Παρέμβαση στην εκδήλωση για τους 3 ιεράρχες:

 “οι καιροί δεν προσφέρονται για μνημόσυνα και λιτανείες αλλά για ζωντανούς αγώνες”

Δυναμική παρέμβαση από επιτροπή αγώνα εκπαιδευτικών και φοιτητών έγινε την Κυριακή 30.1.2011 στην εκδήλωση για τους 3 ιεράρχες. Δεν έμειναν έξω από το Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης η πραγματικότητα της εκπαίδευσης, η επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματα μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Και προς απογοήτευση των στελεχών που διαχειρίζονται την πολιτική αυτή, δεν έμεινε έξω και το μήνυμα του αγώνα, το κάλεσμα για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής. Ελπιδοφόρο σημάδι το χειροκρότημα των περισσότερων στην αίθουσα, ειδικά των μαθητών, αφού διαβάστηκε το κείμενο που ακολουθεί από το βήμα της αίθουσας:

Ζητούμε συγνώμη για την αγενή μας- ίσως- παρέμβαση.

Είμαστε εκπαιδευτικοί της α΄θμιας και β΄θμιας εκπαίδευσης, καθώς και φοιτητές. Οργανώνουμε αυτή τη διαμαρτυρία ενάντια σε μια εκπαιδευτική πολιτική που σήμερα έχει ως στόχο τη συνολική αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Θεωρούμε πως οι καιροί δεν προσφέρονται για μνημόσυνα και λιτανείες αλλά για ζωντανούς αγώνες με στόχο την υπεράσπιση του μορφωτικού και κάθε κοινωνικού αγαθού. Γιατί οι αγώνες του σήμερα είναι αυτοί που θα δικαιώσουν την προσφορά στα γράμματα και την παιδεία πνευματικών ανθρώπων του παρελθόντος, οι αγώνες του σήμερα είναι αυτοί που οφείλουν να υπερασπιστούν κατακτήσεις δεκαετιών. Γιατί σήμερα υπάρχει κίνδυνος να χαθεί το δημόσιο σχολείο όπως το ξέραμε τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις συνταγές της τρόικας, επιδιώκει σαρωτικού χαρακτήρα αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις με στόχο την περικοπή των δαπανών για την εκπαίδευση, την προώθηση του σχολείου της αγοράς και τελικά, τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Σ’ αυτά τα πλαίσια προχωρά στην υλοποίηση εκτεταμένων συγχωνεύσεων δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων σε όλη τη χώρα.

Τα παιδαγωγικά κριτήρια που θέτει ως γνώμονα για τις συγχωνεύσεις το Υπουργείο είναι αστεία: πόσο παιδαγωγικό είναι να μετακινούνται τα παιδιά σαν τσουβάλια κάθε μέρα δέκα και είκοσι χιλιόμετρα, πόσο παιδαγωγικό είναι να εφαρμόζονται οι διαβόητες «καινοτόμες δράσεις» σε τάξεις των τριάντα μαθητών, πόσο παιδαγωγικό είναι να διαμορφώνονται σχολικές μονάδες-μαμούθ όπου οι παιδαγωγικές σχέσεις καταρρακώνονται;

Το μοντέλο που πάνε να εφαρμόσουνε έχει εφαρμοστεί με τεράστια αποτυχία στις αγγλοσαξονικές χώρες εδώ και δεκαετίες. Αποτέλεσμα σήμερα αυτού του μοντέλου, των «πολυδύναμων» σχολικών μονάδων, είναι ένα απρόσωπο και χαοτικό σχολικό περιβάλλον, η διάλυση των παιδαγωγικών σχέσεων μαθητών-εκπαιδευτικών, η αποσταθεροποίηση της ένταξης και της ομαλής μαθησιακής πορείας, ιδιαίτερα των νεοεισερχόμενων μαθητών στο δημοτικό σχολείο.

Με άλλα λόγια, αν κλείσουν τα σχολεία η μαθητική διαρροή θα αυξηθεί ραγδαία και μάλιστα από πιο μικρή ηλικία. Κι ακόμα τα χωριά θα ρημάξουν, αφού το σχολείο είναι ο ζωντανότερος πολιτιστικός οργανισμός μιας περιοχής.

Επιπλέον, οι αλλαγές αυτές θα συνδεθούν με τις αλλαγές στην αυτοδιοίκηση με τον Καλλικράτη: το κράτος αποσύρεται από τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και οι καταχρεωμένοι δήμοι, στους οποίους θα παραχωρηθεί η ευθύνη της λειτουργίας των σχολείων, θα πρέπει να βρουν χρήματα να τα λειτουργήσουν. Πού θα τα βρουν; Από ιδιώτες, οι οποίοι ήδη έχουν σπεύσει να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα σχολεία με διάφορα προς το παρόν ανταλλάγματα, πατώντας πάνω στην ανικανότητα και την αδιαφορία του κράτους.

Να είμαστε καθαροί: δεν υπερασπιζόμαστε την παιδεία έτσι όπως είναι σήμερα. Η εκπαίδευση εδώ και δεκαετίες είχε πάψει να είναι δημόσια και δωρεάν. Στο βαθμό όμως που προχωρήσουν όλες αυτές οι αλλαγές, θα διαλυθεί εντελώς. Γιατί με τη νέα αντίληψη της εποχής του Δ.Ν.Τ. τα σχολεία αντιμετωπίζονται ως «προβληματικές επιχειρήσεις». Επικρατεί η λογική των οικονομικών δεικτών του κέρδους και της ζημίας.

Εμείς όμως δεν θα πρέπει να μπαίνουμε σε μια τέτοια λογική. Για εμάς ζημιά είναι το σχολείο που κλείνει, το σχολείο που απορρίπτει, το σχολείο που διώχνει τους μαθητές του, το σχολείο που απαξιώνει τους δασκάλους του, το σχολείο που συνθλίβει τη γνώση εις βάρος της δεξιότητας, το φτηνό, αγοραίο, αυταρχικό σχολείο που ονειρεύονται οι κρατούντες.

Τα σχολεία έχουν ανάγκη από περισσότερα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από πορίσματα επιτροπών «σοφών αξιολογητών» που λυμαίνονται εκατομμύρια ευρώ…

Καταγγέλλουμε ότι το υπουργείο θέλει να επιβάλει τις καταργήσεις χωρίς κανέναν διάλογο: στις 14 Γενάρη, ημέρα διαμαρτυρίας ενάντια στις συγχωνεύσεις, η εκπαιδευτική εξουσία απουσίαζε επιδεικτικά στην Αθήνα και αρνήθηκε να συζητήσει ουσιαστικά με τους εκπαιδευτικούς. Το Υπουργείο έθεσε σε διαβούλευση την πρότασή του μόλις για ένα Σαββατοκύριακο. Επιπλέον, την Παρασκευή το απόγευμα κληθήκαμε να δώσουμε τις προτάσεις μας για τις συγχωνεύσεις ως ΕΛΜΕ με χρονικό περιθώριο ως την ίδια ημέρα το βράδυ… Αν μη τι άλλο η στάση της εκπαιδευτικής εξουσίας είναι απαράδεκτη.

Τα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της κυβερνητικής επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, ώστε στο όνομα της κρίσης να κατεδαφιστούν εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες. Σήμερα χρειάζεται μια νέα ανάταση του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος, χρειάζεται να οργανωθούν αγώνες με αποφασιστικότητα, σχέδιο, διάρκεια και προοπτική για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα.

Να υπερασπιστούμε το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση, να αντισταθούμε στα σχέδια για γειτονιές και χωριά χωρίς σχολεία και παιδικούς σταθμούς, για πόλεις με διαλυμένα νοσοκομεία και «πολυδύναμα»-υποβαθμισμένα σχολικά κέντρα.

Να ξεπεράσουμε λογικές ανταγωνισμού και επιβίωσης της κάθε σχολικής μονάδας, να μην πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις «αρμοδίων» παραγόντων ότι το τάδε ή το δείνα σχολείο θα τη γλιτώσει. Κανείς δεν θα τη γλιτώσει αν κλείσει ο διπλανός του.

Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει γονείς – μαθητές – εργαζόμενοι – τοπικές κοινωνίες να οργανώσουμε κίνημα αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής αυτής που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία, που κλείνει κοινωνικές υπηρεσίες για να χαρίζει κέρδη στις τράπεζες και στο κεφάλαιο.

Κι όσοι παπαγαλίζουν για μονοδρόμους και μας λένε ότι, όσο κι αν αντιδρούμε στις δήθεν «φωτισμένες» μεταρρυθμίσεις τους, δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα, ο ίδιος ο ήλιος τούς διαψεύδει: ο ήλιος που θέρμανε την Τύνιδα, το Κάιρο, το Αλγέρι, ανυπομονεί να έρθει και προς τα εδώ.

Ευχαριστούμε για την ανοχή σας.

Πανελλαδικό σώμα του ΝΑΡ για την κρίση

Διαβάστε ΕΔΩ το κείμενο εργασίας του ΝΑΡ για το πανελλαδικό σώμα της οργάνωσης, στα πλαίσια του 3ου Συνεδρίου, με θέμα Καπιταλιστική Κρίση και Αριστερά. Στον δικτυακό τόπο του ΝΑΡ σημειώνεται:

"Δημοσιεύουμε το "κείμενο εργασίας" του ΝΑΡ για το Πανελλαδικό Σώμα που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Απρίλη με θέμα "Καπιταλιστική κρίση και αριστερά". Με το κείμενο εργασίας, αλλά και τους επόμενους σταθμούς μέχρι το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ, επιχειρούμε να θέσουμε τα θεμελιώδη ερωτήματα της εποχής μας. Να σκιαγραφήσουμε πρώτες απαντήσεις, ανοιχτές στο δημιουργικό διάλογο, στη ζωογόνα συντροφική κριτική-αυτοκριτική και στην επιστημονική έρευνα εντός του ΝΑΡ και της ν.ΚΑ, αλλά και στο ευρύτερο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις μαχόμενες πρωτοπορίες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, στη ριζοσπαστική διανόηση, στη «συλλογική σοφία» των δρώντων επαναστατικών υποκειμένων.

Και να δηλώσουμε πως αν δεν δοκιμάσουμε -με καινοτόμο πνεύμα, χωρίς παλιές και δήθεν νεωτεριστικές αγκυλώσεις- να ανακαλύψουμε και να «περπατήσουμε» στην πράξη τους δρόμους μιας αποτελεσματικής εργατικής πολιτικής γραμμής, μιας γραμμής μαζών με επαναστατική στόχευση, μιας γραμμής που θα αλλάζει συνειδήσεις και συσχετισμούς, την κατάσταση στην Αριστερά και την κοινωνία, τότε η κρίση, η αστική απάντηση σε αυτή και ο κανιβαλικός καπιταλισμός που ανατέλλει θα συντρίψουν εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, αλλά και τις ίδιες τις αριστερές δυνάμεις ή τα κινήματα που δεν θα καταφέρουν να ανασυγκροτηθούν στο έδαφός της, ώστε να αποτελέσουν αξιόμαχο και νικηφόρο αντίπαλο δέος".

Κλείσιμο ταμείων του νοσοκομείου από συνδικαλιστικούς φορείς

Κλείσιμο των ταμείων του  Νοσοκομειου Μυτιληνης τη Δευτερα 31 Ιανουαριου απο τις 8 το πρωι ως το μεσημερι. Όλοι εκεί!

Καλό ταξίδι σύντροφε

Έφυγε πολύ νωρίς ο σύντροφος Θανάσης Φώτης

Έφυγε την Τετάρτη 26/1 από τη ζωή ο σύντροφος Θανάσης Φώτης σε ηλικία μόλις 48 χρόνων. Μια μεγάλη απώλεια για όλους μας! Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, στις 4.00 μ.μ. στο νεκροταφείο Γλυφάδας. . Σύντομο Βιογραφικό  Γεννήθηκε το 1962 στην Καλαμάτα και τα πρώτα χρόνια της ζωής του έζησε στην Άνω Μέλπεια Μεσσηνίας. Στη συνέχεια με τους γονείς του και τον αδελφό του Δημήτρη, ήρθαν στην Αθήνα και έμειναν στην Καλλιθέα. Ο σ. Θανάσης Φώτης από μικρός συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες και εντάχτηκε στην πολιτική δράση. Σε ηλικία μόλις 14 ετών οργανώθηκε στην ΚΝΕ, αρχικά στους μαθητές και μετά στην Ο.Β. της Καλλιθέας. Δούλεψε στην "Ολύμπικ  Κέτερινγκ", όπου και γνώρισε τη συντρόφισσα της ζωής του, Βάσια Κωνσταντάκου, που ήταν μαζί στη δουλειά, στους αγώνες, στην οργάνωση. Παντρεύτηκαν αργότερα και απέκτησαν το μονάκριβο  γιό τους, Χρήστο.  Μετά τις εργατικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων του Κέτερινγκ και τις απολύσεις, έμεινε άνεργος και μαζί με άλλους απολυμένους μετατάχτηκε αργότερα στον ΟΑΕΔ όπου δούλευε μέχρι τώρα. Συμμετείχε το 1988 στην μπριγάδα αλληλεγγύης της ΚΝΕ στη Νικαράγουα. Το 1989 διαφώνησε με τις συγκυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα, αποχώρησε-διαγράφτηκε από το ΚΚΕ και μαζί με την πλειοψηφία των μελών της τότε οργάνωσης της ΚΝΕ εντάχτηκε στην προσπάθεια δημιουργίας του Νέου Αριστερού Ρεύματος.  Ήταν πάντα ενεργός και συνέβαλε ουσιαστικά και αποτελεσματικά στη λειτουργία και στη δράση της  οργάνωσης  του ΝΑΡ από όσες θέσεις είχε περάσει. Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ, υπεύθυνος οικονομικών, μέλος της Επιτροπής Πόλης και του Γραφείου της Οργάνωσης  Αθήνας και της Οργάνωσης Δημοσίων Υπαλλήλων. Με το χιούμορ και το κέφι που τον διέκρινε, μετέδιδε σε όλους μας ευχάριστη διάθεση, δύναμη και κουράγιο. Ψύχραιμα και νηφάλια αντιμετώπιζε όλες τις δύσκολες καταστάσεις, χωρίς να πολώνεται. Βοηθούσε όλους μας να βλέπουμε τα πράγματα με αισιοδοξία και  ρεαλισμό. Μας γέμιζε κουράγιο, δύναμη και υπομονή. Δεν βιαζόταν, ήξερε και έλεγε ότι έχουμε μακρύ δρόμο. Δεν τσιγκουνεύτηκε ποτέ να προσφέρει το χρόνο, την ενέργεια και τη δράση του για όσα απαιτούσαν οι ανάγκες. Έδινε τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά του στο χώρο δουλειάς του και στη γειτονιά του. Παντού και σε όλους ήταν αγαπητός. Γείτονες, συναδέλφους, φίλους, συγγενείς, συντρόφους. Πάντα προσιτός, μαζί και πειραχτήρι. Τα τελευταία χρόνια που έμενε στην Γλυφάδα, συμμετείχε δραστήρια στην Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια και στις  επιτροπές κατοίκων για τα προβλήματα της περιοχής. Αυτή η διαδρομή τον έφερε και επικεφαλής της νεοδημιουργημένης Αριστερής Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας Γλυφάδας, με την οποία εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Ο σ. Θανάσης μόλις πρόλαβε  να είναι παρών σε μια συνεδρίαση και να δείξει τη διαφορετικότητα της άλλης πολιτικής αντίληψης στα του δήμου, με την αντισυμβατική, μαχητική, πολιτική του στάση και θέση, με την πολιτική ορκωμοσία και την άρνηση συμμετοχής στα όργανα διοίκησης του δήμου. Άνθρωποι, γεγονότα, καταστάσεις σφραγίστηκαν από την παρουσία του σ. Θανάση. Θα είναι πάντα παρών ανάμεσά μας. Αλλά ταυτόχρονα θα μας λείψει.  Και παρά τα όσα λέμε κατά καιρούς, ότι «ουδείς αναντικατάστατος», για το σ. Θανάση ισχύει ότι το κενό που άφησε είναι τεράστιο και δεν αναπληρώνεται. Θα μας λείψεις μπαγάσα.

Δράσεις από τον συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ

Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου στις 18:30 καλούμε τους εργαζόμενους τους άνεργους τους κοινωνικούς φορείς (Συλλόγους Φοιτητών - Συλλόγους Εργαζομένων - Εργατικό Κέντρο - Συλλόγους Γονέων – Ένωση Καταναλωτών) κλπ, στην αρχή της Ερμού (Κεντρικά λύκεια) προκειμένου να διαδηλώσουμε και να οργανωθούμε ενάντια στην ακρίβεια και τη φτώχια. Μας αναγκάζουν να υποστούμε τις συνέπειες της τεράστιας ανεργίας, της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων, της διάλυσης του όποιου κοινωνικού κράτους, προς χάριν της επιβίωσης των αγορών. Αυτές οι πολιτικές επιλογές σημαίνουν τεράστια φτώχεια.  Αυτοί που έχουν ξεπουλήσει τα πάντα τις τελευταίες δεκαετίες στις ελίτ του πλανήτη, από το δημόσιο πλούτο ως και τη φύση , πρέπει να πάψουν να μας κυβερνούν γιατί είναι επικίνδυνοι για τη ζωή μας. Η μόνη λύση είναι να αντισταθούμε, να αναπτύξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας, για να πληρώσουν οι υπεύθυνοι και η χρεοκοπημένη πολιτική τους.  Ο αγώνας μας είναι αγώνας που σκοπό έχει να νικήσει. Επιδιώκουμε τη δημιουργία ενός πραγματικά μαζικού κινήματος.

ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

- Δεν πληρώνουμε τις διαγνωστικές εξετάσεις στα «επείγοντα» ως προληπτικές εξετάσεις.

- Δεν πληρώνουμε τεράστια χαράτσια στους λογαριασμούς  ΔΕΗ και ΔΕΥΑ.

- Δεν πληρώνουμε τροφεία στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς

Διεκδικούμε: Να ενισχυθεί το λαϊκό εισόδημα-Έλεγχο στις τιμές-Έλεγχο στους τραπεζίτες-Να σταματήσει το ξεπούλημα του δημοσίου-Καμία αύξηση στα κρατικά τιμολόγια-Δικαιότερη φορολογία

Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Παρουσιάσεις βιβλίων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις Κριτική και το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων παρουσιάζουν τρεις συλλογικούς τόμους στην εκδήλωση που θα γίνει στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 & Σταδίου) την Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011, στις 19:00.

Ο καθηγητής Κώστας Κωστής (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) θα παρουσιάσει το βιβλίο: Η ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών. Πτυχές μιας εθνικής σύγκρουσης σε επιμέλεια του Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη.

Ο καθηγητής Στέφανος Πεσμαζόγλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο) θα παρουσιάσει το βιβλίο: Το ανομολόγητο ζήτημα των μειονοτήτων στην ελληνική έννομη τάξη σε επιμέλεια του Δημήτρη Χριστόπουλου.

Η καθηγήτρια Ντίνα Βαΐου (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο) θα παρουσιάσει το βιβλίο: Μειονοτικές και μεταναστευτικές εμπειρίες. Βιώνοντας την «κουλτούρα του κράτους» σε επιμέλεια της Φωτεινής Τσιμπιρίδου 

Τη συζήτηση, στην οποία θα συμμετάσχουν με ολιγόλεπτες παρεμβάσεις τους και οι επιμελητές, θα συντονίσει ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Εισαγωγικά, για το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων και την εκδοτική του παρουσία θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Τάκης Καμπύλης.

   

Εκδόσεις Κριτική: 2108211811

www.kritiki.gr

www.kemo.gr

Ποιος μπορεί να μείνει πια σπίτι του;

Η μικρή μας "Σπιναλόγκα"

Οι εκλογές είχαν τελειώσει, η ανομβρία κι η ζέστη απέτρεπαν εξορμήσεις για μανιτάρια. Παρόλα αυτά η ύπαιθρος του νησιού ήταν εκεί κι η ευκαιρία για βόλτα δεδομένη. Η συγκυρία δε, κατάλληλη. Η Ελλάδα κάθε Δευτέρα καθηλωμένη μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, όχι για ένα τηλεπαιχνίδι τύπου μπίγκ μπράδερ, ούτε για καμιά σαπουνόπερα, αλλά για μια τηλεοπτική σειρά. Το  «Νησί».

Είχαμε ακούσει για το μέρος, είχαμε κάνει και μια βιαστική επίσκεψη με τη Βαγγελιώ και τον Γ.Τ. αλλά είπαμε να κάνουμε μια ακόμη επίσκεψη, τώρα που ξέραμε το δρόμο. Προορισμός μας το Λωβοχώρι, η Ράχη, το χωριό των χανσενικών, των λεπρών της Λέσβου εκεί στα Πλωμάρια! Εγώ, η Ελένη και μαζί μας ο Μάνος Σαβάκης, διδάσκων στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και «ειδικός» για το θέμα αφού το διδακτορικό του αφορά τους λεπρούς της Σπιναλογκα… πριν αυτοί γίνουν «μόδα» μέσα από το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ ή το σήριαλ του Μέγκα.

Γράφει ο Τάξης γι αυτό (Τάξης,1994 [1909]):

«Ως χωρίον δ’ ελογίζετο άλλοτε και η Ράχη, ήτοι το Λωβοχώριον, αριθμούν μέχρι προ ολίγων ετών υπερ τας 80 οικίας, αλλ’ ήδη ευτυχώς πλησιάζει να εκλίπη, των πασχόντων αυτόθι αποκλήρων της Μοίρας αριθμουμένων νυν εις 6-7 μόνον. Είνε ευτύχημα, ότι η επάρατος αύτη ασθένεια της Λώβης εξαλείφεται βαθμηδόν εκ της νήσου»

Φτάσαμε στην περιοχή μετά από τις πανέμορφες δασωμένες πλαγιές του Ολύμπου. Η αλήθεια είναι ότι μόνο η περιφερειακή μας όραση ευχαριστήθηκε τη διαδρομή αφού στο αυτοκίνητο η συζήτηση είχε «ανάψει» για το σήριαλ. Για το πόσο πιστό είναι στην ιστορική πραγματικότητα, για την σκηνοθεσία, την ηθοποιία των πρωταγωνιστών, για το πόσο πιστό είναι στο κείμενο της Χίσλοπ, για τους λόγους που άγγιξε τους χιλιάδες τηλεθεατές στη χώρα μας ή τους εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Αμπελικό, Ακράσι και στάση για καφέ στο έρημο χωριό… «Στις ελιές είναι όλοι»… απολογήθηκε μια νοικοκυρά που μας είδε να περιδιαβαίνουμε το χωριό. Απ’ την πλατεία η μαγευτική θέα του φαραγγιού του Πριονά μέχρι κάτω στη Δρότα έδωσε ευκαιρία για συγκρίσεις με την πατρίδα του Μάνου, την Κρήτη.

Το τελικό κομμάτι της διαδρομής από το Ακράσι μέχρι το στόχο μας κύλησε σε σιγή. Προσπαθούσαμε να δούμε τα «σημάδια». Ο μαντρωμένος δρόμος με την στάνη αριστερά και το προσκυνητάρι του Αη Γιώργη, η σάγια δεξιά που το καλοκαίρι μπαξαβάνηδες στήνουν ενίοτε πάγκο πώλησης ζαρζαβατικών. Βρήκαμε το σημείο, παρκάραμε, τις τσάντες στον ώμο και σιγά σιγά το μονοπάτι από τον κεντρικό δρόμο προς το Λωβοχώρι.

Η στάνη στην είσοδο δεν σε προδιαθέτει αισθητικά… και δεν είναι τα φυσικά απόβλητα της κτηνοτροφίας αλλά το σκουπιδαριό που για ανεξήγητους λόγους συνηθίζουν οι κτηνοτρόφοι μας να μαζεύουν στις στάνες τους. Ας είναι. Δεξιά κι αριστερά ελιές λίγο πριν τη συγκομιδή. Λιόπανα στρωμένα, αγρότες στις γνωστές δραστηριότητες της περιόδου. Τέμπλα, σήκωμα διχτύων, μάζεμα στο καλάθι, τσουβάλιασμα…  «Που πάμε παιδιά» η ερώτηση μετά το χαιρετισμό… κι  η απάντηση αφήνει ως ανταπάντηση μόνο ένα βλέμμα απορίας «… στο Λωβοχώρι, στον Αη Γιώργη». Σε λίγο το τοπίο αλλάζει. Η βλάστηση προδίδει την παρουσία νερού όπως και μια μαύρη σωλήνα αρδεύσεως που διατρέχει κατά μήκος το μονοπάτι. 

Ένα ντάμι καθώς ανεβαίνεις προς τον Αη Γιώργη

Αριστερά μας ένα ντάμι, ποιος ξέρει μπορεί κάποτε να ήταν το καταφύγιο ενός λεπρού. Οι γερασμένες πια ημιξερες συκιές σίγουρα προμήθευσαν τους θρεπτικούς τους καρπούς, φρέσκους ή ξερούς στους κατοίκους του οικισμού.

«Δεν ξέρουμε πότε πρωτοέγινε η εγκατάσταση» σημειώνει ο Μάκης Αξιώτης (1992: 632-33). Πάντως θεωρείται βέβαιο ότι υπήρχε τον 17^ο αιώνα και σε αυτόν στέλνονταν οι άρρωστοι απ΄ όλο το νησί. Ο ίδιος επισημαίνει ότι στη συνέχεια φαίνεται ότι κάλυπτε μόνο το Πλωμάρι αφού δημιουργήθηκαν και άλλοι τέτοιοι οικισμοί όπως αυτός ψηλά στον Αη Λιά των Παρακοίλων.

Δεξιά μας πλατάνια και μια βρύση. Η βρύση του οικισμού. Στη ρίζα ενός πλατανιού ο παλιός ντουσιμές και μια δεξαμενή για το νερό, μισή χτισμένη, μισή σχηματισμένη από τις ρίζες και τη κουφάλα του πλάτανου.

Στη ρίζα ενός πλατανιού ο παλιός ντουσιμές και μια δεξαμενή για το νερό μισή χτισμένη, μισή σχηματισμένη από τις ρίζες και τη κουφάλα του πλάτανου

Η βρύση του οικισμού

Ο ντουσιμές

 Σκύβεις να περάσεις κάτω από την αψίδα των κλαδιών και κει ψηλά σαν πύργος ο Αη Γιώργης, η εκκλησία του οικισμού. 

Ο Άη Γιώργης

«Το Λωβοχώρι, κτισμένο προς τα δυτικά του ναϋδρίου τούτου, ηύξανε συν τω χρόνω με την έντασιν της νόσου και με την υποχώρησίν της ήρχισε κατ’ ολίγον να ερημώνηται και ερειπιώνεται» σημειώνει ο Ιωάννης Κ. Μουτζούρης στο κείμενό του, «Η Λώβη και το Λωβοχώρι Πλωμαρίου» (ανάτυπο εκ του Ποιμένα) (1941). Ο ίδιος θεωρεί υπερβολικό τον αριθμό των 2.000 λεπρών που πληροφορίες έφεραν ότι κατοικούσαν στο Λωβοχώρι το 1846 αφού 17 χρόνια αργότερατο 1863 στον οικισμό διέμεναν 50-60 ασθενείς (ο.π.: 9). Το 1889 στον οικισμό διαμένουν 17 άνδρες και 9 γυναίκες ενών το 1891 ο συνολικός αριθμός είναι 25 άτομα για να φτάσουμε στον αριθμό των  6-7 ασθενών που μας μεταφέρει ο Τάξης. Ο τελευταίος μεταφέρθηκε «…εσχάτως… εις Σπιναλόνγκαν» (ο.π.:10).

Ο ναός φαίνεται να έχει ανακαινισθεί πρόσφατα με την «λεπτότητα» που τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαινισθεί πολλές εκκλησίες του νησιού. Η πόρτα από …χρωματιστό αλουμίνιο είναι χαρακτηριστική.  Το μπροστινό κομμάτι του ναού προδίδει τον αληθινό παραδοσιακό χαρακτήρα του. Το εσωτερικό λιτό, λαϊκό (αρχιτεκτονικά). 

Το εσωτερικό του Αη Γιώργη

Οι εικόνες στο τέμπλο ετερόκλητες. Μια πληροφορία της Βαγγελιώς έλεγε ότι η Αη Γιώργης ήταν ζωγραφισμένος με χαρακτηριστικά της νόσου… ποιος ξέρει. Η εικόνα του τέμπλου σήμερα είναι καινούργια, λαϊκής τέχνης κι αυτή αλλά πρόσφατη. Αντίθετα το βλέμμα σου τραβάει ο Χριστός. Μπορεί να ήμασταν προκατειλημμένοι αλλά στα μάτια μας για πρώτη φορά βλέπαμε έναν ασθενή Ιησού. 

Η εικόνα του Χριστού

Σε αυτήν εδώ την εκκλησία «…ενυμφεύονται δε οι λωβοί, εβάπτιζον τα τέκνα των, ετέλουν όλα εν γένει τα θρησκευτικά των καθήκοντα δια του μονίμου εφημερίου των εις το ναϋδριον του αγίου Γεωργίου».

Ανηφορίσαμε πάνω από την εκκλησία. Μέσα από ασχίστες, πρίνους και γέρικες συκές αντικρίσαμε τα θεμέλια του ερειπιώνα. Σέτια έδειχναν τα χωράφια και τις πεζούλες που καλλιεργούσαν οι ίδιοι οι ασθενείς για την επιβίωσή όχι μόνο τη δική τους αλλά και συγγενών τους που τους ακολούθησαν στην απομόνωση, υγιείς όντες αυτοί (Τάξης, 1994 [1909]: 116). 

Μέσα στην βλάστηση διακρίνονται τα θεμέλια του ερειπιώνα

Περπατήσαμε αρκετή ώρα σιωπηλοί. Μέσα στους πρίνους το μάτι μου έπεσε, το χούι δεν κόβεται, σε μανιτάρια. Ένας βωλίτης και μια ρούσουλα άγνωστα είδη για μένα αλλά ίσως εδώ με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου να έβρισκαν οι …λωβοί ακόμη ένα τρόπο για να επιβιώνουν. 

Μια ρούσουλα (Russula spp.)

Λίγο πριν κατηφορίσουμε για το αυτοκίνητο σταθήκαμε για μια τελευτά ματιά. Κουβεντιάσαμε λίγο και ‘γω ενθυμούμενος την πρώτη δουλειά που έκανα πήρα μια μικρή συνέντευξη από το Μάνο: 

Βιβλιογραφία

Αξιώτης, Μάκης, 1992, Περπατώντας τη Λέσβο. Τόμος Β’. Μυτιλήνη

Μουτζούρης Ιωάννης, 1941 Η Λώβη και το Λωβοχώρι Πλωμαρίου (Ανάτυπον εκ του «Ποιμένος») Μυτιλήνη

Τάξης, Σταύρος, 1994, Συνοπτική Ιστορία και Τοπογραφία της Λέσβου. Φωτομηχανική ανατύπωση της έκδοσης του 1909. Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Μυτιλήνη

Διαβάστε ακόμη:

Hislop, Victoria 2007,Το νησί εκδ. ΔΙΟΠΤΡΑ, Αθήνα

Σαββάκης, Μάνος 2010 Οι λεπροί της Σπιναλόγκας - Ιατρική, εγκλεισμός, βιωμένες εμπειρίες (1903-1957) Εκδ. «Πλέθρον» Αθήνα

Πληροφορίες:

Για τη  Νόσο του Χάνσεν κάντε Κλίκ

Δείτε:
Από την εκπομπή η Μηχανή του Χρόνου

 

Από την εκπομπή Πρωταγωνιστές