξεπέρασμα της κρίσης, την πολιτική της πρωτοφανούς λιτότητας και των μέτρων τύπου Μίχαλου, των ελεύθερων αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, της θυσίας των λαϊκών και νεολαιίστικων αναγκών στο βωμό του κέρδους και των Συμφώνων Σταθερότητας της ΕΕ. Τούτη η συνείδηση, τόσο για το χτες όσο και για το αύριο της αντιλαϊκής-αυταρχικής εκστρατείας που προωθούν κυβέρνηση της ΝΔ-κεφάλαιο-ΕΕ, τροφοδοτεί της οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, των αγροτών απέναντι στην πολιτική τους.

Γι’ αυτό και χιλιάδες εργαζομένων και νέων –μαζί τους και οι οργανώσεις μας- έδωσαν αγωνιστική μαχητική απάντηση στη στυγερή δολοφονία από το Σάββατο το βράδυ ήδη, με όρους μαζικούς και συλλογικούς.

Γι’ αυτό και η αντίδραση στη δολοφονία του Αλέξη μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τα μπλόκα των αγροτών, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τους αγώνες των εργαζομένων για να μη φορτωθούν στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης. Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, επίμονος και μεθοδευμένος, μαζικός και μαχητικός αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά. Για να μετατρέψουμε κάθε κοινωνικό χώρο σε εστία αντίστασης και αγώνα, που θα συμβάλει σε ένα πλατύ, παρατεταμένο μέτωπο ανατροπής της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Με πρώτο βήμα τη μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις κατά της δολοφονίας και στην Πανεργατική απεργία της Τετάρτης

  • Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων της ΝΔ και η πολιτική της.
  • Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι
  • Κλιμάκωση των αγώνων για τα κοινωνικά, εργασιακά, μορφωτικά, πολιτικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας
  • Να παραιτηθούν τώρα οι Παυλόπουλος-Χηνοφώτης , άμεση παραδειγματική τιμωρία των ενόχων
  • Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας, διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
  • Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες.
  • Να καταργηθούν όλοι οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ

Είμαστε φανταροι από στρατόπεδα όλης της Ελλάδας. Είμαστε φαντάροι από στρατόπεδα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Είμαστε οι φαντάροι, που στα Χανιά μας διέταξαν να σταθούμε ένοπλοι απέναντι σε φοιτητές, εργαζόμενους και αγωνιστές του αντιπολεμικού κινήματος πριν πολύ λίγο καιρό. Είμαστε οι φαντάροι, που από πάνω τους περνά η ανασυγκρότηση και το «αξιόμαχο» του ελληνικού στρατού. Είμαστε οι φαντάροι που ζουν κάθε μέρα τον ιδεολογικό τραμπουκισμό του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, της απλήρωτης εκμετάλλευσης και της υποταγής στους «ανώτερους».

Μαθαίνουμε μέσα στα στρατόπεδα για ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό»: το θάνατο, από όπλο αστυνομικού, ενός δεκαεξάχρονου που τον έλεγαν Αλέξη. Το ακούμε σε συνθήματα να έρχεται σα μακρινή βροντή πάνω από τους τοίχους των μονάδων. Μεμονωμένα περιστατικά δε χαρακτήρισαν και τους θανάτους τριών συναδέλφων μας τον Αύγουστο; Μεμονωμένο περιστατικό δε χαρακτηρίστηκε κι ο κάθε ένας από τους 42 θανάτους φαντάρων τα τελευταία 3,5 χρόνια;

Μαθαίνουμε πως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλο και περισσότερες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, γίνονται πεδία κοινωνικής έκρηξης, πεδία έκφρασης της οργής χιλιάδων νέων εργαζόμενων, άνεργων, φοιτητών και μαθητών.

Είμαστε ντυμένοι με στολές παραλλαγής και «φόρμες εργασίας», σε σκοπιές και αγγαρείες, υπηρέτριες των «ανώτερων», αλλά βρίσκουμε τους εαυτούς μας εκεί. Ζήσαμε σα φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και απεγνωσμένοι άνεργοι τις «ζαρντινιέρες», τις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» και τους «εξοστρακισμούς», την απόγνωση της ανασφάλειας, της εκμετάλλευσης, των απολύσεων και των διώξεων.

Ακούμε τους ψιθύρους και τα υπονοούμενα από τους αξιωματικούς, ακούσαμε τη δημόσια απειλή της κυβέρνησης για εφαρμογή «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης». Ξέρουμε καλά τι θα πεί αυτό. Το ζούμε ήδη στην εντατικοποίηση, τις αυξανόμενες υπηρεσίες, τις ακραίες συνθήκες με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Χθες μας διέταξαν να προσέχουμε και να έχουμε «το νού μας». Ρωτάμε: ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ;

Σήμερα μας διατάξανε να είμαστε σε ετοιμότητα και επιφυλακή. Ρωτάμε: ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ;

Μας προετοιμάζουν να αντιμετωπίσουμε τους φίλους μας, τους γνωστούς μας και τα αδέλφια μας. Μας προετοιμάζουν να βρεθούμε απέναντι από τους πρώην και επόμενους συναδέλφους μας και συμφοιτητές μας.

Ετοιμάζονται να μας διατάξουν να γίνουμε στρατός κατοχής – «ειρηνευτική δύναμη» δε μας ονομάζετε όταν μας στέλνετε να κάνουμε τα ίδια στο εξωτερικό; - στις πόλεις που μεγαλώσαμε, στις γειτονιές και τους δρόμους που περπατήσαμε.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ξεχνά όμως πως είμαστε κι εμείς κομμάτι της ίδιας νεολαίας. Ξεχνούν πως είμαστε σάρκα από τη σάρκα μιας νεολαίας, που αντιμετωπίζει την έρημο του πραγματικού μέσα κι έξω από τα στρατόπεδα. Μιας νεολαίας που οργίζεται, δεν υποτάσσεται. Κυρίως, ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ

* Δεν προκειται να δεχτουμε να γίνουμε συμπληρωματικά όργανα του φόβου που επιχειρείται να απλωθεί σα σκιάχτρο πάνω από την κοινωνία.
* Δεν προκειται να δεχτούμε να γίνουμε δύναμη καταστολής και τρομοκράτησης.
* Δεν προκειται να στραφούμε ενάντια σε ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανάγκες κι επιθυμίες, κοινό μέλλον, κοινούς κινδύνους και ελπίδες.
* ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Sunday, December 07, 2008

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εκπαιδευτικών Λέσβου


ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Δ.Ο.Ε.
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η κυβέρνηση και το αστικό κράτος αποκάλυψαν, με το πιο τραγικό τρόπο, το σκοτεινό και αποκρουστικό τους πρόσωπο. Το Σάββατο αναίτια στην περιοχή των Εξαρχείων βρήκε το θάνατο ένας μαθητής γυμνασίου από σφαίρα αστυνομικού. Το «περιστατικό» κάθε άλλο παρά μεμονωμένο είναι. Αποτελεί την τραγική κατάληξη της αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης, της έντεχνης καλλιέργειας ενός κλίματος τρομολαγνείας και της συνολικής ενδυνάμωσης των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους. Η δήθεν παραίτηση - παρωδία των υπεύθυνων υπουργών δεν αναιρεί σε καμιά περίπτωση τις πολύ σοβαρές πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης.

Είναι η συγκεκριμένη κυβέρνηση που αποθέωσε και νομιμοποίησε πολιτικά την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία. Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τους πραίτορες του Πολύδωρα, τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη, το όργιο καταστολής στις φοιτητικές κινητοποιήσεις της τελευταίας διετίας, τις προτροπές του ίδιου του Υπουργού Δημόσιας Τάξης για τη χρήση όπλων, από μεριάς αστυνομικών, καθώς και τα άπειρα περιστατικά «τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων» που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο αθώων μεταναστών. Είναι αποτέλεσμα, ευρύτερα, των πολιτικών επιτήρησης των κινημάτων, των καμερών, του ευρωπαϊκού φακελώματος και της συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας των κυρίαρχων. Η πολιτική που προωθεί τις δυνάμεις της αγοράς, την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος και την υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις της κερδοφορίας του κεφαλαίου, δε μπορεί παρά να καταφεύγει και να θεοποιεί την κρατική βία ως αναγκαίο στήριγμα των αντι-κοινωνικών της επιλογών.

Η κρατική βία, ως συστατικό στοιχείο και προϋπόθεση για την άσκηση κρατικής πολιτικής, αλλά και ως μέσο πειθάρχησης του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα των κινημάτων της νεολαίας, αποτέλεσε σαφή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και του μπλοκ εξουσίας συνολικά . Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί της σημερινής τραγωδίας. Αυτοί καλλιέργησαν το πολιτικό κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η κτηνωδία των αστυνομικών οργάνων. Ακόμα και αυτή τη στιγμή, ο υπεύθυνος υπουργός, προκαλώντας τη δημοκρατική συνείδηση όλου του ελληνικού λαού, μιλάει για το «σημαντικό έργο» της αστυνομίας και του υπουργείου Εσωτερικών που δεν αναιρείται από το συγκεκριμένο περιστατικό. Είναι ασυνείδητοι και πολιτικά αμετανόητοι.

Σύσσωμοι οι εκπαιδευτικοί εκφράζουν την οδύνη και τα συλλυπητήρια της στην οικογένεια του αδικοχαμένου παιδιού. Αυτή την ώρα γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε εργαζόμενο, νεολαίο, δημοκρατικό πολίτη, η ανάγκη του ανυποχώρητου αγώνα για την ανατροπή της αντι-λαϊκής αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα για το εκπαιδευτικό κίνημα, αλλά και για κάθε μεμονωμένο εκπαιδευτικό, η δολοφονία ενός μαθητή δε μπορεί να μείνει αναπάντητη. Μέχρι τώρα η πολιτική τους σκότωνε καθημερινά τα όνειρα χιλιάδων νέων ανθρώπων για μόρφωση και αξιοπρεπή απασχόληση, τώρα τους εκτελούν και εν’ ψυχρώ. Το συγκεκριμένο παιδί θα μπορούσε να ήταν μαθητής όλων μας. Δεν πάει άλλο. Καλούμε τη ΔΟΕ καθώς και κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο να πάρουν αποφάσεις καταδίκης της κρατικής καταστολής και μαχητικής υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Καλούμε τη ΔΟΕ να κηρύξει 48ωρη απεργία την Δευτέρα και την Τρίτη 8 και 9 Δεκέμβρη.
-Καλούμε τη ΔΟΕ να προχωρήσει άμεσα στη δημιουργία κέντρου πληροφόρησης και εξορμήσεων των εκπαιδευτικών προς το λαό της Αθήνας, στα Προπύλαια.
-Καλούμε τους Συλλόγους να προχωρήσουν σε άμεση ενημέρωση και κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.
-Καλούμε σε μαζική συμμετοχή σε όλα τα συλλαλητήρια

Δολοφονία 15χρονου. Κάτω η κρατική τρομοκρατία

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΡ


07.12.08

Συνολική πολιτική απάντηση στην πολιτική και την κυβέρνηση των δολοφόνων πρέπει να δοθεί μαζικά από το λαϊκό και νεολαίστικο κίνημα. Η δολοφονία εν ψυχρώ από αστυνομικούς ενός 15-χρονου μαθητή στο κέντρο της Αθήνας αποτελεί ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο στην πολιτική καταστολής, αυταρχισμού και τρομοκρατίας του κράτους και της κυβέρνησης. Μαζικές πορείες άμεσης απάντησης έγιναν το βράδυ σε πολλές πόλεις της χώρας. Μαζική πορεία νέων και εργαζόμενων ξεκίνησε αργά τη νύχτα από τα γραφεία του ΝΑΡ στην Αθήνα, που μετατράπηκε σε διαδήλωση σπασίματος της αστυνομοκρατίας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η πορεία κατέληξε στη Νομική όπυ πραγματοποιήθηκε συνέλευση. Το ΝΑΡ σε ανακοίνωσή του καταδικάζει την κυβέρνηση των δολοφόνων και καλεί σε πορεία την Κυριακή 7 Δεκέμβρη στις 13.00 στο Μουσείο (Πατησίων). Στην πορεία καλούν δεκάδες οργανώσεις, σωματεία και συλλογικότητες. Ανάλογες διαδηλώσεις και σε άλλες πόλεις.

Tuesday, November 04, 2008

Οι απολογητές της κρίσης

του Βασίλη Μηνακάκη

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Σκληρή ιδεολογική διαπάλη γίνεται για την ερμηνεία των αιτιών της κρίσης, αλλά και στους δρόμους αντιμετώπισής της. Συντονισμένη προσπάθεια να αθωωθεί ο καπιταλισμός και να αποδοθεί η κρίση στην απληστία και τις υπερβολές του χρηματοπιστωτικού τομέα. Και όμως, στον πυρήνα της κρίσης βρίσκεται το σύστημα της εκμετάλλευσης. Πίσω από την κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη οδηγώντας ακόμα και τους Ταλιμπάν των ελεύθερων αγορών να διερωτώνται για τις αιτίες του "χρηματοπιστωτικού τσουνάμι" σύμφωνα με τον Άλαν Γκρίνσπαν, δεν βρίσκονται οι υπερβολές του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή η απληστία των αργυρώνητων στελεχών τους. Βρίσκονται οι βαθύτεροι νόμοι κίνησης του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οι εσωτερικές αντιφάσεις του.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΗΝΑΚΑΚΗΣ


ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ

Στόχος το Μέλλον

Και τι δεν ακούσαμε στις 50 ημέρες περίπου, που μεσολάβησαν από την κατάρρευση της Lehman Brothrs και οδήγησαν, σύμφωνα με τον Γουόρεν Μπάφετ, σε ένα «χρηματοοικονομικό Περλ Χάρμπορ». Ακούσαμε τον…Σόρος να ασκεί κριτική στην άποψη ότι οι «αγορές πρέπει να είναι απολύτως ανεξέλεγκτες» και τον μέχρι χθες «μάγο των αγορών» Άλαν Γκρίνσπαν (πρώην διοικητή της FED) να δηλώνει ότι «ανακάλυψε σφάλμα στο μοντέλο το οποίο θεωρούσε ότι καθόριζε πώς λειτουργεί ο κόσμος».

Ακούσαμε τη Μέρκελ να μιλά για «δίκαια κοινωνία της αγοράς» και τον Σαρκοζί για «ένα νέο καπιταλισμό, όπου οι αγορές δεν θα είναι ασύδοτες και δεν θα επιβάλλουν αυτές την κυριαρχία τους σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία». Αλλά και τον Α. Βγενόπουλο της MIG να κάνει «αριστερή» κριτική στο πακέτο των 28 δισ. της κυβέρνησης, λέγοντας ότι η ουσία του είναι «να πάρουμε λεφτά από τους φορολογούμενους, να τους βάλουμε ένα premium και να τους τα ξαναγυρίσουμε πίσω» και ότι «δεν θα πήγαινα στο κράτος να του πω “για χρόνια περνάγαμε καλά, βγάζαμε υπερκέρδη – κέρδη να δουν τα μάτια σας! – εκατοντάδες εκατομμυρίων, αλλά τώρα μήπως θα μπορούσε ο ελληνικός λαός να με βοηθήσει;”».

Ακούσαμε τον Α. Αλαβάνο να καταγγέλλει τους «κερδοσκόπους και τους τυχοδιώκτες της αγοράς», να δηλώνει ότι «δεν είναι μονόδρομος η επιλογή της ανεξέλεγκτης λειτουργίας της αγοράς» και να προτείνει «ισχυρή παρουσία του δημοσίου στον τραπεζικό τομέα». Και ο Ριζοσπάστης να υποστηρίζει ότι «η πραγματική διέξοδος προϋποθέτει την αποφασιστική σύγκρουση με την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να πάρει ο λαός την τύχη του στα χέρια του. Να κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να σχεδιάσει κεντρικά την κοινωνική παραγωγή με γνώμονα τις ανάγκες του. Να αξιοποιήσει τον εργατικό έλεγχο στην προσπάθεια της κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας».

Καθεμιά από τις απόψεις αυτές – πολύ περισσότερο όλες μαζί – ανεβάζουν πολύ ψηλά τον πήχη της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από την κρίση και τη γραμμή υπέρβασής της. Μάλιστα, τούτη η αντιπαράθεση δεν αφορά μόνο τη σφαίρα των ιδεών γενικά, αλλά εμπλέκεται αξεδιάλυτα τόσο με τις ανάγκες των εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων, όσο και με τους δρόμους οικοδόμησης μιας επαναστατικής ενωτικής Αριστεράς, μιας γραμμής αντικαπιταλιστικού μετώπου και κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Πολύ περισσότερο που – όπως δείχνει η ιστορία – η κρίση δεν επιδρά μονοσήμαντα στις συνειδήσεις και τους συσχετισμούς και που οι όποιες δυνατότητες αναφύονται από αυτήν δεν θα πραγματοποιηθούν «μόνες τους νέτες σκέτες».

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Γύρω από την ερμηνεία της κρίσης και τις αιτίες της διεξάγεται μια έντονη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη. Όπως είναι φανερό, το επίδικό της δεν είναι το χθες, αλλά τα συμπεράσματα που θα βγάλει ο κόσμος της εργασίας γι' αυτό που γίνεται και γι' αυτό που ως κοινωνικοπολιτική διέξοδος πρέπει να γίνει.

Σύμφωνα με αρκετές αστικές ερμηνείες, η κρίση οφείλεται στις διαρθρωτικές ανισορροπίες της οικονομίας (ειδικά της αμερικανικής) που δημιουργήθηκαν από λάθος πολιτικές επιλογές, στην απληστία που έδειχναν κυρίως οι επενδυτικές τράπεζες και οι διαχειριστές κεφαλαίων (τα πολυσυζητημένα golden boys), στην απουσία αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και θα αποτρέπει κραυγαλέες εκτροπές.

Κυρίαρχη θέση όμως έχουν οι διάφορες εκδοχές των αντινεοφιλελεύθερων, νεο-κεϋνσιανών απόψεων, οι οποίες αποδίδουν την κρίση στο νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό των κυβερνήσεων και τη θρησκευτική προσήλωση στις απελευθερωμένες αγορές, στην κυριαρχία της χρηματοπιστωτικής σφαίρας απέναντι στη λεγόμενη "πραγματική οικονομία" (π.χ. οι αναλύσεις περί "καπιταλιστικού καζίνο") και της οικονομίας απέναντι στην πολιτική, στην απουσία ρυθμιστικών κανόνων και "κοινωνικών κριτηρίων" από την πλευρά του κράτους, της πολιτείας και της πολιτικής, που θα ελέγχουν τους μηχανισμούς της αγοράς.

Οι δύο οπτικές έχουν ορισμένες διαφορές και ένα σημαντικότατο κοινό σημείο: Και από τις δύο απουσιάζει ως αιτία το ίδιο το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας, της μισθωτής εκμετάλλευσης, της ελεύθερης αγοράς, του ανταγωνισμού και της κρατικής καταπίεσης - άρα απουσιάζει ως λύση η σύγκρουση με αυτά τα δομικά στοιχεία του συστήματος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το κυρίαρχο ιδεολογικό σχήμα της περιόδου, βασική αιτία της κρίσης είναι η απληστία, η κερδοσκοπική διάθεση που επέδειξαν ορισμένοι τραπεζίτες, διαχειριστές κεφαλαίων και επενδυτές. Στον πυρήνα του σχήματος βρίσκεται η άποψη που καταδικάζει το "χυδαίο ή άκρατο καπιταλισμό", τις "υπερβολές" της ελεύθερης οικονομίας και της αγοράς, αλλά όχι την "εντός λογικών πλαισίων και με κοινωνική υπευθυνότητα" λειτουργία τους. Όμως οι "ακρότητες" δεν είναι φαινόμενα που αντιστρατεύονται τη φύση του καπιταλισμού, αλλά εκδηλώσεις της σύμφυτης με αυτόν τάσης για αναζήτηση του μέγιστου κέρδους. Με αυτή την έννοια, το ζητούμενο για τα εργατικά συμφέροντα δεν είναι απλώς το "ψαλίδισμα των υπερβολών" ή η "θέσπιση ρυθμιστικών κανόνων", αλλά η κατάργηση της εκμετάλλευσης, της ατομικής ιδιοκτησίας και της αγοράς που όσο διατηρούνται, θα αναπαράγουν διαρκώς την απληστία και το "εντός" αλλά και το "εκτός πλαισίων" κυνήγι του κέρδους.

Στη βάση αυτή επιβάλλεται να προσεγγιστεί και ο διαχωρισμός "πραγματικής" και "εικονικής - πλασματικής οικονομίας", ένας διαχωρισμός που συνοδεύεται από μια γραμμή ανάλυσης για την κρίση (τη χαρακτηρίζει ως χρηματοπιστωτική κρίση ή κρίση της "πλασματικής οικονομίας") αλλά και από μια γραμμή διεξόδου (που εδράζεται στην ενίσχυση της "πραγματικής οικονομίας").

Παρότι, όμως, υπάρχει μια ορισμένη διάκριση και αυτονομία του χρηματοπιστωτικού - πλασματικού κεφαλαίου (της σφαίρας της κυκλοφορίας, στην οποία κατανέμεται ένα τμήμα της υπεραξίας και των κερδών) από το παραγωγικό κεφάλαιο (της άμεσα παραγωγικής σφαίρας, στην οποία - και μόνο σε αυτή - παράγεται η υπεραξία), τελικά οι σφαίρες αυτές διαπλέκονται οργανικά και είναι αλληλένδετες και η εν λόγω διάκριση δεν έχει τη βαρύτητα που της αποδίδεται. Μάλιστα, οι δύο αυτοί τομείς δεν αλληλοδιαπλέκονται ισότιμα, αλλά συνδέονται με έναν τρόπο που τοποθετεί στην "καρδιά" των καπιταλιστικών σχέσεων συνολικά τη σφαίρα της άμεσης παραγωγής και της πραγματικής συσσώρευσης, στην οποία παράγεται όλη η μάζα της υπεραξίας (η οποία, στη συνέχεια, κατανέμεται στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου).

Έτσι, η ευρωστία στη σφαίρα της κυκλοφορίας και της πίστης, τελικά, αντανακλά και εν μέρει προεξοφλεί τις ανοδικές τάσεις της υπεραξίας και των κερδών που αντλεί το παραγωγικό κεφάλαιο ή έστω την ελπίδα τέτοιων τάσεων. Λέμε όμως "τελικά", διότι το πλασματικό - χρηματικό κεφάλαιο μπορεί σε ορισμένες περιόδους - όχι για πάντα - να εκδηλώνει μια υπερανάπτυξη και αυτονόμηση (κι αυτό συνέβη στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, ιδιαίτερα μετά από ένα χρονικό σημείο).

Τούτη η κλασική μαρξιστική θέση επιβεβαιώνεται πλήρως και στην πρόσφατη κρίση, όπου τόσο η απαρχή της χρηματιστικής υπερεπέκτασης όσο και η απαρχή της κρίσης πυροδοτήθηκαν από διεργασίες στη σφαίρα της άμεσης παραγωγής και της εκμετάλλευσης - απόσπασης υπεραξίας.

Πιο συγκεκριμένα, η υπερδιόγκωση του πλασματικού - χρηματικού κεφαλαίου (η πλασματική αξία των διεθνών συμβολαίων στα τέλη του 2007 ήταν 600 τρισ. δολ., ποσό 11 φορές μεγαλύτερο του παγκόσμιου ΑΕΠ) πυροδοτήθηκε εκτός των άλλων από την αύξηση της μάζας της υπεραξίας (κυρίως με μεθόδους άμεσης εκμετάλλευσης και άντλησης απόλυτης υπεραξίας) στις αναδυόμενες καπιταλιστικές οικονομίες, η οποία διοχετεύθηκε στις τράπεζες της αναπτυγμένης Δύσης, επιτρέποντάς τους να χορηγούν χαμηλότοκα δάνεια (μόνο η Κίνα είχε το 2007 συναλλαγματικά διαθέσιμα 1,8 τρισ. δολάρια, τα 2/3 των οποίων είχαν επενδυθεί στις ΗΠΑ), από την προσπάθεια να αξιοποιηθούν επικερδέστερα τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν έβρισκαν διέξοδο στην "πραγματική οικονομία" (ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα πολυεθνικά - πολυκλαδικά μονοπώλια δραστηριοποιούνταν και στις δύο σφαίρες), γεγονός που έστρεφε τις τράπεζες σε πιο ριψοκίνδυνες μορφές από την επιτάχυνση του χρόνου περιστροφής του κεφαλαίου (βοηθούντων και των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας), από την απελευθέρωση των διεθνών ροών εμπορευμάτων και κεφαλαίων, από τη λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων και των αποθεματικών των συντάξεων, από τον οξύτατο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και τέλος, από την απληστία που χαρακτηρίζει το κεφάλαιο και τις "αγορές".

Αλλά και η κρίση πυροδοτήθηκε από την επανεμφάνιση των τάσεων μείωσης της μάζας και του ποσοστού υπεραξίας που εκδηλώθηκαν με τη διάψευση των προσδοκιών κερδοφορίας (που ψαλίδιζε την αξία των μετοχών και τη δυνατότητα των μισθωτών να αποπληρώσουν τα δάνειά τους) με τη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και των ρυθμών ανάπτυξης.

Συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι με την πιστωτική υπερεπέκταση της προηγούμενης περιόδου διαμορφώθηκε ένας ιδιόμορφος "τραπεζικός κεϋνσιανισμός", που στη θέση της παραδοσιακής "ενεργούς ζήτησης" και του "έμμεσου μισθού" έβαζε την απλόχερη χορήγηση δανείων (για αγορά κατοικίας, καταναλωτικών αγαθών κ.λπ.) συχνά μάλιστα, με υψηλό ρίσκο. Αυτό το πρότυπο στηρίχτηκε ακόμη στην τιτλοποίηση - διασπορά του κινδύνου από αυτά τα δάνεια (με τη διαμόρφωση κάθε λογής παραγώγων, "τοξικών ομολόγων" και άλλων χρηματιστηριακών προϊόντων, που δημιούργησαν πλασματικές αξίες πολλαπλάσιες της αξίας των προϊόντων που βρίσκονταν στη βάση αυτής της πυραμίδας, έχοντας αναλογίες με τα μεγάλα ελλείμματα και τη δημοσιονομική χαλαρότητα του παραδοσιακού κεϋνσιανισμού) και στις προσδοκίες κερδοφορίας της λεγόμενης "πραγματικής οικονομίας" των καπιταλιστικών χωρών (που αύξανε την καταναλωτική δυνατότητα των μισθωτών). Επιπλέον, αυτό το πρότυπο αποτελούσε σημείο μιας ορισμένης σύγκλισης συμφερόντων των εργαζομένων (που απέφευγαν την απόλυτη εξαθλίωση και εξασφάλιζαν "χρήμα" σε περιόδους σκληρής λιτότητας), της λεγόμενης "πραγματικής οικονομίας" (καθώς έτσι εξασφάλιζε την πώληση των προϊόντων της, άρα την πραγμάτωση της υπεραξίας) και του χρηματοπιστωτικού τομέα (που έτσι αποσπούσε για λογαριασμό του ένα διαρκώς αυξανόμενο τμήμα της συνολικά παραγόμενης υπεραξίας και του όγκου των κερδών), άρα πεδίο οικοδόμησης ενός κοινωνικοπολιτικού μπλοκ στήριξης της ακολουθούμενης πολιτικής.

Έτσι, παρότι σήμερα στην πρώτη γραμμή των κρισιακών φαινομένων βρίσκονται το χρηματοπιστωτικό σύστημα (που ούτως ή άλλως δεν πατάει σε τόσο σταθερές βάσεις όσο το παραγωγικό κεφάλαιο), η κρίση αγγίζει όλους τους τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας. Για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν και για έναν ακόμη: Γιατί υπάρχει αξεδιάλυτη συνύφανση τραπεζικού - χρηματιστικού - βιομηχανικού τομέα (άρα οι τριγμοί του ενός μεταβιβάζονται στον άλλο) και γιατί οι επενδύσεις σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό στηρίζονται σε τραπεζικά δάνεια και τα δάνεια σε προσδοκίες κερδοφορίας (αυτή τη σχέση πριμοδοτούν οι διάφοροι επενδυτικοί - αναπτυξιακοί νόμοι και εδώ εντάσσονται οι εταιρείες επιχειρηματικών συμμετοχών - venture capital - που χρηματοδότησαν την ανανέωση των παραγωγικών μέσων στην υψηλή τεχνολογία, στις βιοτεχνολογίες και στις πράσινες τεχνολογίες).

Είναι χαρακτηριστικό εδώ το παράδειγμα της Ελλάδας: Η αύξηση του ενεργητικού της βιομηχανίας κατά 9,45% το 2005 χρηματοδοτήθηκε κατά 66,36% από δάνεια και κατά 34,64% από αύξηση των ιδίων κεφαλαίων, ενώ η αύξηση των τραπεζικών υποχρεώσεων κατά 24,3% το 2004 συνοδεύτηκε από πτώση της αποδοτικότητας των κεφαλαίων κατά 8,73%. Εξίσου χαρακτηριστική είναι η κατάσταση με τις άμεσες και μακροπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις των ελληνικών εισηγμένων επιχειρήσεων. Σε δωδεκάμηνη βάση τον Ιούνιο, οι μακροπρόθεσμες παρουσιάζουν αύξηση 41% και οι βραχυπρόθεσμες 38% σε σχέση με τον Ιούνη του 2007, πράγμα που σημαίνει ότι τόσο η μακροπρόθεσμη πορεία των παγίων κεφαλαίων και επενδύσεών τους (δηλαδή του σταθερού κεφαλαίου), όσο και το κεφάλαιο κίνησής τους είναι στενά συναρτημένο με το χρηματοπιστωτικό τομέα.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ

ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΓΡΙΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Σημαίνει μήπως η κρίση ότι "πέθανε ή χρεοκόπησε" ο νεοφιλελευθερισμός, όπως διατείνονται αρκετοί δημοσιολόγοι; Κάθε άλλο. Βεβαίως είναι αλήθεια ότι η κρίση και η αστική στρατηγική αντιμετώπισής της καταρρακώνουν βασικά σχήματα του λεγόμενου "νεοφιλελευθερισμού" και την αστική θεωρία ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ξεπερνά τις κρίσεις του και να δίνει απαντήσεις στις ανθρώπινες ανάγκες.

Ωστόσο, η άποψη περί" τέλους του νεοφιλελευθερισμού" δεν πατάει στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί η απελευθέρωση των αγορών, η εμπορευματοποίηση των πάντων και η χρηματοπιστωτική υπερανάπτυξη δεν αποτελούν παρά μόνο τη μία πλευρά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο καπιταλισμό. Τα άλλα τους στοιχεία είναι η αχαλίνωτη (με μοντέρνους και παραδοσιακούς τρόπους) εκμετάλλευση των μισθωτών, η επέκταση του πολεμικού στοιχείου, οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και η "παγκοσμιοποίηση", η λεηλασία των λαϊκών ελευθεριών αλλά και της φύσης. Μάλιστα, όλα αυτά προωθήθηκαν όχι μόνο στις ΗΠΑ κι όχι μόνο από κλασικές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, αλλά σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και από κάθε λογής κυβερνήσεις (σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές, μεγάλων συνασπισμών κ.λπ.).

Από αυτή την άποψη, οι διαφαινόμενες αστικές απαντήσεις στην κρίση τροποποιούν μεν κάποια στοιχεία της κυρίαρχης ως τώρα αστικής στρατηγικής, ωστόσο δεν φαίνεται για την ώρα να συνιστούν συνολικότερη αλλαγή στρατηγικής, να διαμορφώνουν ένα άλλο "παράδειγμα". Αντίθετα, συνθέτουν ένα νέο κανιβαλικό γύρο λεηλασίας των εργατικών αναγκών, μια νέα φάση επιθετικότερης προώθησης των αναδιαρθρώσεων του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Η προαναφερθείσα τροποποίηση αφορά κατά βάση ορισμένες μορφές κρατικομονοπωλιακής παράμβασης, ωστόσο ούτε η φιλοσοφία αυτής της παράμβασης αλλάζει (παραμένει εκφραστής των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου), ενώ τα βάρη της φορτώνονται με κλασικό νεοφιλελεύθερο τρόπο στους εργαζόμενους. Παράλληλα, δεν αναιρούνται άλλες λειτουργίες, πολύ βασικές για τον καπιταλισμό και πολύ χαρακτηριστικές για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό και το λεγόμενο "νεοφιλελευθερισμό": Δεν αναιρούνται οι ιδιωτικοποιήσεις, η συντρηβή του "κράτους πρόνοιας" και η τάση πλήρους εμπορευματοποίησης όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής και της φύσης. Επιπλέον, δηλώνεται ότι οι χρηματοπιστωτικοί φορείς, αφού εξυγιανθούν, θα επιστρέψουν σε ιδιωτικά χέρια. Τέλος, άλλα καίρια στοιχεία της λεγόμενης νεοφιλελεύθερης στρατηγικής (π.χ. πόλεμος, στέρηση ελευθεριών, υπερεκμετάλλευση των μισθωτών) όχι μόνο δεν αναιρούνται, αλλά θα ενταθούν.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Μεταβάλλεται ο χαρακτήρας της

ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΕΙΣ

Στα μέτρα που προωθούνται για να αντιμετωπιστεί η κρίση πολλοί έσπευσαν να διακρίνουν την επάνοδο του «κρατικού παρεμβατισμού», την «επιστροφή του μαρξισμού» ή την αναπόδραστη πορεία προς ένα νέο κεϋνσιανισμό του 21ου αιώνα. Εξαιρετικά συμβολικό εδώ είναι το παράδειγμα του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Πέερ Στόινμπεργκ, που στις 12/9 χαρακτήριζε «πεταμένα λεφτά» αυτά που διοχετεύονται σε κεϋνσιανικές ρυθμίσεις, αλλά ένα μήνα μετά δήλωνε ότι «ορισμένα τμήματα της θεωρίας του Μαρξ δεν είναι και τόσο κακά¨.

Αυτό που βλέπουμε, όμως, από την πλευρά του αστικού συνασπισμού εξουσίας δεν είναι η «επιστροφή του κρατικού παρεμβατισμού» και κάποιων έστω ιδεών του Μαρξ, αλλά η μετεξέλιξη ορισμένων μορφών της κρατικομονοπωλιακής παρέμβασης του αστικού κράτους, ώστε να διασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων συνολικά. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των Μπους και Σαρκοζί μετά τη συνάντησή τους στο Καμπ Ντέιβιντ. Ο πρώτος – ο εκπρόσωπος του ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού, σύμφωνα με τις απόψεις του συρμού – σημείωνε πως «είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τα θεμέλια του δημοκρατικού καπιταλισμού, τη δέσμευση στις ελεύθερες αγορές, την ελεύθερη επιχειρηματικότητα και το ελεύθερο εμπόριο». Ενώ ο δεύτερος – ο εκπρόσωπος της πιο «ευαίσθητης» ευρωπαϊκής στρατηγικής, σύμφωνα με τις ίδιες απόψεις – συμπλήρωνε: «Θα ήταν καταστροφικό να αμφισβητηθεί η οικονομία της αγοράς».

Το επιχείρημα περί επιστροφής του κρατικού παρεμβατισμού στηρίζεται στην εξής απλουστευτική και βαθιά λαθεμένη εξίσωση (που, δυστυχώς, υιοθετούν και αρκετά τμήματα της Αριστεράς): Οτιδήποτε κρατικό είναι εξ ορισμού αριστερό, μαρξιστικό, φιλεργατικό. Ωστόσο, η οικονομική και πολιτική παρέμβαση του αστικού κράτους έχει ως οδηγό της πάντα τα αστικά συμφέροντα: Και όταν ιδιωτικοποιεί και όταν κρατικοποιεί, και όταν αυξάνει και όταν περιορίζει τα δημόσια ελλείμματα, και όταν αναπτύσσει και όταν συνθλίβει το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας». Από την άλλη, η εργατική – επαναστατική γραμμή δεν έχει στη σημαία της γενικώς και αορίστως την «κρατικοποίηση», αλλά την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης και της αγοράς, την ανατροπή του αστικού κράτους και την πορεία απονέκρωσής του, τη συλλογική – κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εργατική εξουσία και αυτοδιεύθυνση, το «βασίλειο των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών». Με οδηγό αυτές τις δύο θέσεις, το εργατικό κίνημα και η επαναστατική Αριστερά σήμερα αποκρούουν την ψευδεπίγραφα φιλολαϊκή «κρατικοποίηση» - «κοινωνικοποίηση» (της νέας εποχής ή των παλαιότερων παπανδρεϊκών πειραμάτων), τη συρρίκνωση των κοινωφελών δραστηριοτήτων του κράτους, την ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση κάθε σφαίρας της κοινωνικής ζωής και της φύσης και διεκδικούν (με ένα πλαίσιο στόχων πάλης) συλλογικές μορφές ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, κόντρα στη λογική της αγοράς και του κέρδους.

Στη βάση όλων αυτών, οι αστικές κρατικές παρεμβάσεις της περιόδου δεν συνιστούν ένα σύγχρονο “new deal” ούτε μια επανεμφάνιση του κεϋνσιανισμού. Ο Κεϋνσιανισμός δεν ταυτίζεται απλώς και μόνο με τις αυξημένες κρατικές χρηματοδοτήσεις – επενδύσεις – επιχειρήσεις. Ήταν ένα συνολικό πρότυπο συσσώρευσης και αναπαραγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων που αντιστοιχούσε στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού και εδραζόταν στη μαζική τεϊλορική – φορντική παραγωγή, στις τεχνικές απόσπασης σχετικής υπεραξίας κυρίως, στη στήριξη του εργατικού εισοδήματος (εξ ου και τα περί «ενεργού ζήτησης» και «έμμεσου – κοινωνικού μισθού»), στην ανοχή απέναντι στα δημοσιονομικά ελλείμματα, στο «κράτος πρόνοιας», στην ύπαρξη μαζικής και ομοιόμορφα εργαζόμενης εργατικής τάξης, στη σύναψη μαγικών «κοινωνικών συμβολαίων», στη σύναψη μαγικών «κοινωνικών συμβολαίων», στη σταθερά λειτουργούσα αστική κοινοουλευτική δημοκρατία κλπ. Απ’ όλα αυτά τίποτα δεν ισχύει σήμερα κι ούτε φαίνεται να υιοθετείται ως απάντηση στην κρίση από τον αστικό συνασπισμό εξουσίας. Συνεπώς, υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη μια «νεκροφάνεια του κεϋνσιανισμού» και είναι λάθος να βαφτίζονται έτσι τα αντικρισιακά μέτρα του Μπράουν, της FED και της ΕΕ.

Wednesday, October 22, 2008

Αυτός είναι διάλογος... όλα μέσα

Κιόρογλου

Απ' τη μαστοράντζα του Εντερμπίλ οι χειμερινοί κολυμβητές τραγουδάνε για τον Κιόρογλου...



Ὁ γιὸς τοῦ τυφλοῦ1

Στίχοι: Εὐάγγελος Ζάχος
Μουσική: Λάμπρος Τσίγγας
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς & Κώστας Σιδέρης

Τὸν εἶδα νά ῾ρχεται μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ χιόνια
καλπάζει ἀνάλαφρος στὴν καταχνιά,
μὲ τ᾿ ἄσπρο του ἄλογο ἀπ᾿ ἄλλα χρόνια
σὰν παραμύθι ἀπ᾿ τὰ παλιά.

Γκὲλ καρντὰς γκέλ!2
ἐγὼ εἶμ᾿ ὁ Κιόρογλου
γιὸς τοῦ τυφλοῦ.

Μὲς τὸ μαρμάρινο κι ἀβέρτο ἁλώνι
τοὺς δράκους πάλεψε μὲ τὰ φτερὰ
κι ὅσοι τὸν γνώρισαν σαστίσαν ὅλοι
καὶ κάποιο κλάψανε ἀπὸ χαρά.

Γκὲλ καρντὰς γκέλ,
ἐγὼ εἶμ᾿ ὁ Κιόρογλου
γιὸς τοῦ τυφλοῦ.

Στοὺς κάμπους διάβηκε μὲς τὸ λιοπύρι
ἴδιος ἀρχάγγελος, τρελλὸς βοριᾶς
κι ὅπου κι ἂν πάτησε κόκκινοι κρίνοι
φυρτώσαν χάρισμα τῆς λεβεντιᾶς!

Γκὲλ καρντὰς γκέλ,
ἐγὼ εἶμ᾿ ὁ Κιόρογλου
γιὸς τοῦ τυφλοῦ.

Κι εἶπα καρντάσι μου τί μὲ κοιτάζεις
φόρα τὸ ροῦχο σου τὸ κρεμεζὶ
καβάλα στ᾿ ἄλογο καὶ μὴ διστάζεις
βιτσιὰ στὸ φάρο σου κι ἔλα μαζί!

Γκὲλ καρντὰς γκέλ,
ἐγὼ εἶμ᾿ ὁ Κιόρογλου
γιὸς τοῦ τυφλοῦ.

Ὁ Κιόρογλου εἶναι λαϊκὸς ἥρωας τῶν Τούρκων ποὺ ἔδρασε κυρίως στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἂν καὶ ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία. Εἶναι ἥρωας-ἐπαναστάτης προστάτης τῶν φτωχῶν καὶ καταπιεσμένων ἐνάντια στοὺς ἰσχυρούς. Ἡ αἴγλη ποὺ τὸν συνόδευε ἦταν τόση, ποὺ τὸ ὄνομά του ἦταν θρύλος καὶ ἀνάμεσα στοὺς χριστιανικοὺς πληθυσμούς. Καὶ σήμερα ἀκόμη ἔχει ἐπιβιώσει ἕνας μουσικὸς σκοπὸς ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του καὶ ἀποτελεῖ τὸν «τοπικὸ ὕμνο» τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λέσβου, ἀκουόμενος σὲ πανηγύρια καὶ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις. Ὁ σκοπὸς αὐτὸς μεταφυτεύτηκε αὐτούσιος στὴν δεκαετία τοῦ 1920. Βλ. Ν. Διονυσόπουλος, Λέσβος Αἰολίς. Τραγούδια καὶ χοροὶ τῆς Λέσβου, Πανεπιστημιακὲς ἐκδόσεις Κρήτης, 1997, Β6, 112 -117, (Ἂτ χαβασὶ ἢ Κιόρογλου). Κιόρ: τυφλός. Ὀγλού: γιός. Γκέλ: ἔλα. Καρντάς: ἀδερφός. Κόκκινοι κρίνοι: ἰδιόμορφο βολβῶδες φυτὸ μὲ μεγάλα κόκκινα ἄνθη καὶ ἔντονη εὐωδιά. γίνεται περίπου 0,40μ ψηλὸ καὶ εἶναι αὐτοφυὲς στὴν Μ. Ἀσία καὶ τὰ ἀπέναντι νησιά, ὅπως π.χ. τὴν Λέσβο.

Tuesday, October 21, 2008

ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ;


Τουλάχιστον να σπάσει η παράδοση του CIAκωβου στην ομογένεια... Ξέρω έχει ανέβει παντού η φωτογραφια αλλά ήθελα να την έχω κι εγώ

Sunday, October 12, 2008

Saturday, October 11, 2008

λευκίτες


Get your own Box.net widget and share anywhere!

Λευκίτες (2 είδη)... πάνε υπερ βραδινών ούζων

Friday, October 03, 2008

Ο Μύθος και ως ουτοπικό πλεόνασμα

Αλίευσα ένα εξαιρετικό κείμενο από το Πολιτικό Καφενείο και το παραθέτω. Το προσυπογράφω σε μεγάλο βαθμό και σίγουρα εντάσσεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Αριστερά.



Ο Μύθος και ως ουτοπικό πλεόνασμα

του Δημήτρη Αργυρού



Οι άνθρωποι είναι όντα που εξ αρχής προσπάθησαν να ερμηνεύσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το υλικό κόσμο που ζούσαν. Δίνοντας ένα νόημα στην ύπαρξη τους, προσπαθώντας να νοηματολογήσουν τις υπερβατικές και υπερβατολογικές εμπειρίες που πάντα ήταν μέρος της ανθρώπινης κληρονομιάς. Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο Μύθος.
Φυσικά στην υπερμοντέρνα και κατά πολλούς μεταμοντέρνα εποχή μας ο Μύθος δεν θεωρείται παρα ένας κατώτερος τρόπος σκέψης που έχει παραμεριστεί από τον ορθό λόγο. Αλλά σε αυτό το σημείο αρχίζουν τα ερωτήματα. Πόσο «ορθολογικότητα»υπήρξε στο «Άουσβιτς» και στα «γκουλάγκ»; Τι είδους ορθό λόγο καθρεφτίζουν τα «Γκουαντανάμο»;; Ποιος Ορθός Λόγος είναι αυτός που επιτρέπει 200 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη να έχουνε περιουσία όσο η Αφρική, η Ασία και η μίση Ευρώπη, ενώ την ίδια στιγμή 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι να «ζούνε»[;;] με ένα και δυο δολάρια την ημέρα;;;
Και από την άλλη πόσο ορθολογιστική είναι αυτή η ολοκληρωτική φετιχοποιημένη εμπορευματοποίηση του κόσμου μας; Μήπως εν τέλει στην θέση των θρησκευτικών και πνευματικών Μύθων μπήκαν οι Μύθοι της οικονομικής ανάπτυξης , της τεχνολογικής τελειοποίησης και της ατομικιστικής καλοπέρασης;
Μήπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως Μύθους , μήπως οι Μύθοι είναι τα αναγκαία εργαλεία για να δομηθεί μια πνευματική και μετα- υλική ενότητα των ανθρώπων; Με την γλώσσα του Κ. Παπαϊωάνου: «..ο μύθος υπερβαίνει την εκμηδενιστική εμπειρία των συμβόλων του θανάτου και εξαγγέλλει την παρουσία μες στο τραγικό ενός νοήματος ενός «μάθους» με το οποίο ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την ταυτότητα του την παρουσία μιας δύναμης που αναγκάζει τον άνθρωπο να ξαναβρεί την κλίμακα του: της «δίκης».. Αν μέσα στο τραγικό ο άνθρωπος χάνεται μες το ίδιο του τον εφιάλτη, μέσα στις δαιμονικές του μεταμφιέσεις, ο τραγικός Μύθος , με την παντοδυναμία του «πάθους-μάθους», υπερβαίνει και υπερνικά το μηδέν και το καταστροφικό πεπρωμένο που φέρνουν μέσα τους οι ήρωες που συμβολίζουν το τραγικό..».
Δηλαδή όσο λείπει η ενότητα από την κοινωνική και ιστορική ζωή μας , όσο περισσότερο ο άνθρωπος στην ολότητα του θρυμματίζεται στην συνείδηση μας σ’ ένα πλήθος από αναρχούμενες εικόνες, όσο περισσότερο λείπουν από τον άνθρωπο η ψυχή και το πνεύμα που θα του επιτρέψουν να υπερνικήσει τις αντιφάσεις μες στις οποίες ζει, τόσο οι θεωρίες του διαφωτισμού επιτείνουν την πνευματική σύγχυση και δυναμώνουν τον σύγχρονο Μηδενισμό.
Ή ισχύει πως ο Μύθος με το ουτοπικό πλεόνασμα που κουβαλούσε και το έκφραζε με ένα συμβολικό λόγο άνοιγε το δρόμο σε ένα απελευθερωτικό λόγο. Δηλαδή με αυτό τον τρόπο να συναντήσουμε τον Ε. Μπλοχ αναδεικνύει τον κρυμμένο θησαυρό των μη- σύγχρονων αντιφάσεων, μια θεωρητική κατάκτηση που τον έφερνε κοντά στην ανισομερή και συνδυασμένη ανάπτυξη του Λ. Τρότσκι. Είναι χαρακτηριστικό πως σε μια εποχή που οι Ναζί χρησιμοποιούσαν το Μυθικό στοιχείο για να σαγηνέψουν τις μάζες ο Ε. Μπλοχ πίστευε την δυνατότητα να διασωθεί ο μύθος από την ναζιστική κηλίδα – με την προϋπόθεση να φωτιστεί από το «ουτοπικό φως του μέλλοντος». Ο Ε. Μπλοχ διαβάζει τους Μύθους και τις πνευματικές και θρησκευτικές παραδόσεις από μια απελευθερωτική αντίληψη και τους στρατεύει στο πρόταγμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Έχουμε μια επιστροφή και αναφορά σε προκαπιταλιστικές αξίες, στην εμμονή στις άξιες των αιώνων που θεωρούνταν σκοτεινοί(μεσαίωνας).Με αναφορές σε «θρησκευτικές παραδόσεις-ιουδαϊκές και χριστιανικές, αιρετικές και μυστικιστικές…Βέβαια πρόκειται για μια «αθεϊστική θρησκεία» ή μια θρησκεία εκκοσμικευμενή, αλλά που δίδει στην θεωρία του της σοσιαλιστικής επανάστασης μια μοναδική χιλιαστική ποιότητα.
Κατανοούμε πως η εξέλιξη από τον Μύθο στο Λόγο κάθε άλλο παρά μια αυτονόητη και αυτόματη διαδικασία υπήρξε. Καθώς το ζήτημα είναι πιο πολύπλοκο και είναι βέβαιο ότι δεν το λύνουμε περνώντας ως σημείο αναφοράς μιαν γραμμική πρόοδο που θα οδηγούσε από τον προ-Λόγο στον πραγματωμένο Λόγο.
Πρέπει λοιπόν όχι μόνο να αρνηθούμε την εικόνα μιας γραμμικής εξέλιξης, αλλά και να πλουτίσουμε με αποχρώσεις αυτά τα σχήματα αλληλουχίας ή ασυνέχειας.. Αυτό που ξεκινάει εν μέρει κρατάει μέσα του εκείνο ενάντια στο οποίο ξεκινάει και αυτό που διαρρηγνύει τους δεσμούς του ενσωματώνει επίσης στοιχεία εκείνου, από το οποίο θέλει να διαχωριστεί.
Ο άνθρωπος ζει τόσο με τον μύθο όσο και με τον λόγο. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αντίθετα το ένα απαιτεί το άλλο αλλιώς το ίδιο θα καταρρεύσει. Δεν μπορεί να υπάρξει Μύθος δίχως Λόγο. Και δεν μπορεί να υπάρξει Λόγος χωρίς Μύθο. Με την σχεδόν μεσσιανική γλώσσα του νεαρού Χέγκελ : «Διαφωτισμένοι και αδιαφώτιστοι πρέπει λοιπόν να δώσουν τα χέρια, η μυθολογία πρέπει να γίνει φιλοσοφική και να κάνει τον λαό έλλογο και η φιλοσοφία πρέπει να γίνει μυθολογική για να κάνει τους φιλοσόφους ευαίσθητους. Καμία δύναμη δεν θα καταπιέζεται πλέον, θα βασιλεύει καθολική ελευθερία και ισότητα των πνευμάτων….» .

Φυσικά είναι πλέον γνωστό πως η μερικότητα του ορθολογισμού και το μπλοκάρισμα του Διαφωτιστικού απελευθερωτικού προτάγματος γλήγορα οδήγησε στην «μυθολογία του επιστημονισμού και του τεχνοκρατισμού», στο κυρίαρχο ιδεολόγημα του όψιμου καπιταλισμού. Ενώ απέναντι σε αυτό τον τεχνοκρατικό οικονομισμό, εμφανίζεται η αντίδραση ενός μύθου δίχως λόγο.
Μιας μυθολογίας του ανορθόλογου. Ενός μυστικιστικού συγκρητισμού, που ψάχνει στις διάφορες πνευματικές παραδόσεις την σωτήρια της ψυχής. Μια συχνά υγιής, αντίδραση των ανθρώπων που η καρδιά τους ζει σε ένα κόσμο δίχως καρδιά και το πνεύμα τους σε μια εποχή δίχως πνεύμα.

Πρόκειται για το δίχως άλλο για δυο εκφράσεις του μερικού που συγκρούεται και διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα τμήματα του καθολικού και όπως είναι γνωστό κάθε μερικό που θέλει να παίξει το ρόλο του καθολικού καίγεται μαχόμενο, αποσαθρώνοντας τις αντιθέσεις και την ενότητα τους. Ένα τέτοιο φαινόμενο υπήρξε ο Ναζισμός στο 20ο αιώνα
Κάνοντας ένα αναγκαίο διαχωρισμό -ανάμεσα «διδακτικό μύθο» που μας νουθετεί και μας διαπαιδαγωγεί και μιας «μυθολογίας της ιδεολογίας»- μπορούμε να αναρωτηθούμε εάν στις μέρες μας ο Μύθος μπορεί να παίξει ρόλο στην χειραφέτηση του ανθρώπινου πολιτισμού; Με σκοπό να πετάξουμε τις αλυσίδες για να χαρούμε τον ανθό των λουλουδιών και όχι απλώς για να ξεγυμνώσουμε τις αλυσίδες από τα φανταστικά λουλούδια που της σκέπαζαν, με κίνδυνο να κουβαλά ο άνθρωπος τις αλυσίδες του δίχως το παραμύθι του πνεύματος. Αναζητώντας το «Σάββατο των Σαββάτων», την έξοδο των καταπιεσμένων από την καπιταλιστική «Αίγυπτο».
Για τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού δεν είμαι καθόλου μα καθόλου βέβαιος. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός έχει δηλητηριάσει με την «μυθολογία του εμπορεύματος» κάθε ικμάδα ζωής και πολιτισμού. Οι Μύθοι ως φολκλόρ και ως οντολογική δραστηριότητα επιβεβαιώνουν και δεν καταπολεμούν την καθολική απομάγευση αυτού του κόσμου. Το «αυτό – που – δεν υπάρχει – ακόμη»(Ε. Μπλοχ) μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από μια εκ νέου ρομαντικό /αντικαπιταλιστική και μεσσιανική- δίχως να είναι μεταφυσική - προσέγγιση των πλούσιων επαναστατικών παραδόσεων των καταπιεσμένων.
Αντίθετα στην ανισομερή περιφέρεια του καπιταλισμού οι Μύθοι και οι πνευματικές παραδόσεις είναι δυνατόν να εκφέρουν και να εκφράζουν ουτοπικές και ανατρεπτικές αναζητήσεις των καταπιεσμένων. Αυτό βέβαια είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με ένα σύγχρονο και καινοτόμο απελευθερωτικό πρόγραμμα. Γιατί έχει δίκαιο ο Β. Μπένγιαμιν όταν «Είδε τις μυθικές εικόνες ως ενότητες αντιθέτων που περιέχουν ταυτόχρονα «ουτοπικά» και «κυνικά» στοιχεία, κατά την έκφρασή του, ανεκπλήρωτες προσδοκίες των καταπιεσμένων και ζοφερές χειραγωγήσεις των καταπιεστών. Πάνω σ αυτή την εσωτερική διαλεκτική στήριξε τον μόνιμο στόχο του την ανατίναξη του μύθου, τη διάλυσή του μέσα στον ιστορικό χώρο και την ταυτόχρονη διάσωση του ουτοπικού του στοιχείου, του αντιμυθικού πλεονάσματος μέσα στο μύθο».(Σ. Μιχαήλ).
Ένα τέτοιο κίνημα που συνδυάζει το ουτοπικό πλεόνασμα εντός του Μυθικού πλαισίου με μια σύγχρονη αναζήτηση ενός μοντέρνου αντικαπιταλιστικού και ανατρεπτικού προγράμματος είναι το κίνημα των Ζαπατίστας , που μετέτρεψαν την αξιοπρέπεια σε όπλο στα χέρια των ιθαγενών. Ανοίγοντας ένα δρόμο που και άλλα κινήματα καλούνται να το διαβούνε.

Wednesday, October 01, 2008

Stand up

Εδώ και κάμποσα χρόνια, φαντάρος ήμουνα για πρώτη φορά, σκύβω στον Μαγιακόφσκι για να σηκωθώ για τα καλά, τον είχα ξεχάσει τον τελευταίο καιρό. Η Δήμητρα όμως μου θύμισε τα ποιήμα που μας σηκώνουν όρθιους/-ες.


Σύγνεφο με παντελόνια


"Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!...
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.

Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια"

Wednesday, September 24, 2008

ΕΥΧΕΣ

Μου πέταξε και μένα το μπαλάκι οι Δήμητρα για ευχές.... Ίσως αν έμπαινα στο παιχνίδι αυτό πριν δυο χρόνια οι ευχές μου να ήταν πιο επικές, πιο στρατηλατικές που λέει κι η καλή μου. Εδώ και δυο χρόνια όμως ξέρω... η πολλαπλή σκήρυνση μπορεί αύριο να με καθηλώσει. Γι αυτό κι η ευχή μου για μένα δεν μπορεί παρά να αφορά την υγεία. Να μαι καλά λοιπόν να οργώνω τα βουνά για αμανίτες, σβιρνιές και σπαράγγια, να 'μαι καλά να μη χάσω απεργία και διαδήλωση, να 'μαι καλά να μπορώ να ελπίζω για ένα καλύτερο μέλλον για τον κόσμο όλο. Και για να 'μαι καλά θα κάνω ότι μπορώ και αύριο τα βουνά μας να χουνε αμανίτες και σβιρνιές, οι δρόμοι μας διαδηλώσεις κι αυτοί που μας κάνουν τη ζωή μαύρη εμάς και τους ομοίους μας καρφί στο μάτι τους!

Sunday, September 21, 2008

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ


Μια ακόμη στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας πραγματοποιείται σε ένα τοπίο τεράστιων ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και εθνικιστικών παροξυσμών μετά την απόφαση της 15/09/08 της Ε.Ε. για την αποστολή 200 Ευρωπαίων παρατηρητών στη Γεωργία.

Στο πλαίσιο της αποστολής του ΟΑΣΕ, οι μισθοφόροι των Ευρωπαϊκών Στρατιωτικών Δυνάμεων θα αναλάβουν να εποπτεύσουν την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων έως τις 10 Οκτωβρίου.

Η απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ. όπως διατυπώθηκε από την υπ. εξωτερικών Ντ.Μπακογιάννη προβλέπει την αποστολή (8) Μισθοφόρων με (2) οχήματα.

Η «φιλειρηνική Ευρώπη» βρίσκει την ευκαιρία να «χωθεί» και αυτή στον Καύκασο. Σε μια περιοχή τεράστιας σύγκρουσης γεωστρατηγικών συμφερόντων, όπου ΗΠΑ-Ρωσία ανταγωνίζονται για τον έλεγχο πηγών-δρόμων ενέργειας και σφαιρών επιρροής.

Υπό τη σκιά της Αντιπυραυλικής Ασπίδας που εμπνέεται από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στοχοποιώντας «τον Άξονα του Κακού» (Ιράν-Συρία κλπ), αλλά επί της ουσίας ξεκινά νέο Ψυχρό Πόλεμο με τον Ρωσικό ιμπεριαλισμό. Ένας νέος Ψυχρός πόλεμος που με Δόγμα το «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εχθρός μου» επιχειρεί την πόλωση του Δυτικού καπιταλιστικού κόσμου και την ρήξη των όποιων δεσμών με την Ρωσία (πολιτικών-οικονομικών-ενεργειακών κλπ). «Ο ρωσικός μπαμπούλας» θα χρησιμοποιηθεί για να αποπροσανατολίσει ξανά τον κόσμο της εργασίας, θύμα των ολέθριων συνεπειών των Νόμων της Αγοράς και του Κέρδους, της τεράστιας κρίσης που παρασέρνει χρηματιστήρια αλλά και εργατικές οικονομίες μιας ζωής μαζί με ασφαλιστικά ταμεία, σκορπώντας ανεργία και απόγνωση.

Με την Οσετία-Αμπχαζία να ακολουθούν το πρότυπο ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου όπως καθοδηγήθηκε από ΗΠΑ-Ε.Ε., δίνοντας στη Ρωσία το πρόσχημα για Απόσχιση-Ανεξαρτητοποίηση και οικοδόμηση σχέσεων εξάρτησης-υποτέλειας των εν λόγω περιοχών.

Το νέο ΝΑΤΟ δεν αναδεικνύεται μόνο ως παγκόσμιος καπιταλιστικός-ιμπεριαλιστικός χωροφύλακας, αλλά και ως εργαλείο των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Με την κηδεμονία των ΗΠΑ, προσπαθεί να περικυκλώσει τη Ρωσία, ενώ με πρόσχημα τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας (αλλά και στρατιωτικού εξοπλισμού) στη Γεωργία ΗΠΑ-Ε.Ε. κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη Μαύρη Θάλασσα.

Το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον προβάλλεται ως το προπέτασμα καπνού πλέον από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να κρύψουν τα τρομερά εγκλήματα που απαιτεί η υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Κτηνωδία στο Ιράκ, κτηνωδία στην Τσετσενία.

Αυτό επικαλέστηκαν ΟΗΕ-ΗΠΑ-Ε.Ε. για να βομβαρδίσουν τη Γιουγκοσλαβία. Αυτό επικαλέστηκαν οι Ρώσοι για να εισβάλουν στη Γεωργία.

Αυτό επικαλέστηκαν οι εθνικιστές των Βαλκανίων, αλλά και του Καυκάσου. Είτε με πόλεμο είτε με συνδιαλλαγή τα εθνικιστικά αστικά καθεστώτα παζαρεύουν την συμμετοχή τους σε ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Το καθεστώς Σαακασβίλυ θέλει να εκμεταλλευτεί πολιτικά τον εθνικιστικό παροξυσμό που καλλιεργεί, καταπνίγοντας κάθε κριτική για την αντιδημοκρατική και διεφθαρμένη διακυβέρνηση του, αλλά και τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις για να αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική θέση της Γεωργίας μετατρέποντας τη σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και επιβάλλοντας την κυριαρχία του στις αυτόνομες περιοχές της Οσετίας-Αμπχαζίας.

Όμως το μεγαλύτερο θύμα των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων είναι οι άμαχοι, είναι οι πρόσφυγες, είναι ο κόσμος της εργασίας. Τις ίδιες μαρτυρικές εικόνες θα κουβαλούν Σέρβοι και Αλβανοί, Οσέτιοι και Γεωργιανοί. Στους αμάχους στόχευαν οι βόμβες των ΗΠΑ-Ε.Ε., τα τανκς της Γεωργίας και της Ρωσίας.

Παρά τους όποιους ανταγωνισμούς τους μαζί επιβάλλουν κατοχή στο Αφγανιστάν ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ρωσία. Όμοια τα μέτρα κατά του εχθρού λαού», οι τρομονόμοι, οι χαφιεδο-κάμερες και η κρατική καταστολή σε Ν.Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι, Μόσχα και Αθήνα.

Στην αναβάθμιση του παγκόσμιου αντεπαναστατικού της ρόλου στοχεύει η Ε.Ε. Αυτό αποκαλύπτει η άσκηση του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ στη Θεσσαλονίκη με τους Μισθοφόρους Στρατιώτες Ματατζήδες να καταδιώκουν διαδηλωτές με πανό «E.U GO HOME”, προστατεύοντας τις ευρωπαϊκές επενδύσεις. Ενός Ευρωστρατού που δείχνει «τις πολεμικές αρετές του» στην υπεράσπιση των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών συμφερόντων σε Βαλκάνια-Αφρική-Λίβανο κλπ.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ με την σύμφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ δίνει βροντερό παρόν.

Οι ξένες βάσεις στη χώρα μας ενισχύουν τον παρεμβατικό τους ρόλο, αποκτώντας τεράστια σημασία στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Το 40% του Στρατού Ξηράς υπάγεται κατευθείαν στο ΝΑΤΟ.

Πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο Ελληνικός Στρατός και στο πλαίσιο του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Στην κατοχή και στυγνή ιμπεριαλιστική επέμβαση σε Βαλκάνια-Αφρική-Λίβανο-Αφγανιστάν, σε συνολικά (15) χώρες, οι Έλληνες Μισθοφόροι καμουφλάρουν και αυτοί με «ειρηνευτικό φούμο» την απεχθή δράση τους.

Η αστική Ελλάδα δε λέει όχι σε κανέναν: και με το ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, και με την Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και συνεργασία με τη Ρωσία για την αγορά όπλων και αναβάθμιση του ενεργειακού της ρόλου.

Αυτή είναι η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Οι φόροι της γενιάς των 700 ευρώ θα χρηματοδοτήσουν τις αγορές όπλων 25 δις ευρώ και τις αποστολές εκτός συνόρων.

Η νεολαία της ανεργίας και της ανέχειας θα γίνει δεξαμενή άντλησης Μισθοφόρων Στρατιωτών.

Στο εξωτερικό θα δοκιμαστεί η κατασταλτική δράση του εθνικού στρατού-ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ πριν καταπνίξει τις εργατικές εξεγέρσεις στις δυτικές μητροπόλεις.

Οι μειονότητες θα γίνουν πιόνια των ιμπεριαλιστών και θα δώσουν της πρόφαση εισβολής και επαναχάραξης των συνόρων με την ιμπεριαλιστικής σφραγίδα. Το εργατικό αύριο κυριαρχείται από τις ιδιωτικοποιήσεις και τους νόμους της αγοράς.

Πρέπει τώρα το Αντιπολεμικό κίνημα να ξαναβγεί στο δρόμο.

Με πνεύμα Ενότητας και συντροφικού διαλόγου να συνδιαμορφώσουμε το αντικαπιταλιστικό εργατικό διεθνιστικό πρόγραμμα που απαιτεί η εποχή μας.

Παλεύοντας για την ανατροπή των αντεργατικών-φιλοπόλεμων-αυταρχικών πολιτικών και κυβερνήσεων

Με ανεξαρτησία από την αστική πολιτική και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

  • Αγωνιζόμενοι ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστή: ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ρωσία.
  • Κανένας φαντάρος εκτός συνόρων. Επιστροφή των Ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται στο εξωτερικό.
  • Να κλείσουν οι βάσεις. Να διαλυθεί το ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ. Να αποχωρήσει άμεσα η χώρα μας.
  • Όχι στην ανεξαρτησία της Οσετίας-Αμπχαζίας-Κοσσόβου που επιβάλλουν

οι ιμπεριαλιστικού σχεδιασμοί και οι εθνικιστικές βλέψεις. Σεβασμός των μειονοτήτων.

  • Κανένας νέος ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ.
  • Να ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΟΠΛΩΝ.
  • Δωρεάν δημόσια υγεία-παιδεία-πολιτισμό και εργασία για όλους με αξιοπρεπή μισθό.

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Friday, September 19, 2008

να δράσουμε πριν είναι αργά!

ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

εκπαιδευτικών Λέσβου

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ



Ανακοίνωση

Η ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εκπαιδευτικών Λέσβου καταγγέλλει την απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Β. Αιγαίου Ε. Τζιμή να επιβάλει ποινή παρακράτησης μισθού σε συνάδελφο δάσκαλο της ειδικής αγωγής. Θεωρούμε ότι η πράξη αυτή του κυβερνητικού εντεταλμένου δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Αποτελεί ένα ακόμη κρίκο στην εφαρμογή της αντιεργατικής και αντιεπαιδευτικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας. Μια πολιτική που έρχεται να εκμεταλλευτεί όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που της παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ (ν.2525, καθηκοντολόγιο κλπ).

Ταυτόχρονα θεωρούμε εξαιρετικά αναιμική και αναποτελεσματική την αντίδραση του συλλόγου εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ιδιαίτερα μπροστά σε ένα ζήτημα που αποτελεί ξεκάθαρα casus belli απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το Δ. Σ. του συλλόγου για μας έπρεπε να κηρύξει στάση εργασίας για το θέμα, έκτακτη γενική συνέλευση με πρόταση για επ’ αόριστο κατάληψη της Περιφερειακής Διεύθυνσης μέχρι να ανακληθεί η απαράδεκτη απόφαση του κ. Τζιμή.

Επιτέλους συνάδελφοι. Ή θα αποφασίσουμε ότι η διεκδίκηση του δίκιου μας είναι ζήτημα δράσης κι όχι υπομνημάτων ή θα υποταχθούμε στην μοίρα μας ως οι άβουλοι και μοιραίοι του ποιητή.

Για όσους δουλεύουν ...με μπλοκάκι

Για τη σημαντική απόφαση που δικαιώνει το αγώνα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών για την κάλυψη από σύμβαση εργασίας των εργαζόμενων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών ενημερώνει η Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση-Εργαζόμενοι Μηχανικοί:

Στο κενό έπεσε το πρωτοφανές αντεργατικό πραξικόπημα που επιχείρησαν πίσω από τις πλάτες των εργαζόμενων οι εργοδοτικές φορείς και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός (ΣΤΥΕ), με στόχο να μην διατηρηθεί σε ισχύ η περυσινή μεγάλη κατάχτηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών να συμπεριληφθούν στη συλλογική του σύμβαση όλοι οι εργαζόμενοι μισθωτοί τεχνικοί, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που πληρώνονται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.

Να θυμίσουμε ότι αμέσως μόλις το σωματείο έστειλε πρόσκληση για διαπραγματεύσεις για τη σύμβαση του 2008 στις εργοδοτικές οργανώσεις, οι εργοδότες ενημέρωσαν το ΣΤΥΕ, ώστε να εμποδίσει δικαστικά την διαπραγμάτευση του Σωματείου μας. Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι είχαν προηγηθεί ασφαλιστικά μέτρα των εργοδοτών κατά του σωματείου που είχαν απορριφθεί από το δικαστήριο. Η ΟΣΕΤΕ (πρακτικά η διοίκηση του ΣΤΥΕ), προσέφυγε στην Πρωτοβάθμια Επιτροπή του άρθρου 15 του ν. 1264/1982 κατά του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, παγώνοντας έτσι την διαπραγμάτευση του σωματείου με τους εργοδότες, με το επιχείρημα ότι τι σωματείο έχει μέλη ..ελεύθερους επαγγελματίες!

Η συζήτηση των ημερών με αφορμή την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης της ΝΔ σε βάρος μεταξύ των άλλων και των μισθωτών μηχανικών που απασχολούνται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, με την επιβολή του κεφαλικού φόρου των 1050 Ευρώ, έρχεται να μας υπενθυμίσει με ποιους συνταυτίζεται ο ΣΤΥΕ και γενικότερα ο εργοδοτικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο επί χρόνια πρώην Πρόεδρος του ΣΤΥΕ είναι και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, εκλεγμένος με την ΠΑΣΚΕ….

Η απόφαση ωστόσο του δικαστηρίου όχι μόνο είναι καταπέλτης για την άθλια πρακτική του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά έχει και γενικότερη αξία, καθώς θέτει καθαρά το ζήτημα της κάλυψης των εργασιακών δικαιωμάτων των απασχολούμενων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, δηλαδή των θυμάτων των πιο βάρβαρων και ανασφαλών ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Με βάση την απόφαση αυτή το σωματείο μισθωτών τεχνικών, μπορεί να διεκδικήσει την υπογραφή της επόμενης συλλογικής του σύμβασης.

Αποσπάσματα της απόφασης

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 Ν. 1264/1982

Αριθμός απόφασης 10/2008

(…)Το Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, δρα κυρίως στην περιοχή της Αττικής, απ’ όπου προέρχονται τα μέλη του. Ως μέλη, πέραν των μισθωτών εργαζομένων σε τεχνικές εταιρίες δέχεται και εργαζόμενους σε τέτοιες εταιρίες που αμείβονται με την έκδοση δελτίου παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκι). Οι τελευταίοι αν και φαίνονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, κατά την κρατούσα στην αγορά εργασίας κατάσταση, είναι και αυτοί στην ουσία μισθωτοί αν και κανένα από τα πρωτοβάθμια σωματεία που συνιστούν την προσφεύγουσα (σ.σ. ΟΣΕΤΕ, ΣΤΥΕ) δεν τους δέχεται ως μέλη(…).

‘’….Ενόψει των ιδιαιτέρων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε τεχνικές εταιρίες στην περιοχή της Αττικής, όπου άλλωστε έχουν την έδρα τους και η πλειοψηφία των τεχνικών εταιριών που ενεργοποιούνται στη χώρα, σε συνδυασμό με τov μεγάλο αριθμό των μελών του σωματείου (….)

(….) κατά την κρίση της Επιτροπής, το καθ’ ου η προσφυγή (σ.σ. Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών), είναι αντιπροσωπευτικότερο και δύναται να συνάπτει τοπικής εφαρμογής σύμβαση (…).


Διεκδικούμε με βάση τις ανάγκες μας.

1. Αξιοπρεπείς κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για τη διεύρυνση των οικονομικών και των θεσμικών μας κατακτήσεων. Για ριζικές αυξήσεις ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μία δουλειά ( για τους μηχανικούς διεκδικούμε 1840 ευρώ κατώτερο μισθό), μείωση του χρόνου εργασίας (35ωρο-7ωρο-5νθημερο).

2. Πλήρη κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας. Κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους. Να συμπεριληφθούν στο πεδίο εφαρμογής των συμβάσεων οι εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κα).

3. Υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, ενάντια στην αντι-ασφαλιστική πολιτική. Για την κατάργηση των νόμων Πετραλιά, του 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ, καθώς και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (Ρέππα, Σιούφα κλπ). Για πλήρη δημόσια, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.

4. Ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και στις απολύσεις

Thursday, September 18, 2008

Δακοκτόνοι

Βολτάριζα σήμερα στην Κράτηγο. Εντύπωση μου έκαναν τα κτήματα που ζητούσαν να μη γίνεται ψεκασμός για δάκο. Βιολογικές καλλιέργειες... άσχετα με το τι προσδοκίες έχει κανείς από τη βιολογική γεωργία τους αφιερώνω το παρακάτω:

Tuesday, September 16, 2008

Περιμένοντας τη βροχή...

Ο φίλος μου ο Φαίδων δεν μπόρεσε να 'ρθει φέτος στο νησί. Είχε ένα πρόβλημα, με πήρε πριν λίγη ώρα στο τηλέφωνο να μάθει νέα μου. Μιλήσαμε για λίγο... όχι τα τυπικά, δεν άνοιξε του είπα το "ουζεράκι" στο Βουναράκι... κρίμα μου απάντησε. Στην ΕΤ3 ο Σάκης περιγράφει τον αυριανό καιρό... "να περιμένετε βροχές" στο ανατολικό Αιγαίο... καλά τα νέα λοιπόν. Αλλά κι ο Φαίδωνας που δεν ήρθε φέτος; Ας είναι... μερικούς ανθρώπους τους περιμένεις σαν τη βροχή... να σε δροσίσουν με μια ευχάριστη κουβέντα, με το χιούμορ τους με την ανθρωπιά τους... Να ΄σαι καλά ρε Φαίδωνα... σε περιμένουμε όποτε μπορέσεις!

Υ.Γ.
Ο Φαίδωνας γράφει ποιήματα... να ένα:




Thursday, September 11, 2008

Περί θρησκείας

10 θέσεις του ΝΑΡ για το ζήτημα της θρησκείας και της σχέσης εκκλησίας κράτους



1. Ολοκληρωτικός χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος και το σχολείο. Πλήρης αποθεοποίηση και απο-εκκλησιαστικοποίηση του κράτους και της δημόσιας ζωής και πλήρης αποκρατικοποίηση της θρησκείας.
2. Κατάργηση (αναθεώρηση) του άρθρου 3 του Συντάγματος, που επιβάλλει την κρατική - επικρατούσα θρησκεία και τον επίσημο προσηλυτισμό.
3. Πλήρης και χωρίς όρους συνταγματική ανακήρυξη της θρησκείας σε αποκλειστικά ατομική υπόθεση του πολίτη καθώς και της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης. Κάθε πολίτης είναι απόλυτα ελεύθερος να πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει ή να μην παραδέχεται καμία θρησκεία, δηλαδή να είναι άθρησκος και άθεος.
4. Καμία αναφορά σε επίσημα έγγραφα (κρατικά ή δημοτικά πιστοποιητικά, ταυτότητες κ.ά.), σχετικά με το θρήσκευμα ή όχι των πολιτών.
5. Κατάργηση του Υπουργείου "και Θρησκευμάτων". Υπουργείο μόνο Παιδείας! Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, των κατηχητικών και κάθε μορφής επίσημου ή ανεπίσημου προσηλυτισμού (προσευχές, κηρύγματα, παραεκκλησιαστικές οργανώσεις κ.ά.).
6. ΄Αμεση απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση (δήμευση) όλης της αμύθητης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας (ακίνητης και κινητής, αστικής και αγροτικής). Παραχώρησή της για κοινωφελή χρήση σε μετανάστες, εργάτες γης, ακτήμονες, Δήμους και Κοινότητες.
7. ΄Αμεση κατάργηση της κρατικής μισθοδοσίας των παπάδων και δεσποτάδων.
8. Κατάργηση όλων των επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και των προκλητικών φοροαπαλλαγών στην Εκκλησία και σε όλες τις εκκλησιαστικές και θρησκευτικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο. κ.ά.).
9. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου (στα δικαστήρια, του Προέδρου της Δημοκρατίας, της Κυβέρνησης, των Βουλευτών κ.ά.).
10. Πλήρης και ουσιαστική κατοχύρωση του πολιτικού γάμου, της πολιτικής κηδείας και της καύσης των νεκρών καθώς και της πολιτικής ονοματοδοσίας των παιδιών από τους γονείς τους. Οι αντίστοιχες θρησκευτικές τελετές (γάμος, κηδεία, βάπτιση) να είναι εθελοντικές επιλογές των πολιτών που δεν παράγουν νομικά αποτελέσματα.